Sommige verhalen bij de radio blijven verborgen voor de luisteraar, soms beter, soms ook jammer ter lering ende, vooral, vermaak. Het zijn verhalen die zich achter de kuchknop afspelen in de studio of op locatie. Elke maand een nieuw bericht van achter die knop, mogelijk door de tijd niet meer geheel accuraat, licht aangesterkt of zwaar afgezwakt.
Mei maand, Songfestivalmaand. Voor NPO radio 2 vormde Daniël Dekker met Jan Smit enkele jaren het presentatieduovoor de tv-uitzendingen. In 2012 was Joan Franka kandidaat voor ons land. Jan en Daniël zaten voor de eerste halve finale in de commentaarcel van de Crystal Hall in Baku, Azerbeidzjan maar de verbinding met Hilversum kwam niet tot stand. Er werd een oplossing gevonden, in hun hotel was een radiostudio gebouwd voor het radioprogramma van Daniël‘De Gouden Uren’ met een eigen satellietverbinding, die deed het wel. Dus ons duo vertrok met piepende bandjes richting hotel en de radioverbinding werd opgebouwd. Net op tijd zaten zij achter de microfoons en in Hilversum werd hun commentaar onder de tv-beelden toegevoegd. Probleempje nog, Daniël en Jan hadden geen beeld, een tv ontbrak in de radiostudio. Een handige producer rukte in een hotelkamer een flatscreen van de wand en plaatste dit voor Daniël en Jan. Maarop geen enkel kanaal was de uitzending van het festival te zien, dus werd er op goed geluk begonnen: “Goedenavond Nederland, hartelijk welkom vanuit Baku”. Eindelijk, 46 kanalen verder, een zender uit een buurland gevonden. De uitzending verliep prima tot het moment waarop de uitslag bekendgemaakt werd met het openen van de enveloppes. Het geluid vanuit Baku liep ruim voor op het beeld in Nederland. Voordat de inhoud van een enveloppe zichtbaar was hadden Jan & Daniël al verklapt wat erin zat. Dit zorgde destijds voor een bombardement van hilarische reacties op Twitter. *
Een jaar later, 2013, locatie Malmö, Zweden. Anouk vertegenwoordigde ons land aldaar. Er werd weer een radiostudio in het hotel opgebouwd. Jan & Daniël werden weer ingezet als duo voor het tv-commentaar. Minpuntje, Anouk weigerde haar hotel uit te komen voor interviews, dus de hele week was zij niet te horen in de dagelijkse radio-uitzendingen. Ondanks dat was de stemming van de Nederlandse ploeg uitstekend. De avond voor de eerste radio-uitzending op maandagochtend was de hele ploeg verzameld op een terras om de hoek van het hotel. Jan nam zijn rol als gastheer op en bestelde de drank. Hij liet een fles Sambuco*aanrukken. Hij zorgde ervoor dat alle glazen gevuld bleven,kwestie van bijschenken, en dat kan Jan. Een deel van het gezelschap verliet tegen middernacht wankelend het terras, mompelde iets van morgenvroeg een programma maken, maar Jan, Daniël en producer Michel hielden stand en Jan de fles. Hoe laat de klok aanwees dat zij naar het hotel kropen is niet bekend. Wel iets over de volgende ochtend. De uitzending van ‘De Gouden Uren’ begon zoals altijd om 9 uur, maar op dat tijdstip nog geen presentator en geen producer. In Hilversum werden alvast de eerste platen gestart. Kort na negenen verscheen Daniël met een niet al te scherp beeld en geluid. “Zeg maar dat de verbinding het niet doet” stelde hij voor. Dat was lastig te verkopen, in Hilversum was een prima ontvangst. Na een stevige douche begon de presentator zo opgewekt mogelijk de show. Koffie, veel koffie bleek te helpen. Het werd het 12 uur, einde van het programma. Toen liep producer Michel binnen: “hallo allemaal!”. Hij was net wakker. Achteraf werd duidelijk dat Jan Smit zijn Sambuco-truc vaker uithaalde in gezelschap. Toen hij het verhaal later hoorde lag en lachte hij dubbel.
* Dit verhaal is een korte samenvatting uit het boek: ‘Het geheim van de Smit’ geschreven door Eddy Veerman in 2012.
**Sambuco: een Italiaanse likeur met een alcoholpercentage van 40%.
Volgende maand een nieuwe Kuchknop.
Bijdragen blijven welkom: sybrand.verwer@gmail.com
Geef als eerste een reactie