“Wees blij met wat je hebt. Probeer te delen. Als je niet kunt delen, leef je maar een half leven.” Deze woorden komen niet uit de mond van een zalvende dominee. Het is het motto van Bert Kremer, een van de bekendste cameramannen in het Hilversumse. Bert Kremer draaide in de vreselijkste oorlogsgebieden, maar ook voor een glamouronderwerp op de rode loper draaide hij zijn hand niet om.
Bijna iedereen in showbizz en omroepland kent de aimabele ’Bertje’. En omgekeerd. Kremer is het type man, dat je onmiddellijk in je hart sluit: klein van stuk, flinke haardos, vriendelijke lach, humoristisch, behulpzaam én, hoe vaak maak je dat nog mee, geïnteresseerd. Zijn populariteit ervaren we tijdens het interview in ’t Pandje, naast de Wereldomroep, althans wat daar nog van over 
is. ’Hé Bertje’, schalt het voortdurend door het eetcafé. En weg is Bert, alsof hij de gastheer is van het café. Om, gelukkig, weer snel terug te keren. Steeds horen we: ’Waar waren we ook alweer gebleven’?
Bert Kremer kent iedereen en iedereen kent Bert Kremer. Niet alleen nationaal. “Ik heb de hele wereld over gereisd. Daardoor kom je met veel leuke mensen in contact. Tot in het Witte Huis. Daar heb ik nog met Bush gepraat. Sterker nog: ik mocht, nadat ik het gevraagd had, even in de stoel van de president zitten. De dienstdoende verslaggever zei verschrikt toen hij dat zag: wat doe je nou man! Ach ja, daar denk ik niet over na. Ik vraag dat gewoon. Bush is ook maar een mens.”
Flair
Het relativeringsvermogen, kwaliteit en een dosis flair heeft hem ook over ’s lands grenzen gebracht. „Ik heb een documentaire in Argentinië gemaakt over Dolores Zorreguieta, kunstenares en zus van koningin Máxima. Toen ik even later Máxima bij Beeld en Geluid zag, riep ik haar toe: ’Doe de groeten aan Dolores’. De koningin liep meteen naar me toe en we maakten een praatje. ’Dat ga ik zeker doen’, zei ze.” Sinds die tijd kreeg Bert altijd speciale aandacht van de koningin.
Brutaal
Het is de cameraman ten voeten uit. Naast deze misschien wat brutale Bert is er ook een andere Bert. “Wees altijd eerlijk, probeer datgene te doen wat je goed kunt, ben aanspreekbaar, spreek altijd de waarheid. In dit vak heb je heel veel jaloezie, waarom hij wel en ik niet?” Voor bange mensen is in het camera-vak geen ruimte. “Je moet wel lef hebben, angst is een slechte raadgever. Niet al te veel bravoure. Niet té veel aanwezig zijn. Dat werkt ook niet. Als je aan het draaien bent, sta je in feite aan de zijlijn. Ik denk dat ik aan mijn manier van werken, heel veel maatjes heb overgehouden. Veel verslaggevers vroegen speciaal naar mij.”
Zo’n vijftig jaar was en is Hilversummer Bert Kremer actief in omroepland. Als cameraman is hij een graag geziene ’gast’, overal waar hij komt. Hij kent alle bekende Nederlanders. Vaak is enig diplomatiek overleg voor hem overbodig als hij gaat draaien. Het mag altijd. Wat maakt hem zo goed?
Vertrouwen
“Vertrouwen, dat is heel belangrijk in ons vak. Als je dat vertrouwen beschaamt, kan het wel eens lelijk tegen je gebruikt worden. Ik heb veel gehoord, dat absoluut niet naar buiten mocht komen. Daar heb ik me nooit schuldig aan gemaakt, zie het als beroepsgeheim.”
Bert Kremer heeft overal gedraaid, zowel voor publieke omroepen als voor commerciëlen. Voor RTL Boulevard, en ook in de frontlinie voor AVRO Televizier. Samen met Fons van Westerloo was hij op reportage op de grens van Somalië en Ethiopië. “Daar moest ik over babylijkjes lopen. Verschrikkelijk. Ik kon er niet meer tegen. Ik zei tegen Fons: godverdomme, ik hou ermee op. Ben desondanks doorgegaan, want we wilden laten zien hoe verrot de wereld eruit ziet op sommige plaatsen. Fons zei: ’Kom op, we nemen een whiskey’. De volgende ochtend stonden we met een heel carillon in ons hoofd op en gingen weer draaien in het ellendegebied. Toen we een paar dagen later thuiskwamen, zei ik weer: ik ga nóóit meer naar oorlogsgebieden. Laat een ander het maar doen. Ik heb het helemaal gehad.”
Specials
Het was zeker niet het einde van zijn carrière. „Daarna ging ik hele mooie specials draaien, met B.B. 
King, Hans Kraaij jr., Fats Domino, Oscar Harris en Cliff Richard. Ook met Jan Keizer.” Ook werkte hij met prins Bernhard, die in Kenia verbleef voor het Wereld Natuur Fonds. „Ik heb veel met Bernhard gedraaid, kreeg een klik met hem, bouwde ook een band met hem op.”
De bejubelde ’cameraman van de sterren’, zoals hij ook wel werd genoemd, is meerdere malen onderscheiden: een Nederlandse Academy Award voor zijn hele oeuvre en een Emmy voor zijn medewerking aan de documentaire De laatste zeven maanden van Anne Frank.
Kremer startte op zeventienjarige leeftijd als technicus bij Cinecentrum in het laboratorium, daarna als geluidstechnicus, camera-assistent en tenslotte cameraman. Inmiddels loopt hij al meer dan vijftig jaar rond met een camera op zijn schouders. Bert is ook een graag geziene en gewaardeerde gast bij omroepbijeenkomsten. Bij zijn officiële afscheid twee jaar terug, verklaarde Linda de Mol: “Sinds mijn vader John is overleden – drie jaar terug, red. – heeft Bert iets heel belangrijks in gang gezet. Sinds die dag gaat hij elke week bij mijn moeder langs voor een bosje bloemen. Voor haar is dat iets heerlijks en zegt het alles over wat voor een bijzonder mens Bert is”. En Marco Borsato: “Als er iemand een trouwe vriend is, is het Bert wel”.
Allround
Oud RTL-baas Fons van Westerloo roemde Kremer als een bekwaam allround cameraman: “Hij bezit het talent om van de eenvoudigste reportage tot de ingewikkelde documentaire camerawerk te leveren dat van een hoog niveau is”.
Niet alleen binnen zijn werk als cameraman was Bert actief, ook daarbuiten. Zo lanceerde hij enige jaren terug het boekje ‘De smaak van BN’. Voor het boek vroeg hij (bekende) vrienden om belangeloos mee te werken. Hij fotografeerde ze zelf in de keuken, vroeg naar hun favoriete gerecht (en het recept) en wilde weten waar ze het liefst eten. Kremer vond dertig bekende Nederlanders bereid om medewerking te verlenen: Jan Slagter, Albert Verlinde, Peter Koelewijn, Hans Böhm, Willibrord Frequin, Edwin Evers, Humberto Tan, Han Peekel, André van Duin, Willeke Alberti en onder meer Marco Borsato verleenden hun medewerking. De opbrengst van het kookboek met BN’ers, ruim 15.000 euro, ging naar Hospice Trajectum Maastricht en de Stichting Blaka Rosoe en de stichting Vrienden van Padre Geraldo, allebei weeshuizen. Drie instanties die Bert een warm hart toedraagt. “Ik vind het belangrijk om mensen te helpen. Dat deed ik al in mijn meer actieve tijd als cameraman en dat doe ik nog, nu ik sinds twee jaar met pensioen ben.”
Bert Kremer, die als enige cameraman menig directiekamer onaangekondigd kon binnenlopen, is niet een man van gewichtigdoenerij. Hij denkt tamelijk nuchter over zijn werk. “Ik vond eigenlijk alles leuk om te doen, van muziekspecials, rode lopers tot documentaires. Dééd ook alles. Ik zeg altijd: ik heb het mógen doen en ben daardoor een bevoorrecht mens, want ik heb alleen maar met echte vakmensen gewerkt.”
Zo’n vier jaar geleden kreeg Kremer uit handen van burgemeester Pieter Broertjes de Hilversumse Speld uitgereikt in verband met zijn verdiensten. En over Broertjes gesproken, daar wil hij nog wel wat over kwijt: “Pieter Broertjes is geniaal. Wat hij voor Hilversum heeft gedaan en doet is geweldig. Op het Mediapark heeft hij bedrijven bij elkaar gehouden. Nu hebben ze grootse plannen met dancings en woningbouw en zo. Ik voorspel je, facilitaire bedrijven zullen zeggen: wát Hilversum mediastad, wij gaan lekker in Amsterdam zitten. Alles wat Pieter Broertjes voor elkaar heeft gekregen op het Mediapark, is dan naar de knoppen geholpen.”
Glamourleven
Het gedeeltelijke glamourleven is nog niet helemaal voorbij voor Kremer. Tot zijn grote vreugde wordt hij nog altijd regelmatig geconsulteerd. “Adviesje hier, adviesje daar. Weet je nog een goeie cameraman? Weet je nog zus, weet je nog zo? Draaien doe ik zelf niet meer, maar voor adviezen kan iedereen nog bij mij terecht.”
Geef als eerste een reactie