87 is ze, de buurtgenoot die aan mij gekoppeld werd in het project ‘Thuisdiner’ van Palet Welzijn in Zoetermeer. Ik had mij ook aangemeld om een oudere aan tafel te ontvangen. Zaterdag haalde ik mevrouw Onderwater “Zeg maar Els” – op bij haar thuis. Het instappen in mijn hoge auto kostte wat moeite: “Geef maar een kontje”, grapte ze en daarmee was de toon gezet voor een heel gezellige avond.
Els is al veertig jaar weduwe, voor haar leeftijd nog zeer kwiek en helder van geest, en praat honderduit. Zonder te klagen gaf ze aan hoe verschrikkelijk het is als je soms wekenlang niemand ziet.
Met haar scootmobiel rijdt ze dan naar het stadshart om daar een kopje koffi e te drinken. Ze hoopt in aanmerking te komen voor een woning in een seniorencomplex, vooral om daar gezelschap te krijgen van andere ouderen. Els vind ik een voorbeeld van hoe je als oudere in het leven kunt staan: als je eenzaam bent, schaam je daar dan niet voor en spreek het uit. Alleen dan kan er iets veranderen. Ik juich dit soort initiatieven om voor eenzame buurtgenoten een maaltijd te bereiden van harte toe. Met weinig moeite bezorg je de ander én jezelf een onvergetelijke avond!
Bron: Omroep Max Magazine
Geef als eerste een reactie