Achter de kuchknop (deel 6)

Mooie verhalen bij de radio blijven verborgen voor de luisteraar, soms maar beter ook maar soms ook jammer, ter lering ende, vooral, vermaak. Het zijn de verhalen van programmamakers en technici die zich achter de kuchknop afspelen in de studio en op locatie. Elke maand een nieuw bericht van achter die knop, mogelijk door de tijd niet meer geheel accuraat, licht aangesterkt of afgezwakt. En genoemde namen zijn niet altijd overeenkomstig de werkelijkheid.

“Ladies & gentleman, to story you are about to read is true, only the names have been changed to protect the privacy” (vrij naar de Amerikaanse serie ‘Dragnet’).

Een handig onderdeel in een radiostudio: de kuchknop. Als een presentator die indrukt wordt zijn of haar microfoon uitgeschakeld. Ergens in een grijs verleden zou een technicus een kuchknop verbonden hebben met een jinglemachine. Bij het indrukken van deze knop startte er een jingle met een korte kuch, te horen op zender uiteraard. Maar de werkelijke geschiedenis van dit verhaal heeft ons nog niet bereikt.

Een verhaal uit de jaren ’80 wat ons wel bereikte speelt zich af in het Muziekpaviljoen op het Mediapark, toen nog het Omroepkwartier geheten. Er werd met veel tamtam en tromgeroffel, na een uitgebreide renovatie, een radiostudio heropend. Voor de kenners: RK4, de studio waar destijds Langs de Lijn vandaan kwam, Radio Tour de France, Olympische Spelen, Ontbijtradio en nog een keur aan kleurige programma’s. Bij deze officiële gebeurtenis werd een belangrijke stropdas verwacht van de Raad van Beheer van de NOS. (Destijds door presentator Henk Terlingen aangeduid als de Reet van Behaar). Die belangrijke man met stropdas zou een toespraak houden. Een studiochef met gevoel voor verantwoordelijkheid en ontzag voor stropdassen had persoonlijk geregeld dat er een microfoon klaar stond, verbonden met de installatie en hoorbaar via extra geplaatste speakers. Het kon wel eens druk worden. Via enkele kabelverbindingen was een microfoon uit de spreekcel aangesloten. Een van de presentatiemicrofoons van de studio. De bijbehorende schuif stond open, dus was in de studio ook nog een rode lamp zichtbaar. Alles voor het plaatje, ook bij de radio. Betreffende studiochef had alles persoonlijk getest, want: “wat je niet getest hebt werkt niet!”. De studio stroomde vol met dassen met strop, programmamakers en technici. In de spreekcel achter dubbel glas, net niet zichtbaar voor het publiek, zat een jonge, veelbelovende presentator. Eentje die wel hield wel van een grapje. Hij zat dus in de cel waar de microfoon voor stropdas op aangesloten was. Die belangrijke NOS-das trad naar voren voor zijn stukje officiële proza met onder meer complimenten voor de Soldeerpolitie die verantwoordelijk was voor de geslaagde renovatie. Maar bij zijn tweede zin drukte die jonge veelbelovende presentator in de cel op de kuchknop, dus werd de microfoon van de sprekende das uitgeschakeld. De studiochef kreeg het een beetje warm, alles nieuw, alles getest en dan een haperende microfoon. De jonge, veelbelovende presentator herhaalde zijn actie nog een keer of vier. De toespraak was dus met hinderlijke onderbrekingen hoorbaar. Alle ogen gericht op de inmiddels oververhitte studiochef. De oorzaak van de onderbrekingen is destijds nooit achterhaald. Van die jonge veelbelovende presentator zouden we later nog veel horen. Tot op de dag van vandaag zelfs, elke zaterdagochtend van 10 tot 12 uur op NPO radio 5, een zekere Felix Meurders.

Volgende maand weer een nieuwe Kuchknop, deel 7.

Bijdragen, mag anoniem (“ to protect…”) zijn welkom: sybrand.verwer@gmail.com