Beeld en Geluid op het mediapark in Hilversum gaat begin 2021 voor zo’n negen maanden dicht. Het museum wordt compleet vernieuwd en krijgt meer dan 50 interactieve installaties, waarmee bezoekers een nog persoonlijker beleving ervaren in de wereld van radio, televisie en online. Eind 2021 moet het vernieuwde museum de deuren weer openen.
Het wordt een grootse verbouwing. „Alleen de muren van de huidige experience blijven staan. De paviljoens verdwijnen en we zijn nog aan het kijken naar een andere opzet van de shop”, vertelt een woordvoerster van Beeld en Geluid. „Alles wat nu in het museum te vinden is, verdwijnt. Die collectie gaat naar het depot”.
Volgens de zegsvrouw gaat de verbouwing niet ten koste van ’het dagje uit van opa en oma met kleinkinderen’. Die zullen nog steeds zien hoe het er vroeger aan toe ging. „Het nieuwe museum blijft gewoon voor jong en oud, maar het is meer op maat gemaakt. Iedereen zal een andere beleving krijgen. Maar de nostalgie zal zeker terugkomen in de nieuwe presentatie.”
Het nieuwe museum is volgens Beeld en Geluid uniek. Het is het eerste museum ter wereld dat zich dankzij diverse technische hoogstandjes continu aanpast aan de bezoeker. De collectie wordt mede opgezet door mediabedrijven Kiss the Frog, REDRUM en het Hilversumse Elastique. Zij zorgen bijvoorbeeld voor een app die bezoekers door de collectie zal leiden.
Ik heb mijn twijfels over al deze vernieuwingsdrift. Maar ja, ik word zo langzamerhand extra belegen. Als het over kaas gaat: “Hoe ouder, hoe pittiger en des te lekkerder!” Zou oud was dit museum toch nog niet? Ik snap die onrust en dat onbehagen in de cultuur niet altijd. Vroeger hoorde ik weleens over het “L’art pour l’art” beginsel: de kunst omwille van de kunst. Vorm overheerst de inhoud. Kwantiteit belangrijker dan kwaliteit. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken, dat verandering geen middel meer is, maar een doel op zichzelf. Mensen raken gauw verveeld en verzadigd. De gemiddelde aandachtspanne bedraagt minder dan 10 minuten. Informatieverwerking gaat tegenwoordig parallel: honderd icons tegelijk, klikken ze er 1 aan, de rest vergeten we en blijft ook niet hangen. Ik leerde ooit: 1 ding tegelijk, eerst het ene en dan het andere, liefst tevens in een logische en rationele volgorde. Dat heette “serieel” Hoe kun je kiezen uit duizend dingen, als je niet eerst de alternatieven hebt overwogen en onderzocht? Focussen? Moet je toch een aanvankelijk overzicht hebben, lijkt me. ‘Kiss the Frog’, ‘REDRUM’ en het Hilversumse “Elastique”. Zij zorgen voor de APP, die de bezoekers door de collectie zal leiden. Ik volgde vroeger altijd mijn eigen innerlijke behoefte, intuitie, initiatief, intentie. Hoezo, aanpassen aan de bezoeker? Naar mijn idee worden belangstellenden geleid door technocratische tentakels en worden hun geesten gewoon gemanipuleerd door massa-mediale dwangbuizen! Of vinden jullie me nou simpel een vervelende oude, zure zeur? Tja, Wim Sonneveld riep ooit: “Ik word te oud voor die rotzooi!”