In de afgelopen jaren zijn er buitengewoon kwalijke incidenten gebeurd bij kinderopvang-instellingen. Dus ik kan me goed voorstellen dat een journalist op het idee kwam om ook de opvang bij gastouders eens tegen het licht te houden. Het KRO/NCRV-programma Monitor deed dat.
Al kijkend bekroop me al snel het idee dat de redactie vastbesloten was om vast te stellen dat het in die sector goed mis is. Hoe dan ook. Er werden drie incidenten opgevoerd waarvan je zou kunnen zeggen: had niet mogen gebeuren. Drie. Vervolgens werd gesuggereerd dat dat allemaal mogelijk was geweest door gebrek aan toezicht. Dus de toezichthoudende instanties en gastouder-buro’s werd gevraagd of ze meer toezicht zouden willen. Dat wilden ze wel.
Het is tv, dus urgentie van het onderwerp moet met beeld ondersteund worden. Naar buiten turende presentator achterin een auto. Bellend, zittend op een muurtje langs de weg. Waarom? Geen idee. Fietsend – op fiets met kinderzitje – naast moeder die haar kind naar een gastouder brengt. Dit alles met bijna geschreeuwde voice-over teksten.
Als we de emotie die uiteraard verbonden is met het welzijn van de kleintjes even weglaten en gewoon nuchter naar de feiten in deze Monitor kijken, dan wordt op grond van drie vervelende incidenten gesuggereerd dat er vast wel veel meer mis is en dat er hoognodig meer toezicht moet komen.
Het had de redactie van Monitor gesierd als ze tijdens de produktie had vastgesteld dat het misschien niet echt aan te tonen viel dat er veel mis is bij gastouderburo’s. Om vervolgens over te gaan tot de orde van de dag: een ander onderwerp.
Maar nu werd de suggestie van wanorde gewekt bij een met emotie beladen onderwerp. Het is goed dat er programma’s zijn die kritisch kijken naar instanties. Jammer dat Monitor blijft hangen in ‘we hoorden van verschillende kanten dat…’. Echte argumenten graag, de volgende keer, redactie.
Geef als eerste een reactie