Wat een geweldig leuke en boeiende programma’s kregen we voorgeschoteld rond de viering van zeventig jaar televisie in Nederland. Het werd één groot ‘oh ja-feest’ bij het terugzien van al die grappige en interessante historische fragmenten.
Ook werd stilgestaan bij de toekomst van tv; die ís er, maar zal er anders uitzien dan nu. Meer versnipperd, omdat kijkers hun aandacht verdelen over alsmaar meer kanalen en op verschillende tijdstippen kijken.
Dat er ooit (WKfi nale in 2014) 9,1 miljoen mensen gelijktijdig keken naar dezelfde uitzending, is nauwelijks meer voor te stellen. Nog zo’n fantastisch ‘oud’ medium waar miljoenen mensen dagelijks plezier aan beleven, is de radio. In 1919 werd het eerste radioprogramma uitgezonden, maar nog steeds is de radio springlevend. Uit de laatste onderzoekscijfers blijkt dat de gemiddelde luistertijd met 256 minuten per dag in de eerste helft van 2021 op hetzelfde hoge niveau lag als de eerste helft in 2020 (257 minuten).
De luistertijd is sinds de corona-uitbraak gestegen. Nu we op weg zijn naar ‘het oude normaal’ daalt ook de luistertijd iets, toch is deze nog steeds langer dan de periode vóór corona. 65-plussers luisteren nu zelfs 281 minuten per dag naar de radio. En ‘MAXzender’ NPO Radio 5 doet het met een marktaandeel van 5,7% (juli-augustus 2021) een stuk beter dan vorig jaar (4,9%).
Jan vond het allemaal weer geweldig de viering van 70 jaar televisie in Nederland. Het ZAPP programma Welkom in de …. over televisie was heel leuk. Daar had wel een hele serie van gemaakt kunnen worden. De rest viel allemaal behoorlijk tegen. Te prijzen viel (anders dan Albert Verlinde beweerde van te voren) dat ook de commerciële zenders niet werden overgeslagen.
Verder waren weer de standaard fragmenten die altijd al ziet, waren het in allemaal veel te korten fragmenten, was het behoorlijk onvolledig en was er erg weinig Heimwee tv. Heb je een prachtig platform als NPO Start en dan voeg je alleen Theo & Thea toe aan het heimwee aanbod dat er altijd al op staat. En heb je 2 extra themakanalen en dan doe je er niets mee behalve recente herhalingen van recente herhalingen uitzenden.
Nog los van de nieuwe trend bij de NPO waarin zogenaamde bekende Nederlanders iets vertellen over een fragment wat ze zojuist hebben gezien. Nog erger is dat deze fragmenten die ook aan de kijker getoond worden continu worden onderbroken voor gebabbel deze bekende Nederlanders.
De NPO had gewoon alle 3 de zenders een weekend lang leeg moeten ruimen om 70 jaar televisie te vieren. Dat had leuk geweest nu omdat een paar mensen die het begin nog hebben meegemaakt nog in leven zijn. Met veel oude programma’s en series, nog een keer een bepaald amusement programma en programma’s waarin gepraat werd over 70 jaar televisie. Gewoon 3 dagen lang 24 uur lang en op NPO Start en de 2 thema zenders.
Waarschijnlijk is het meest unieke stukje TV geschiedenis geheel vergeten mee te nemen.
TV Noordzee, in de volksmond bekend als de REM (Reclame Exploitatie Maatschappij), vanaf het REM eiland.
Welk land heeft nu een zo goed als professionele TV piraat of zeezender gehad?
Goed, het heeft maar 3 maanden geduurd maar het was een bom onder het bestel, naast de bom Veronica.
Ja en later is de TROS daaruit voortgekomen, want aan amusement werd kennelijk toen weinig gedaan. Er was toch geen concurrentie.
De commerciële TV (en radio) hebben we aan Europa te danken, eerst met de U bocht constructie (RTL zenders werken nog steeds onder een Luxemburgse licentie) later was dan toch een Nederlandse vergunning mogelijk.
Kortom, er is ook veel indertijd tegen gehouden.
Er waren maar weinig TV uren in het begin, nog niet eens elke avond.
Die hadden gevuld kunnen worden met bvb Amerikaanse series, maar daar lag een taboe op.
Toen TeleAruba in 1963 begon bestond de programmering voor meer dan 80% uit Amerikaanse series, dat is het andere uiterste, maar er was wel elke avond de hele avond bewegend beeld.
Eind jaren 50 had Venezuela (Radio Caracas TV) al overdag TV!!
Tja Ruud, dat TV Noordzee vanaf het REM-eiland de nek werd omgedraaid kwam natuurlijk óók door de publieke omroepen! Die zender werd in haar korte bestaan zéér goed bekeken zelfs al kon het alleen in de Randstad ontvangen worden. Dus wat gebeurde er? In plaats van zich af te vragen waarom die zender zo scoorde en wat dat dan zei over hun eigen aanbod, deed de publieke omroep datgene wat ze altijd doet(*) als ze onder druk staat: de hulp van de vele bevriende politici inschakelen. Die wisten niet hoe snel ze een prutswetje in moesten voeren om vervolgens met mariniers (!) die veel te populaire zender uit de lucht te halen.
De PO wordt al jaren de hand boven het hoofd gehouden door met name het CDA en de PvdA – en van die 2 partijen zit er altijd minimaal ééntje in de regering. Het stikt dan ook van de oud-politici bij de PO en je hoeft denk ik niet te raden waarom dat is. Dit is hoe het baantjeskartel werkt, dit is hoe cliëntelisme werkt. Uiteraard gaat de PO daar zelf nimmer kritisch over berichtgeven, want het werkt immers heel goed voor hen.
(*) En ja, het was inderdaad niet voor het eerst dat de publieke omroep zo’n kunstje flikte. Al in de jaren 20(!) werd een vergelijkbare actie uitgehaald toen Philips een eigen radiozender startte. Dit was slechts een experimentele radiozender die alleen in Eindhoven en omgeving ontvangen kon worden en puur bedoeld was om de werking van de door Philips geproduceerde radio-ontvangers te testen. Dat was destijds immers een duur hi-tech apparaat een werd gezien als een mogelijk dikke winstmaker. De publieke omroepen, die pas net waren opgericht, stonden meteen op hun achterste benen en schakelden meteen bevriende politici om die zender uit de lucht te krijgen, wat ook lukte. Toen al. In de jaren 20.
En na de sabotage-actie richting de Philips-zender en TV Noordzee werd hetzelfde kunstje natuurlijk nóg een keer van stal gehaald tegen Radio Veronica, Radio Noordzee en eind jaren ’80 Cable One. Slechts de U-bocht constructie van RTL Véronique, het hazenpaadje dat Elco Brinkman in zijn Mediawet had opengelaten bij de regulering van kabeltelevisie en vooral Europese regelgeving kon het met hand en tand verdedigde censuurmonopolie in 1989 eindelijk breken. Waarna er in 1996 doodleuk door een NOS weer een propagandaoorlog tegen Sport7 werd gevoerd. Natuurlijk wilde de NPO bij haar feestje geen aandacht besteden aan de kwalijke kanten van haar historie: dat ze zich jegens commerciële alternatieven als een verwend kind om niet te zeggen ronduit schofterig heeft gedragen. Waarvan akte!
Wat ik gemist heb is de legendarische serie “Morgen gebeurt het” met Ton Lensink. Uit 1958.
Ja, beste kijkbuismensen ik was toen 11 !!!
Gelukkig is daar You Tube.
https://www.youtube.com/watch?v=4iPafrGEJvo
Er is zoveel niet voorbij gekomen. De NPO met Frans Klein voor op heeft zich een weekend lang op de borst geklopt maar, heeft zich er zoals
het de afgelopen jaren gaat snel en goedkoop van afgemaakt.
Dat humor/satire overzicht op zaterdag was ook echt niet door te komen. Daar had zoveel meer van gemaakt kunnen worden. Het zelfde geld voor het programma over de dramaseries zondagavond. Even snel iets van een uurtje in elkaar geflanst. Zaterdagnacht op NPO1 De Kleine waarheid , Sil de Strandjutter, Unit13, Waaldrecht en Mensen zoals jij en ik. Buiten dat de mensen die dit leuk hadden gevonden al op bed lagen toen dit begon was het van alle series maar 1 aflevering. Niet de moeite nemen plek in te ruimen in de programmering om de serie in zijn geheel uit te zenden. Bijvoorbeeld elke middag voor Tijd van MAX of in de ochtend. Geen verwijzing naar NPO Start en daar ook niet de series in zijn geheel op zetten. Waarom doe het dan?
Typisch NPO. Wedden dat er geen enkele niet aan de omroep gelieerde kijker betrokken is geweest bij de samenstelling en het uiteindelijke aanbod? Je zou toch eens rekening houden met je doelpubliek, wat ordinair.
Tot ongeveer m’n 23e, begin jaren 80, was ik gek op tv, maar toen ik aan het echte leven begon, had ik er geen tijd en nauwelijks nog belangstelling meer voor. Nog wel plezier beleefd aan MTV, want muziek en tijdens De Golfoorlog had ik CNN aanstaan.
Een maand na de moord op Theo van Gogh was ik alle media- en tv-aandacht helemaal zat, ondanks de ernst van de hele situatie: op Sinterklaasavond 2004 ging de tv-knop definitief uit.
Af en toe kijk ik nog op mn pc wat over muziek op tv terug wat me interesseert en sporadisch nog wel eens wat anders (onlangs een deel van de flauwe, Amerikaans-achtige theatershow van Arjen Lubach), zoals in t verleden items in DWDD, maar talkshows als Op1, of Jinek heb ik nog nooit gezien. Kap is lekker met die saaie meningencaroussels, heb wel wat beters te doen. Zie ik zo bleek dan? Next.
70 jaar televisie en ik heb twee compilatie-programma’s gezien: 70 jaar satire en 70 jaar live. De twee uur(!) durende compilatie met satire op tv vond ik totaal mislukt door de vorm waarbij mogelijk zo’n 500 flitsfragmenten achter elkaar waren gezet. Sloeg nergens op, ik had minder, maar veel langere fragmenten hebben willen zien, ze hadden dan net zo goed foto’s kunnen gebruiken. Dus weinig gelachen, maar wel veel ergernis.
Van 70 jaar live heb ik wel genoten, veel nostalgische herkenning (Apollo-Henkie), maar het duurde helaas maar een uur en ontbrak er een hoop, maar wat er wel was te zien, gaf wel een goed beeld hoe we in Nederland door de tijd zijn veranderd. En niets mooier dan live: live-tv en natuurlijk ook live-radio en want tv is best mooi en boeie maar radio is the best!
+
“Tzoday radio, tzomorrow thze world!”
Ditrich Schreuderman