Met z’n allen lijken wij wel verzot op een hype, ook al is het bij nader inzien gewoon een gevalletje van “oude wijn in nieuwe zakken”. Een mini-hype in Pauw, Vrij Nederland en NRC Handelsblad: het Rijksvaccinatieprogramma.
Het BMR-vaccin en het HPV-vaccin: zij stonden weer even volop in de schijnwerpers, en dat in combinatie met begrippen als vaccinatieschade en anti-vaccinatie websites. Het RIVM gaat meer aandacht besteden aan de voorlichting omtrent de vaccinaties, en daar haakte “Pauw” weer aan, met een discussie over het wel of niet vaccineren van kinderen, al is het maar zéér de vraag of het in het programma wel tot een discussie kwam; oneliners vlogen over de tafel, meer was het niet. De verbetenheid waarmee de argumenten werden geponeerd, slaat iedere vorm van discussie meteen dood. Tenenkrommend, zeker als je bedenkt dat dit één van de topprogramma’s van de NPO zou moeten zijn.
Vrij Nederland pakte al snel uit met een licht vernietigend artikel over de discussie, met als vraag of dit soort discussies op tv niet achterwegen kunnen blijven. Daarna kwam NRC Handelsblad met een artikel, waarbij de handel en wandel van één der deelnemers uitgelicht werd. Zo’n artikel heet, geloof ik: beschaafd tot op het bot afbranden. Daarna werd het weer stil.
Het Rijksvaccinatieprogramma stamt uit 1957; het startte met het DKTP-vaccin, waaraan later het BMR-vaccin en het HPV-vaccin zijn toegevoegd. Meteen bij de start verscheen de eerste groep weigeraars: een deel van de inwoners van de “bijbel-belt”. Hun weigering was gebaseerd op religieuze motieven. In die zin is er dus helemaal niets nieuws onder de zon: het weigeren van vaccinaties is zo oud als het Rijksvaccinatieprogramma zelf. Helaas, en ik kan alleen maar denken: het zullen jouw ouders maar zijn.
Ik vermag niet in te zien wat het verschil is tussen de religieuze weigeraars en de weigeraars aan de tafel van Pauw. Anders geformuleerd: waarom opeens zoveel aandacht voor de nieuwe weigeraars, daar waar het in een ander verband al jaren (bijna 60 jaar!) speelt. Gelukkig wel weer een groot deel van een uur televisie vol gebabbeld.
Misschien uiterst onwellevend van mij, maar opeens schoot ik onbedaarlijk in de lach. Vanuit het niets schoot de associatie met een ander tv-programma van vroeger (NCRV) mij te binnen: “Klazien, het kruidenvrouwtje uit Zalk”. Dat is nou niet bepaald een aanbeveling voor “Pauw”.
Geef als eerste een reactie