Ruim een jaar geleden ontmoette ik voor het eerst Patrick Kicken in het huis van juryvoorzitter Vincent Bijlo, omdat we allebei in de jury zitten die jaarlijks de Zilveren Reiss Microfoon uitreikt. Bij die gelegenheid complimenteerde ik Patrick met zijn columns over met name de commerciële radiowereld.
Helder geschreven, scherp waar het moest, onthullend en dikwijls ontluisterend wanneer ze gingen over commerciële bedrijven. Patrick schetste een gitzwart beeld van hijgerige managers die een bijna onmenselijke pressie uitoefenden op presentatoren en sidekicks om vooral toch maar op te vallen. Kon niet schelen hoe, op straffe van ontslag of verbanning naar een obscure radio-uithoek. Of nog erger, naar complete vergetelheid.
De auteur en oud-dj kon het weten, want hij brandde zichzelf, na jaren van overleven te midden van deze ellende, jaren geleden compleet op.
Hij profileerde zich in zijn columns als radiochirurg die exact kon aangeven waarom het ergens fout ging en hoe dat op te lossen viel. Ik las dit alles met verbazing en belangstelling, want Kicken beschreef een radioterrein waarvan ik maar oppervlakkig op de hoogte was. Na lezing constateerde ik met vreugde dat ik het in die wereld waarschijnlijk nog geen twee weken had uitgehouden.
Mijn kennismaking met Patrick duurde maar één vergaderavond, maar ik ervoer zijn aanwezigheid als aangenaam en zinvol. Hij stelde zich bijna fluisterend op als zeer bescheiden. Als hij iets te berde bracht was het functioneel. Een beetje tegendraads. Origineel ook. En hij bleek niet te beroerd zijn opvattingen te laten varen als iemand wat beters naar voren bracht. Ik zag een aardige, bescheiden man met een niet al te groot ego op zoek naar harmonie.
Diezelfde persoonlijkheid trof ik aan in de videogesprekken die hij voerde met een lange rij radiopersoonlijkheden. Kicken maakt zich ondergeschikt aan gasten en hij stelt ze in staat een aardig zelfportret te schetsen. Leuk voor de liefhebber.
Er zit kennelijk een verschil tussen de Kicken die schrijft over de radiowereld en de Kicken die iemand live interviewt. Dat is op zich niet gek, niets menselijks is ook Patrick vreemd. Als het lijdend voorwerp er niet lijfelijk bij is worden de woorden vanzelf scherper. Het afgelopen jaar viel één stijlkenmerk in zijn schrijven me op. Steeds vaker ging Kicken in de schoenen van de lezer staan om zichzelf te bevragen. “Zeg Patrick, schrijf je dit nou uit rancune?”, of tussenzinnen met een dergelijke strekking doken steeds vaker op. Merkwaardig. Een schrijver verschaft zich daarmee een status waarvan de geldigheid op z’n minst twijfelachtig is. Lezers formuleren vragen zelf wel en mocht een schrijver vrezen voor reacties dan kan hij die zelf maar beter impliciet in zijn schrijfsels verwerken. Dat had ik Patrick graag persoonlijk willen vertellen, maar Corona verhinderde fysieke aanwezigheid tijdens het Reiss- juryoverleg dit jaar en bovendien meldde Patrick ons dat hij niet in staat was mee te doen aan videovergaderen.
Dit alles had ik verder laten rusten als Patrick zijn pen niet in vitriool had gedoopt in zijn stuk over Frank Dane op 538. Hier openbaarde zich de Mr. Hyde, terwijl ik voornamelijk met dr. Jekyll te maken had gehad. Om te beginnen: Frank interesseert me niet. Ik behoor niet tot zijn doelgroep en als ik er wel bij zou horen luisterde ik nog niet. Het gaat me dan ook niet om zijn prestaties, maar om de manier waarop Patrick Kicken hem aanpakt. Die manier wil ik puntsgewijs tegen het licht houden.
1. De aanleiding voor Patricks blog over Dane is een brandbrief die de ochtendploeg van 538 gestuurd heeft aan de directie van het radiobedrijf. Of die brief eigenlijk wel bestaat weet Kicken niet. Suggereer dat dan ook niet en brand los, zou ik zeggen, want je hebt kennelijk iets op je lever.
2. Dane en zijn mensen leggen de schuld van het kennelijk tanende succes bij anderen en dat is typisch voor de radiowereld, aldus Kicken. Stap uit je radiococon, in élke bedrijfstak vertonen mensen hetzelfde gedrag in moeilijke tijden. De eerste impuls is altijd: aan mij heeft het niet gelegen. Dat is dus geen exclusief in de radiowereld optredende reflex, maar Dane wordt onmiddellijk weggezet als arrogant. Mocht dat zo zijn dan bestaat de wereld uit louter arrogante types.
3. Dane heeft een irritante stem en kijkt op luisteraars neer, stelt Patrick vast. Dit is zo ongeveer het ergste verwijt dat je op het bordje van een radiopresentator kunt schuiven. Want die stem heeft ie en tenzij hij bereid is een stembandcorrectie te laten uitvoeren zal er weinig aan te verbouwen zijn. Fijntjes voegt hij eraan toe dat Franks beroemde broer ook al zo’n vervelende stem heeft. Wat heeft die broer ermee te maken? Dat Dane zijn luisteraars minacht wordt niet met ook maar één argument onderbouwd. Het is een persoonlijke vaststelling van de auteur, die zichzelf zoveel autoriteit toekent dat hij dat niet nodig vindt.
Als deze kritiekpunten allemaal hout zouden snijden zou Dane onmiddellijk op moeten stappen wegens niet voldoen aan de meest elementaire eisen van goed presentatorschap.
4. Kicken gaat verder. Dane mag niet in Wassenaar wonen en heeft nog nooit iets gepresteerd. Hij heeft sterallures en wil rijk zijn. Tja. Hier belanden we in de categorie ordinair zeuren. En met radio heeft ’t al helemaal niets te maken. Ik heb me nog nooit afgevraagd waar radiomensen wonen. Ze doen maar. Kicken weidt verder uit over het privéleven van Dane. Dat hij vader is. Schijnt een argument te zijn tegen het presentatorschap in de ochtend. Dat hij niet alles vertelt over zijn privéleven. Wat eerst tegen Dane wordt gebruikt -het feit dat bekend is dat hij in Wassenaar woont en vader is- is nu ineens een vereiste: hij móet ons deelgenoot maken van zijn privé-besognes.
5. Dane heeft heeft geen enkele inhoudelijk kwaliteit, is in wezen dom en schurkt zich tegen een kliekje BN-ers. Patrick raakt hier aardig op stoom. Dat kan er nog wel bij, zeg. Arrogant was ie al en nou dit ook nog. In dit verband haalt Patrick nu maar eens niet broer Robert, maar voorganger Evers van stal. Dat is stoten onder de gordel. Natuurlijk is zo’n voorganger de achilleshiel van de opvolger. Elke vergelijking gaat mank, dus laat die dan achterwege.
6. Kicken gaat nu helemaal los. Het hele team rond Dane bestaat uit mensen die gewoon gespeend zijn van talent, want ze zijn saai, fout, kind-van, imitatie van. Godzijdank is dit talentloze clubje wel aardig. Dat dan weer wel. Complimentjes kunnen soms dolksteken zijn.
7. Het wordt helemaal niks met die Dane, meldt Patrick verrassend na al het voorgaande. Hij vliegt er straks uit richting een troost uurtje in het weekend of zoiets. En dat is allemaal zijn eigen schuld, want behalve al het bovenstaande (geen talent, geen inhoud, arrogant, nare stem en ga zo maar door) heeft ie zich nooit verdiept in vakliteratuur over het fenomeen radio.
Het zal je maar gezegd worden. Van Dane is inmiddels al helemaal niets meer over, hooguit een trillend hoopje mens onder de tafel in de studio, maar Patrick bewaart het beste voor zijn uitsmijter. Hij deelt de totaal gevloerde, knock-out gemepte en naar naar adem happende Dane mee dat hij geen hekel aan hem heeft! Dat maakt me buitengewoon nieuwsgierig naar de omgang van Patrick met mensen aan wie hij wél de pest heeft…
De column is volgens de schrijver een ‘wake-up call’.
Dat is die column dus niet.
Een column, of een serie columns, wordt geschreven vanuit een basisgedachte, een opvatting. Bijvoorbeeld: “De commerciële radiowereld geeft talent geen tijd zich te ontwikkelen en dat is verspilling”. Ik noem maar wat. Deze column van Patrick Kicken is geschreven vanuit de gedachte: Frank Dane is een talentloze sufkop die niet thuishoort op de radio. Ik vind: Schrijf dat dan. En verpak die mededeling niet in een bonbonpapiertje, waarop staat: Ik wil je alleen maar helpen. Want dat is werkelijk een gotspe.
Patrick. Er is nog redding. Word alsnog gelukkig zonder studio. Zoek desondanks nog één keer een microfoon. En zeg: sorry. Ik liet me even gaan. Dan is alles vergeven. Want je kunt het eigenlijk best. Schrijven, bedoel ik.
Blogger Jan Emous is voormalig redacteur en dj bij o.a. KRO, RTV Noord Holland, Omroep Max en Gooi & Eemlander.
Beste meneer Emous,
U heeft bijzonder weinig begrepen van wat Kicken met zijn column wilde zeggen. U heeft ongetwijfeld kennis van radio, maar deze vorm van radio (een ochtendshow bij een commercieel station) is een andere tak van sport. Daar heeft u geen ervaring mee en geen verstand van. Niet erg, maar bemoei u er dan ook niet mee. Ja, de toon in Kicken’s column is zeer scherp, maar inhoudelijk heeft hij zeker een punt. Dat is u helaas ontgaan.
Heel goed betoog Jan. Fijn dat er iemand reageert met inhoud!
Geef die zelfkicker toch niet zoveel aandacht. Totaal oninteressant figuur.
Vond u het niet gek meneer Emous dat niemand de heer Kicken een baan aanbiedt. Als iemand zoveel kennis en oplossingen heeft , dan zou je verwachten dat ze in de rij voor hem staan toch?
Ik ben het helemaal eens met Jan Emous!
Jan Emous ?????? Van welk flitsend programma zouden wij U moeten kennen ??? Op welke pagina van de Gooi-en Eemlander strooide U met zinnige teksten. In Uw bijsluiter staat wel heel erg duidelijk “voormalig” . Ik heb in ieder geval ’n hogere pet van Dhr Kicken dan van U en ook nog nóóit van U gehoord .
Tja…………….
Tja wat Jules ?????,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
@ Hé Herman,
In de eerste plaats het is “Juul”……….en geen Jules.
En in de tweede plaats reageerde ik op Leon Dorsey.
Sorry Juul !!!
Nog even over de column over Dane: ik sta er een weekje later nog steeds achter. Ik schreef deze namelijk vanuit mijn beleving als ochtendjock, waarin ik gemerkt heb dat de zaken die ik benoem als team, woonplaats, stem, sterrengedrag, tegelijk vader worden of andere afleiding er wel degelijk toe doen in hoe jij presteert ’s ochtends. Natuurlijk zou je kunnen stellen dat het allemaal randzaken zijn, maar een x aantal randzaken bij elkaar worden vanzelf een hoofdzaak. Het maffe is ook dat deze column die is met de meeste likes en retweets. Teken dat er meerdere mensen teleurgesteld zijn in Frank’s ochtendshow en het op z’n minst de discussie waard is.
Over de vorm en toon kun je twisten, ik had er wellicht wat meer radiotechnische zaken in moeten stoppen maar radio is toch ook vooral beleving en die wordt gekleurd door hoe en waarvan mensen je kennen. Luisteraars rekenen je écht af op dingen waarvan jij denkt huh, wat doet dat er toe. En ze sluiten je ook in hun hart voor dingen waarvan jij denkt dat het heel normaal is. Hoeveel posters je ook plakt in bushokjes, daarmee worden luisteraars niet ‘verliefd’ op je. Het zit hem écht, net als in een normale relatie, in de kleine dingen die jou speciaal maken. Ga bij een eerste date maar eens honderduit vertellen hoe rijk en bekend je bent, durf je te garanderen dat er geen tweede date komt.
Andersom kan zo’n relatie ook ineens kapotgaan, zie hoe Giel kampt met een imagoprobleem. Wat hij ook doet, het wordt vaak verkeerd uitgelegd. Komt ook door de perceptie van Beelen, hoe luisteraars hem zien. Rijbewijs kwijt, dat relletje met Tim Knol, opmerking na de Michael Jackson docu. Er zou bij radiostations echt veel meer aandacht moeten komen voor het imago en beeld dat je in de pers en via social media neerzet van iemand. Zijn ze bij platenmaatschappijen ook heel druk mee, omdat ze weten wat voor effect het kan hebben op het krijgen en behouden van fans. En ja, ook bij de radio heb je fans nodig, ambassadeurs voor je ochtendshow. Die tegen vrienden zeggen ‘weet je wat jij eens moet luisteren’.
Radio is zo’n enorme bijzaak in het leven, dat het mij verbaast dat Kicken een column heeft en dat Emous erop reageert. Wat interessanter is, is de tijd waarin wij leven. Mensen die via sociale media hun gal willen spuien. Die nooit gevraagd zullen worden door media die er echt toe doen en daarom maar via sites als deze en natuurlijk Twitter, dat echt de afvalbak van de samenleving is. Die er, zoals in het geval van Kicken, waarschijnlijk nog voor worden betaald ook. Dat ik dit nu typ verbaast mij eerlijk gezegd. Ik doe verdorie nog mee ook. Kick(en) Out hoop ik. En Jan (Emous)? Doe iets nuttigs met je leven.
Jan Emous TIP, luister eerste even een week of 4 naar de ochtendshow (show?) van Frank Dane, lees dan de collumn van Patrick nog een keer!