Saillante fragmenten over kleine en grote, profetische of de plank misslaande spreekbuizen in de recente omroepgeschiedenis. Opgetekend vanuit het werk van honderden journalistieke geschiedschrijvers in Testament van de pers. Vandaag: Kranten zijn ‘televisie’.
Oudgediende Max van Weezel (Vrij Nederland) onderschrijft dat de kwaliteit van de parlementaire verslaglegging achteruit gaat. Maar dat ligt in zijn ogen niet zo zeer aan de kwaliteit van de Haagse journalisten als wel aan de ‘structuren’.
“Het thuisfront, de eindredacties, is zich minder voor politiek gaan interesseren. Eindredacties denken dat het de lezers niet meer zo boeit. Daarom worden de Haagse redacties permanent onder druk gezet om vooral veel human-interest en relletjes te leveren. Ze willen geen inhoudelijke, saaie stukken, maar verhalen over hoedjes van de ministers en leuke ruzies.
Bij de mensen blijft een beeld hangen van ruziënde politici en hijgerige journalisten. Een televisie-rubriek als Den Haag Vandaag draagt veel aan dat idee van messentrekkers bij. Het is een politici-tegen-de-muur-journalistiek, gericht op ruzies en persoonlijk falen van bijvoorbeeld een minister. Vaak kom je ook niet meer te weten dan dat er ruzie is en dat die en die de booswicht is. Maar waar het over gaat hoor je niet.”
De kranten volgen deze werkwijze van de televisie steeds meer, aldus Van Weezel. “Bij de kranten en ook bij de radio leeft het gevoel dat de televisie de enige bron is die nog serieus wordt genomen. De angst van de geschreven pers is dat ze daalt in de pikorde. Je ziet dat de kranten steeds meer bokkesprongen maken om aandacht te krijgen. Kranten gaan in de concurrentiestrijd steeds meer op de televisie lijken.”
Bron: Nieuwspoortnieuws februari 1998, in: Testament van de pers.
1 Trackback / Pingback