Peter van Bruggen: ‘In Hilversum bestrijden de ego’s elkaar’

Peter van Bruggen begon zijn loopbaan als journalist, waar hij bij voor verschillende tijdschriften artiesten interviewde. Begin jaren ’80 kwam Van Bruggen bij de radio terecht, waar hij het legendarische programma ‘Weeshuis van de Hits’ presenteerde. In de jaren ‘90 werd hij samen met Jeanne Kooijmans bij het grote publiek bekend door zijn 3FM-ochtendprogramma ‘The Breakfast Club’.  In 2013 werd zijn rijke carrière verzilverd met een Marconi Award voor zijn gehele radio oeuvre. Patrick Kicken sprak Van Bruggen over zijn radioprogramma’s,  het bastion Hilversum en het huidige radiolandschap.

Hoe ben je bij de radio terecht gekomen?
Jarenlang heb ik voor diverse bladen, waaronder HP, Panorama en OOR, artiesten geïnterviewd. In het verleden heb ik daarmee het muziekgenre Punk bij het grote publiek bekend gemaakt. Iets wat me trouwens niet door Punkbeweging in dank werd genomen. Zij waren tegen de autoriteit en wilde liever niet dat Punk populair werd. Hierdoor was wel mijn naam in de industrie gevestigd en werd ik later gevraagd door KRO-eindredacteur Hans Wijnands om een column te maken voor het progressieve jongerenradioprogramma ‘Gort en watergruwel’. Ik maakte daar toen als column diverse hoorspelen. Hierna werd ik gevraagd om een proefprogramma te maken.  Dat werd toen ‘Het Weeshuis van de Hits’. Dit was een programma met plaatjes die tussen de wal en de plugger waren gevallen. Vaak waren het Amerikaanse platen die al door de lokale platenmaatschappij waren afgekeurd. Daarnaast bevatte het programma diverse verzonnen sidekicks zoals Morrison met de stem van mijn zoon. Het radioprogramma werd legendarisch. Veel de fragmenten zijn terug te luisteren op mijn website Petervanbruggen.eu

Een ander programma dat heel bekend is geworden is het ochtendprogramma The Breakfast Club. Hoe ben je daar terecht gekomen?
Ik maakte de interviewvragen voor een radioprogramma van Jeanne Kooijmans. Toen de AVRO, KRO en NCRV onder AKN gingen samenwerken, hebben ze Jeanne en mij gevraagd om een ochtendprogramma te maken.  Dat werd toen The Breakfast Club. We hebben al die jaren met veel plezier samengewerkt en waren gelijk aan elkaar. We verdienden hetzelfde, hadden alles voor elkaar over en waren volledig op elkaar ingespeeld. Hierdoor hebben we ook nooit problemen met elkaar gehad. Iets wat je tegenwoordig veel ziet onder radio-duo’s. Tussen ons had je een touwtje kunnen spannen, dat nooit strak kwam te staan. We haalden ook vaak de pers met onze acties, waaronder de landelijke handtekeningenprotestactie met briefkaarten waarop ‘Ik ben woedend!’ stond. Dit naar aanleiding van rechtsextremistische actie, waarbij asielzoekers in Sollingen om het leven kwamen. De actie werd gesteund door onder andere Albert Heijn, NS, Vroom & Dreesmann en McDonalds. De actie leverde 1,2 miljoen handtekeningen op. Het laat ook de kracht van radio zien. Dit programma was ook de doorbraak voor diverse talenten, waaronder Evelien de Bruijn, Astrid de Jong en Gijs van Dam. Na vijf jaar hield het met de Breakfast Club op. Zenderbaas Paul van der Lugt had al eerder de stekker uit het Weeshuis getrokken, maar was ook verantwoordelijk voor het einde van dit ochtendprogramma. Edwin Evers nam het tijdslot over. Hierna heb ik veel achter de schermen gedaan, maar ook het vakantieprogramma Route du Soleil gemaakt.

Podcasting begint steeds populairder te worden. Wat doe jij daarmee?
Veel van mijn oude programma’s zijn terug te luisteren, maar met podcasting doe ik momenteel niets. Ik vraag me af of podcasting dusdanig een vlucht gaat nemen dat ik er mijn brood mee kan verdienen. Ik heb geen volledig pensioen opgebouwd, dus wil het niet gratis doen.

Je woont ver weg van de mediastad. Hoe kijk je naar Hilversum?
In Hilversum bestrijden de ego’s elkaar. Waar jou ego wegvalt is plaats voor een andere ego.  Omroepmensen omhelzen elkaar heel vaak, maar dat menen ze niet. Het is een oneigenlijke wereld.  

Beluister het hele interview in de Spreekbuis Podcast. Het interview is ook terug te kijken op Spreekbuis TV.