Componist en muziekproducent Hans van Hemert is maandagochtend op 79-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van kanker, zo meldt De Telegraaf. Van Hemert maakte in de zomer van vorig jaar bekend ernstig ziek te zijn.
In de jaren ’70 scoorde Van Hemert, zoon van tv-maker Willy van Hemert en broer van filmregisseur Ruud van Hemert, meerdere hits. Hij was de oprichter van de popgroep Luv’ en verantwoordelijk voor André Hazes’ hit “Wij houden van Oranje.” Daarnaast componeerde hij muziek voor tv-series zoals “De kleine waarheid” en schreef hij liedjes voor “Marleen.” In 2016 ontving hij de Buma Lifetime Achievement Award voor zijn indrukwekkende oeuvre.
Hij was een week of twee terug bij radio5 op vrijdagmiddag. Echt een bijzondere man. Hij heeft ook rhe Elephant song van Kahmal gemaakt. Vertelde hij smeuig over.
Sterkte voor zijn nabestaanden. Maar wat een euvre laat hij na… ongelooflijk
Hans van Hemert produceerde ook de eerste lp van de Q65, Revolution. Heb hem daardoor een keer ontmoet in Den Haag. Bye, bye.
Vanaf 1990 interviewde ik Hans van Hemert zeer regelmatig. Op Spotify heb ik fragmenten van deze interviews gezet: https://open.spotify.com/show/0UrBMyXDX5qTJRyKVxltPx
Hans was een bekende in onze Veronica studio. Want elke keer als hij weer een productie had gemaakt dan kwam ie dat persoonlijk op een bandje, voordat de plaat geperst was, langs brengen.
Hij werkte in onze Veronica tijd bij de grootste platen maatschappij van Nederland, Phonogram.
Maar z’n allereerste schreden in de popmuziek zette hij als zanger van een berucht bandje uit t’Gooi, The Caps. Ze brachten een paar singles uit maar een sukses werden ze niet.
Hans had wel sukses als producer van groepen en als Zen, Groep 1850, Q65 en The Motions.
Ook was hij verantwoordelijk voor het bij elkaar brengen van Sandra en Andres.
En laten we niet vergeten Mouth & McNeal met How do you do, en de goep Luv dat z’n geesteskind was.
Uiteindelijk is z’n lijst met bemoeieninssen in de muziekwereld heel erg lang.
Wij bij Veronica, de zeezender, zullen ons Hans herinneren als iemand die binnen kwam met een bandje in z’n hand met daarop “weer een hit”……………………………..