‘Het wordt tijd hem weer in de spotlight te zetten’

In januari 1972 maakte Loeki de Leeuw zijn debuut in de STER- uitzendingen op de Nederlandse televisie. Vanaf dat moment werd hij een iconisch televisiekarakter. Op 31 december 2004 was Loeki de Leeuw voor het laatst te zien in de STER- uitzendingen. Nu kijkt Louise Geesink -dochter van Loeki’s geestesvader Joop Geesink- om zich heen om een vernieuwde doorstart te bewerkstelligen voor haar leeuw.

Spreekbuis.nl sprak exclusief met haar.

Je werkt op dit moment aan plannen om Loeki de Leeuw een nieuw leven te geven.
“Hij is nu 10 jaar weg bij de STER (de laatste STER uitzending was op 31 december 2014, red.). Loeki had in die jaren heel duidelijk een reclamestempel, hoewel hij eigenlijk zelf juist niet reclame was. Hij heeft in deze afgelopen tijd niet stil gezeten, maar ik ging meer en meer aan andere opdrachten werken. Geesink Studio specialiseerde zich in characterontwerp en de vele toepassingen daarvan. We hebben gewerkt voor de Efteling, voor themaparken in Japan en China, voor het Dolfinarium. Vanaf het eerste uur hebben we meegewerkt aan de ontwikkeling van het succesvolle kindermerk Woezel en Pip. Daar ging steeds meer tijd in zitten, waardoor Loeki een beetje ondersneeuwde. Het leeuwtje begon te mopperen. Als ik Loeki aankijk zie ik een nog steeds leuk vitaal beestje. Met een nieuw jasje aan is hij totaal niet gedateerd. Het wordt tijd hem weer in de spotlight te zetten. Ik kijk om me heen naar een nieuw platform voor hem.”

“Als ik Loeki aankijk zie ik een nog steeds leuk vitaal beestje”

Loeki zit in ons collectieve geheugen.
“Bij de jongeren tot 15 is Loeki niet meer zo bekend, maar wel bij hun ouders en grootouders.”

Dat biedt nieuwe kansen om Loeki een frisse doorstart te geven. Het is pas 10 jaar geleden dat hij voor het laatst te zien was, er niet een hele generatie die hem niet kent.
“Ja, dat klopt. Loeki was altijd van de STER, nu moet hij op eigen benen staan. Maar dat kan hij heel goed.”

Wat zijn de plannen?
“Het zou leuk zijn als Loeki in verhalende vorm weer terug kan komen, de vorm en techniek staan nog open. De verhaaltjes van destijds waren 4 seconden lang. Loeki was van alles, van klusjesman tot astronaut tot beurshandelaar. Als je langere verhalen gaat maken moet zijn wereld meer gedefinieerd worden. Maar Loeki moet wel Loeki blijven, zoals we hem kennen.”

Zou een kinderpoppenserie met Loeki in de hoofdrol een wens voor je zijn?
“Dat zou geweldig zijn. Een poppen- of stop motion serie zou de animatietraditie van mijn vader voortzetten. Maar het hoeft niet persé. Er zijn veel functies mogelijk voor Loeki. Ik zie hem ook als een soort anchorman, een ‘verbinder’, een ‘aangever’. De opvolger van David Letterman? (lacht). Hij heeft een sympathiek imago, dat kan ergens nuttig aan gekoppeld worden. Kortom, mogelijkheden genoeg…”

Hoe ben je thuis opgegroeid met Loeki?
“Thuis waren we allemaal heel blij met Loekie, destijds begin jaren zeventig was een moeilijke periode voor de familie Geesink. Mijn vaders grote filmstudio Dollywood redde het niet. Hij moest opnieuw beginnen. In die periode bedacht hij Loeki en die zorgde meteen weer voor brood op de plank. De productie van de filmpjes werd ondergebracht bij Toonder Studio’s, waar veel van zijn eigen poppenfilmmedewerkers terecht waren gekomen. Loeki werd een deel van het gezin. En later van mij. Hij was, en is, méér dan een poppetje. Omdat je er jaren lang inhoud aan geeft wordt hij een stukje van jezelf.”

Louise Geesink vraagt vooraf of de nieuw gemaakte pop van Loeki op tafel bij het gesprek mag staan. Ter inspiratie.

Ben je daarom ook blij dat Loeki op tafel staat?
“Ja, ik kijk ook steeds naar hem (lacht). Er zit warmte en charme in dat malle leeuwtje. Voor mij leeft hij…”

“In de Loeki verhalen zat altijd een twist”

In een interview met De Telegraaf van 21 juli 1984, net na het overlijden van je vader Joop Geesink (foto) zei je het ‘levenswerk van je vader te willen voorzetten.’
“Dingen zijn vanzelf gegaan. Ik heb daar nooit zo over nagedacht. Na school ben ik naar de Rietveld Academie gegaan. Mijn vader wilde altijd wel graag dat ik in de zaak kwam, ik was zijn aanspreekpunt thuis. Hij vroeg me dan enthousiast altijd mee te kijken naar tekeningen en plannen. Ik vond dat leuk, maar wilde wel –zoals dat hoort- mijn eigen ding doen. Op de Rietveld Academie maakte ik met een Amerikaanse medestudent Jill animatiefilmpjes voor de quiz Twee voor Twaalf. Mijn vader vond dat we daar aanleg voor hadden en daarom mochten wij voor de Loeki-productie een aantal filmpjes bedenken. We mochten in de Toonderstudio in Nederhorst den Berg zelf onze animaties opnemen. Dat was heel leerzaam en erg leuk om te doen. De Rietveld Academie vond ons Loeki-werk overigens helemaal niks, dat was een hele andere wereld. Na de Rietveld Academie ben ik grafisch vormgever geworden. Samen met Jill had ik een kleine ontwerpstudio. Mijn vaders commentaar: ‘Mijn dochter trekt lijntjes langs een liniaal’. Hij was een grote persoonlijkheid. Ondanks dat wilde ik mijn eigen koers bepalen. Maar het werk voor Loeki bleef ik graag doen.”

Was dat een reden dat je uiteindelijk toch koos voor Loeki?
“Toen mijn vader ziek werd, hij overleed in 1984,  was het eigenlijk vrij logisch dat ik het Loeki-werk zou voortzetten. Ik had inmiddels het ‘Loeki denken’, wel onder de knie. Het speelse en met een andere blik naar dingen kijken heb ik van mijn vader.” Dus die 300 ideeën per jaar kon ik goed aan.”

Kun je dat ‘Loeki denken’ uitleggen?
“Het zijn beeldgrappen. Er is een situatie, die altijd anders afloopt dan je denkt. In de Loeki verhalen zat altijd een twist. De filmpjes duurden maar enkele seconden. Goed voor een glimlach. Voor subtiele grappen met een lange aanlooptijd was geen ruimte.”

Wilde je na het overlijden van je vader zijn werk precies voortzetten, of dacht je dat het een goed moment zou zijn om een andere weg in te slaan?
“Als kind tekende ik altijd strips en poppetjes in de werkkamer van mijn vader, die altijd aan het werk was. Toen ik Loeki overnam in 1984 ben ik, samen met tekenaar Wil Raymakers, begonnen met de Loeki- strip die 15 jaar succesvol op de achterkant van de Okki heeft gestaan. Mijn vader had dit misschien niet gedaan, omdat hij niet zozeer in strips geïnteresseerd was. Met Wil heb ik overigens daarna 30 jaar samengewerkt aan Loeki en vele andere characters.”

“In de 32 jaar was Loeki altijd de afspiegeling van het dagelijkse leven in Nederland”

Loeki is bedacht als typisch Nederlands karakter; de Nederlandse leeuw, maar wel een stuntelig leeuwtje.
“In de 32 jaar was Loeki altijd de afspiegeling van het dagelijkse leven in Nederland. De trends van de dag kwamen terug in Loeki, daar was ik wel heel bewust mee bezig. Zo kreeg Loeki een mobieltje, een laptop, pinde hij geld uit de muur en speelde hij op de beurs. Het publiek herkende zich hierin. Loeki was er voor mensen van 0 tot 100. En blijkbaar had hij een kleine x-factor, die hem geliefd maakte bij de meesten.”

Had je vader dat ook gedaan of was hij meer behoudender?
“Nee hoor, mijn vader stond open voor alles. Hij keek goed om zich heen.”

Loeki de Leeuw was ook te zien op vele buitenlandse televisiezenders, iets dat niet bekend is. In welke landen was hij te zien?
“Zowel mijn vader als ik hebben Loeki aan een aantal buitenlandse zenders kunnen verkopen. De beeldende humor was klikte internationaal. Als Le petit Lion was hij 15 jaar te zien op de Franse televisiezender TF1, de paar mompeltjes die Loeki uitsprak naast Asjemenou waren Franse woordjes, zoals Allez! en Voilá. Als knipoog naar zijn optreden in Frankrijk. Loeki was ook te zien op de televisie in Oostenrijk, Portugal, Italië, Griekenland en lokale zenders in Engeland en Amerika. In 1990 is Loeki aangenomen als mascotte van het Nederlandse themapark Huis ten Bosch in Japan. Dat was echt een fantastische ervaring.”