Achter de kuchknop (deel 2)

Mooie verhalen bij de radio blijven verborgen voor de luisteraar, soms maar beter ook maar soms ook jammer, ter lering ende, vooral, vermaak. Het zijn de verhalen van programmamakers en technici die zich achter de kuchknop afspelen in de studio en op locatie. Elke maand een nieuw bericht vanachter die knop, mogelijk door de tijd niet meer geheel accuraat, licht aangesterkt of afgezwakt. En genoemde namen zijn niet altijd overeenkomstig de werkelijkheid.

“Ladies & gentleman, to story you are about to read is true, only the names have been changed to protect the privacy” (vrij naar de Amerikaanse serie ‘Dragnet’).

Dit verhaal speelt zich af in het voormalige KRO-gebouw aan de Emmastraat in Hilversum. Het zal ergens eind jaren ’80 geweest zijn, in de tijd dat de K van KRO door een wezenlijk onderdeel uitmaakte van de uitzendingen van deze publieke omroep. De technicus die een rol speelt in komende vertelling noemen we Martin, vooral omdat hij zo heet. Zijn officiële functie was assistent-technicus. Een niet minder belangrijk onderdeel in dit verhaal is een klein mengpaneel van het merk Electro Voice, voor de kenners een zogenaamde Tapcoset. Bijzonder onderdeel van dit apparaat is een ingebouwde galmveer. Daarmee kan je een artiest een beetje galm meegeven, zingt een stukje prettiger naar de luisteraar toe. Nadeel, als je iets te hard de Tapcoset beweegt produceert de galmveer ongewenst een massaal geluid alsof je het in Keulen hoort donderen, maar dan in Hilversum.

De locatie van dit verhaal is KRO-muziekstudio 2, destijds veelvuldig in gebruik voor uitzendingen met een beschaafd orkestje (tegenwoordig noemen we dat een live-band). Daar is er ook nog plaats genoeg voor een publiek, 30 tot 40 personen. Het zal zijn geweest na afloop van een succesvolle radio-uitzending met orkest en publiek. De muzikanten hadden zich inmiddels verplaatst naar het KRO-restaurant voor een nabespreking (lees: het tot zich nemen van een aantal licht alcoholische versnaperingen), maar het aanwezige publiek had het voorrecht nog even te mogen blijven zitten.  Een KRO-voorzitter wilde graag de achterban nog even dankbaar doch dringend toespreken. En technicus, herstel, assistent-technicus, Martin werd verzocht even te blijven om de microfoon van de voorzitter te bedienen zodat alle toehoorders geen woord zouden missen. Maar zitten en Martin was geen gekende combinatie, dus begon hij, in stilte, achter in de studio alvast met het opruimen van kabels die niet meer nodig waren. De voorzitter was inmiddels in zijn betoog aangekomen bij het belang van de K der KRO. En juist op het moment dat hij de handen ten hemel richtte om Hem te bedanken struikelde Martin over een iets te kort snoertje wat nog fysiek verbonden was met Tapcoset voornoemd. Het schuifje van de galmveer stond nog open en dat resulteerde in het geluid van een geweldige donderbui. Wanneer het bedoeld was als een geluidseffect in een hoorspel kon niet beter getimed zijn. Het aanwezige publiek reageerde licht geschokt, de voorzitter vervolgde onverstoord zijn betoog met ongetwijfeld de boodschap om zijn omroep zowel in woord en daad en dukaten trouw te blijven. Met Martin gaat het nog steeds goed. Dit jaar 2022, neemt hij als technicus, inmiddels Senior Audio Technicus, afscheid van Hilversum.

Februari 2022.

Volgende maand een nieuwe Kuchknop.

Lees ook:

Achter de kuchknop (deel 1)

Bijdragen, mag anoniem (“ to protect…”) zijn welkom: sybrand.verwer@gmail.com