Wie hengelt naar moment van tevredenheid over zichzelve moet niet in een talkshow gaan zitten. Het is zelden bevredigend. Neem mij nou.
Ik was uitgenodigd voor Pauw. Ik was gevraagd de tv-verslaggeving van de Koningsdag te beschouwen en wat terug te blikken op de vieringen van Koninginnedag sinds 1952. Ik pleeg in dit soort gevallen wat huiswerk te doen. En natuurlijk kwam ik wel aan het woord, maar het maakt toch altijd een beetje katerig dat je het hele verhaal nooit kwijt kan. Terwijl je dat van tevoren weet.
Zo had ik graag nog wat verteld over weliswaar 19 camera’s in Dordrecht maar door listige verplaatsingen na gedane arbeid waren dat er eigenlijk veel meer. Ik had het publiek wat willen bijpraten over het gebruik van de LSM waarmee wordt opgenomen terwijl live wordt uitgezonden en vervolgens zodanig ingestart dat het weer live lijkt.
Ook had ik willen praten over een koddig incidentje bij de eerste uitzending van het Defilé in 1952 toen prinses Beatrix (14 jaar oud) even binnen tv ging kijken en terug op het bordes vrolijk vertelde van die mopperende, wachtende mensen in de rij, opgevangen door een microfoon. Ook was er nog het moment dat de prinsesjes met elastieken katapultjes op de pers begonnen te schieten en was er mooi beeld van 1988 toen de Koningin een verassingbezoek bracht aan Amsterdam (en door een enthousiasteling werd gezoend).
Tv-kijkend was mij nog opgevallen dat van de conversaties van de Koninklijke lieden met de onderdanen over het algemeen niets te horen viel tot een vioolbouwster opdook en toen was het goed verstaanbaar. Zij had – bij uitzondering – een microfoontje opgespeld gekregen, bleek mij uit een telefoongesprekje met regisseur Jan de Roode. Ook kon ik de vergelijking met de intocht van Sint Nicolaas niet kwijt waar ik vooral last van had toen de boot niet onder een brug door bleek te kunnen vanwege hoog water. Waar is Dieuwertje als je haar nodig hebt? Komisch was dat de pennen het niet meer deden tijdens de ondertekening van de verklaring van vrijheid bij het Hof van Nederland en ook was mij opgevallen dat prins Maurits gezien werd als het lekkerste hapje van Oranje en dan was er natuurlijk het lichte dansje van Maxima op Sexy als ik dans.
Dat kon ik zoal niet kwijt, wat jammer maar begrijpelijk was en na afloop waren er bitterballen. Vervolgens twitter negeren en een volgende keer gaat het weer precies zo.
Geef als eerste een reactie