[BLOG] Ik zit in de bioscoopzaal bij een filmpremière met veel muziek. Dan weet je dat het stikt van de muziekliefhebbers en dus ook discjockeys. Ik zie Mr. Top 40 Erik de Zwart rondlopen. Ex-3FM deejay en TMF veejay Isabelle Brinkman. En good old Gerard Ekdom, ochtenddeejay, eerst bij Radio 2, nu bij Radio 10. Die laatste naam vormt al gauw de inspiratie voor deze column. Gaan we het over zijn salaris hebben? Zijn uitstekende looks? Of zoetgevooisde stemgeluid? Nee. Hou je vast, daar gaan we.
De film waar ik ben heet ‘Yesterday’ en gaat over een gozer die plotseling wakker wordt in een wereld waar The Beatles nooit bestaan hebben en hij dus de mooie sier kan gaan maken met hun nummers. Voorafgaand aan de eerste vertoning komt eerdergenoemde Ekdom een praatje houden. Ik ga op het puntje van mijn bioscoopstoel zitten want het kan altijd twee kanten op als ‘iemand van de radio’ ineens publiek voor zijn of haar neus heeft. Of het slaat aan, of hij gaat af. In het geval van Gerard komen de grappen die hij maakt en de dingen die hij (vanaf kaartjes) aan het publiek vertelt aan. Er wordt gelachen, gereageerd en aan het einde geklapt. Toch maakte Gerard één fout die discjockeys in Nederland wel vaker maken: hij gaat er vanuit dat iedereen weet wie hij is. Hij komt namelijk op, stelt zich niet voor en begint meteen met zijn verhaal. Gemiste kans.
Je staat daar voor een zaal met zo’n 400 enthousiaste filmfans. Waarvan misschien 25% weet hoe Gerard Ekdom eruit ziet, wat hij doet en waar. Waarom niet even van die gelegenheid gebruik maken door bij opkomst jezelf te introduceren en te zeggen ‘Goedeavond dames en heren, jongens en meiden. Mijn naam is Gerard Ekdom, ik doe de ochtendshow bij Radio 10 en ben een grote fan van The Beatles‘. Dit had gegarandeerd voor een leuke reactie uit het publiek gezorgd en was een mooie opsteker geweest voor het station waar hij werkt, want weer 400 mensen horen Radio 10. Gratis reclame. Wij deejays in Nederland hebben ontzettend last van het ‘voorkennis virus’. We denken dat iedereen ons kent. En iedereen naar ons luistert. Dat is niet zo en dus grijp je iedere kans aan om er wat fans bij te krijgen.
Ook op de radio woekert het voorkennis-virus als een epidemie over álle zenders. Als een jock een nieuw nummer draait, dan kondigt hij het hooguit een of twee keer af. Daarna weten de mensen het wel. Het geldt helemaal voor oude nummers. ‘Iedereen weet toch dat dit Abba is?!’ Fout, dat weet niet iedereen. En je doet iedere jonge luisteraar naar je station een groot plezier als ze net helemaal enthousiast waren over een nummer door even de moeite te nemen te zeggen dat het Abba was. Abba-fans blij dat niet alleen de muziek van hun favoriete band te horen was maar ook nog eens de deejay de moeite neemt die 4 magische letters uit te spreken! Daarmee maak je jezelf niet belachelijk, dat is een simpel klein stukje service aan je luisteraar die jou er dankbaar voor zal zijn. Want ook niet iedereen heeft van de app ‘Shazam’ gehoord waarmee je gauw titels en artiesten van nummers kunt opzoeken.
Bij radio-items is het zowaar nog erger. Als een spel of anderszins item een keer uitgelegd is, hooguit twee keer, dan is voor de meeste jocks de kous af. Nu weet iedereen wel hoe dit werkt. Fout. Amerikanen hebben het over ‘reset the stage’, iedere keer weer. Zelfs in het uur dat je het spel aan het spelen bent, even voor die hele grote groep luisteraars die het begin gemist heeft uitleggen wat je zit te doen en waarom. Dat kan in één of twee zinnen en wordt daardoor echt niet irritant voor vaste luisteraars die wél al weten hoe het werkt. Zelfde geldt voor de talloze hitlijsten die uitgezonden worden, een week lang. De Zomer Top 538. De Album Top 750. Na de eerste dag weten de luisteraars wel wat we zitten te doen, dat hoef ik toch niet meer uit te leggen joh. Fout. Ieder uur, iedere dag komen er luisteraars bij die geen flauw idee hebben wat je zit te doen en waarom. Dus leg je het uit. In je eigen woorden, met jingles, in een uuropener, in een telefoongesprek, op sociale media.
Het is eigenlijk van de gekke dat DJ’s in Nederland te bescheiden zijn om gewoon zelf even te zeggen hoe ze heten. Als je ergens binnenkomt waar je niemand kent, dan geef je toch ook de mensen waarmee je praat eerst een hand? Bij de radio moet iedereen maar zelf uitvogelen hoe je heet. Met een beetje geluk lees je het op de RDS of zie je het in de app. Maar de slimme jock (hij bestaat nog!) grijpt iedere kans aan om zich voor te stellen aan zijn luisteraar. Dat verkleint de barrière tussen beide weer een stuk. Dus als je iemand belt on-air noem je je naam. Als je een prijs weggeeft kun je ook gewoon zeggen ‘Hey, ik ben Gerard Ekdom en ik heb twee tickets voor Ed Sheeran voor je! App me de naam van zijn nieuwste album en je maakt kans!’. Dat is niet popie jopie. Popie jopie is denken dat iedereen je al kent en weet wie je bent en anders hadden ze maar beter of vaker moeten luisteren. Da’s pas arrogant!
Zelfs je grootste hit item, in het geval van Ekdom ‘Dr. Pop’, moet je keer op keer even uitleggen. Dat doe je voor die duizenden mensen die je voor het eerst horen en (vaak op advies van een collega of buurman) ook maar eens naar je gaan luisteren. Leg dingen toch uit aan je luisteraar! Het is arrogant om te denken dat iedereen alles al weet. Van jou, van je station, van je programma. Waarom denk je dat ze bij series altijd even een recap doen aan het begin van een nieuwe aflevering? Juist, om weer even de dingen duidelijk te maken en als smaakmaker van wat komen gaat.
Good old Dan O’Day, de grootste radiogoeroe ooit, maakt wel eens in zijn seminars de vergelijking tussen jocks on-air en jocks die thuis de liefde bedrijven. Hup erop, niks voorspel, geen vooraankondiging, kleren uit, gaan. Hoe veel leuker zou het zijn als je de luisteraar eerst eens even een beetje opwarmt? En dat kan, nee dat moet ook als je ineens voor een groep met mensen staat. Mijn naam is Gerard Ekdom, ik ben deejay bij Radio 10 in de ochtend en ik ben blij dat jullie net als ik hierheen zijn gekomen om samen een waanzinnige film te gaan bekijken! Gratis advies Gerard. Graag gedaan. Hoevaak je ook bij RTL Late Night gezeten hebt of in een bushokje gehangen, in een versnipperd medialandschap anno 2019 kent niet iedereen je. Zorg dat je iedere kans grijpt om weer wat extra naamsbekendheid op te bouwen. Fans voor je show en station te fixen. Het is je plicht! En de faktuur wordt er niet minder om.
Bij de imitatiewedstrijd van de AVRO’s Wordt Vervolgd-club zeiden de deelnemers ook altijd eerst hun naam voordat ze de imitatie gingen doen.
Haha ja, ik ben Wouter van der Goes en ik doe Woody Woodpecker na?
Heej Gerard, draai ff dat nummer, van John Lennon, je weet wel, “ Jealous Guy “ ….
Als je in die zaal zit , dan ben je echt wel op de hoogte wie Gerard is en hoe hij eruit ziet, (allemaal Beatle nerds bij elkaar), en weten ze zelfs wie Patrick kicken is, alleen waarschijnlijk niet hoe hij eruit ziet, maar dat is niet erg.
Heeft weinig met jaloezie te maken hoor. Ik zie gewoon kansen die niet gepakt worden. Het is netjes om jezelf even voor te stellen en het brengt jou en je show/station alleen maar goeds als je even duidelijk maakt, wie je bent en wat je doet.
Nou Gerard komt nogal wat jaren op tv als presentator. En praktisch als boegbeeld van serious request is de nodige tv uurtjes en bekendheid hem ruimschoots toegekomen. Dus ik denk dat het met die gemiste kans wel meevalt.
De bekendheid van Gerard staat hier niet ter discussie, die is zeker aanzienlijk. Maar nooit 100%. Dus pak je iedere kans om wat reclame te maken voor je show/station. En het is ook gewoon netjes om je even voor te stellen aan mensen.
Je moet je als dj maar indenken dat je iedere dag dat je op de zender bent er weer een paar nieuwe luisteraars bij hebt. Dan hoort netjes voorstellen, items uitleggen e.d. er gewoon bij, ook al is dat voor de 1000ste x (zucht… 🙂 ). Iets wat ik ook niet vaak meer tegenkom: ‘even voor de luisteraars die net inschakelen….’.
Vorige week kwam ik ook nog een leuke tekst tegen op teletekst aangaande het bericht over het stoppen van Sesamstraat: ‘de doelgroep verandert om de drie jaar’ Misschien ook van toepassing bij het medium radio: Beeld je in dat je iedere uitzending een andere mix van luisteraars hebt en dat er altijd wel een paar nieuwen bij zijn.
Ik heb dit fenomeen als jonge jongen mogen ervaren toen ik in een toeristendiscotheek in Valkenburg draaide. Kroegentochten, dus ieder uur een heel ander publiek voor je neus. Ik draaide ‘Nomad – I Wanna Give You Devotion’ (de hit toen) soms wel 5 keer op een avond. Iedere keer weer met gejuich ontvangen en een volle dansvloer.
Ach de naamsbekendheid maken ze bij SBS-shownieuws wel weer goed. Als er ook maar iets onbenulligs te melden is dan draaft Gerard op samen met Giel Beelen.
Waarschijnlijk opdracht van John de Mol, “alleen maar dj’s uit de eigen stal!!!” !!!!!
Maar toch mag ik Gerard wel.
Ik mag ‘m ook hoor Juul. Vind gewoon dat je altijd het maximale ergens uit moet proberen te halen, hoe klein of onbenullig het ook lijkt. Ik weet zeker dat als Gerard bij ieder optreden wat hij doet buiten de studio om zich beter profileert het zijn ochtendshow ten goede gaat komen. En dus heel Radio 10.
Blij dat er nog iemand verstand heeft hoe radio moet zijn.
Goede column.
Dankjewel Bert
Zou ’t misschien kunnen dat de naam van Gerard op de uitnodiging stond maar door iedereen die ‘m al zo goed kent over het hoofd werd gezien…..?? Trouwens voor degenen in de zaal die ‘m niet kenden een mooie gelegenheid om aan anderen te vragen wie die grapjas was, dan heb je meteen de interactie waar je op hoopt 🙂
He Fer, leuk dat je reageert. De tijd dat jij op de radio kwam was je in één klap een Bekende Nederlander. Dat is Ekdom nu ook wel, maar toch niet in de mate zoals jij dat was/bent. Dus.. werk aan de winkel voor G! Heb de uitnodiging ook ontvangen, stond niks op qua presentatie: G. Ekdom
goeie tip Patrick,
lijkt me minstens het proberen waard.
Dankjewel Rett, het kan geen kwaad inderdaad
Wederom een hele goede column van je waarin je het algehele radiolandschap beschrijft, Patrick!
Dankjewel Mitch. Hopelijk planten deze columns zaadjes in hoofden van (jonge) radiomakers zodat ons mooie medium nog heel wat jaren interessant blijft om naar te luisteren.
Goede column Patrick. Veel Nederlandse DJ’s (Gerard niet trouwens) horen zichzelf erg graag allerlei onzin uitkramen. Vooral tijdens de top 2000 erger ik me groen en geel aan o.a. R de Wildt en Gijs Staverman. Ze vergeten even dat muziek centraal staat. Stefan Stassen heeft het WEL begrepen en doet tenminste normaal en waar hij voor ingehuurd is.
Dankjewel Jan. Dat ligt voor alle deejays op de loer; dat je denkt dat mensen louter en alleen voor jou inschakelen en de muziek maar een hinderlijke onderbreking is van wat je te vertellen hebt 🙂
Misschien was hij gewoon bescheiden en vond hij dat het om de film moest gaan en niet om hem.
Hoi David. Gerard heeft een hoop kwaliteiten, maar zoals bij menig deejay, is bescheidenheid daar niet een van. Het is gewoon een kwestie van een iets professionelere houding aannemen en er niet klakkeloos vanuit gaan dat iedereen je zomaar kent.