Aad was ’de schoolmeester van de KRO’

Journalist, regisseur, eindredacteur, documentairemaker, acteur, misdaadauteur maar zeker ook idealist. Aad van den Heuvel, die op 84-jarige leeftijd is overleden, werd niet voor niets ’de schoolmeester van de KRO’ genoemd.

Hij was de man die de Nederlandse kijker liet kennismaken met het fenomeen Biafra-buikje toen hij met zijn ploeg filmde in Nigeria. Eén beeld staat nog steeds op zijn netvlies gebrand, vertelde hij in het Rotterdams Dagblad. „We filmden een jongetje met een gezwollen buikje en dat rosse haar van ondervoeding. Dat kind had te veel journalisten gezien. Hij stond ons na te doen en deed alsof hij alles wat er gebeurde stond te noteren in een imaginair notitieblokje. Met zijn pink omhoog. Wat dat zei? Dat we daar met zijn allen kwamen, dat we erover berichtten, maar dat het geen flikker hielp.” Van den Heuvel filmde met zijn ploeg ook als eerste hoe de Nigeriaanse luchtmacht doelbewust markten, ziekenhuizen en andere burgerdoelen bombardeerde. In de tv-reportage riep hij verontwaardigd uit: „Maar dit zijn toch geen militaire doelen!”

Zeeman wil hij worden, net als zijn vader. Kleurenblindheid jaagt hem de journalistiek in waar hij begint als sportverslaggever. Van den Heuvel komt in 1959 langs bij de KRO voor een interview met directeur Jan Castelijns, die denkt dat deze Rotterdammer komt solliciteren. Hij wordt meteen aangenomen. Als er een jaar later een nieuwe actualiteitenrubriek moet komen, suggereert Van den Heuvel als programmatitel Focus. „Mooi”, zou Castelijns hebben geantwoord. „Daar maken we Brandpunt van.”

Van den Heuvel speurt letterlijk alle uithoeken van de wereld af naar mooie verhalen. Naar Peru, Turkije, Niger, Burkina Faso, Indonesië, Mozambique, Bangladesh, Iran. In zijn boek ’Dit was Brandpunt, goedenavond’ tekende hij onder meer de onmogelijke boottocht van drie weken op die hij samen met een missionaris maakte in de binnenlanden van Nieuw-Guinea.

Naast de reportage in het Nigeriaanse Biafra, waarbij een bombardement plaatsvindt terwijl hij op het dak van een huis staat te filmen, zal Van den Heuvel een reportage in Vietnam en een portret van Nobelprijswinnaar Gabriel Garcia Marquez als onvergetelijk betitelen. Zijn mooiste primeur is dat hij zeven oorlogsmisdadigers uit de Tweede Wereldoorlog heeft opgespoord die in 1953 uit de gevangenis van Breda waren gevlucht. ,,Met een cameraman heb ik ze in 1962 in Duitsland gevonden.’’ Populariteit geniet Van den Heuvel ook door het satirische consumentenprogramma ’Ook dat nog!’

Lang woont hij in Loenen aan de Vecht. De laatste jaren brengt Aad van den Heuvel, trotse vader van een zoon en dochter, met zijn vrouw Annette door in hun villa in de bergen bij Marbella. In een interview met een blad voor Nederlanders in Spanje relativeert hij de reikwijdte van een journalist. „Als je denkt dat je met je reportages de wereld kunt verbeteren, vergeet het. Mensen sterven nog steeds van de honger, dictators en geloofsfundamentalisten heersen nog steeds en corruptie tiert in de derde wereld nog altijd welig. De journalist informeert en dat is het.”