Richard Schoonhoven is op 92-jarige leeftijd overleden. Hij is van groot belang geweest voor de KRO, voor de media van de KRO en vooral voor de journalistieke invulling daarvan.
Richard werd geboren op 22 oktober 1931 in Utrecht. Zijn eerste werkkring was journalist bij dagblad De Maasbode in Rotterdam (1953-1959) met o.a. aandacht voor de opbouw van de haven en de scheepvaart. De Maasbode fuseerde in 1959 met De Tijd, en een jaar later vertrok hij daar. Hij werd correspondent Limburg voor De Volkskrant, waar de afbouw van de mijnindustrie een belangrijk onderwerp was.
In 1962 haalde de KRO hem naar Hilversum voor de tv-actualiteitenrubriek Brandpunt.
Van 1968-1970 tot 1973 was Richard hoofd informatieve tv-programma’s, vervolgens tot 1981 directeur tv, en dan tot 1983 programmacommissaris tv in de Raad van Beheer van de NOS. Daarna keerde hij terug naar de KRO om er mediadirecteur te zijn (1983-1992), verantwoordelijk voor radio, tv en de omroepbladen. Bij zijn afscheid in 1992 werd hij officier in de Orde van Oranje Nassau.
Naast en na zijn werk bij de KRO vervulde Richard nog diverse functies, zoals:
– bestuurslid van het Katholiek Instituut voor de Massamedia
– vicepresident van het Europees Instituut voor de Media
– adviseur van de Europese mediabisschoppen
– bestuurslid van Miserior, het Duits r.k. instituut ter ondersteuning van media in ontwikkelingslanden
– vicevoorzitter van het Stimuleringsfonds Nederlandse Culturele Omroepproducties
– docent communicatiewetenschappen aan de katholieke universiteit in Nijmegen
– kroonlid van de Raad voor Cultuur van het ministerie van OC&W
– voorts schreef hij tal van artikelen over media-onderwerpen, en in 2010 het boek ‘Brandpunt, een journalistieke doorbraak’
Richard Schoonhoven heeft zich altijd bezig gehouden met en bekommerd om ontwikkelingen in de media. Hij analyseerde die ontwikkelingen, ook internationaal, en getuigde daarbij niet zelden van een vooruitziende blik.
Brandpunt, zijn eerste KRO-baan, was misschien wel zijn dierbaarste werkkring: gestart in 1960 was het bij zijn komst nog een familiemagazine, dat onder zijn leiding werd omgevormd tot een geruchtmakende en zelfs gevreesde actualiteitenrubriek, waarbij het in hoge mate ging om maatschappelijke betrokkenheid en het doorbreken van starheid en gehoorzaamheid. Een citaat van hem: “Brandpunt is niet meer dan een voetnoot bij de televisie uit de jaren zestig (-) maar heeft wel een bijdrage geleverd aan de ontvoogding van de televisiejournalistiek in ons land. Gezagsdragers op elk niveau werd duidelijk gemaakt dat het publiekelijk afleggen van verantwoordelijkheid niet meer kon worden ontlopen.” Ondanks zijn vele latere functies als bestuurder bleef Richard zich allereerst een journalist voelen en volgde ook altijd kritisch de journalistiek zelf. “Ja, natuurlijk heb ik altijd de neiging ingezonden brieven te schrijven. Maar ik weet me te bedwingen, anders blijf ik aan de gang.”
Richard had zich al aangemeld voor de komende reünie van KRO-gepensioneerden, “ik kom met mijn rollator aanwandelen.” Maar dat mocht niet meer zo zijn.
Geef als eerste een reactie