Vrijdag om 11.58 uur wordt bekend welke stad is gekozen tot gaststad van het Eurovisie Songfestival 2020. Ik voel het aan mijn water. Van beide steden aan de Maas zet ik douze points op Maastricht.
Anderhalve maand geleden mochten de steden die het Eurovisie Songfestival volgend jaar wel wilden huisvesten, hun plannen bij de organisatie inleveren. ‘Van de vijf steden die nog in de race zijn, zijn Rotterdam en Maastricht topfavorieten’, luidde mijn samenvatting van de timeline van twitter over een afvalrace vol Nederlandse identiteit die voor sommige al voor 18 mei begon.
Maastricht stak er al die tijd in alle opzichten met kop en schouders bovenuit. De regio voerde naar mijn mening de perfecte lobby door op de meest positieve wijze steeds met één mond te spreken: ‘Zet daar de andere al dan niet afgehaakte steden tegenover – met het tegenstrijdige gerommel in Utrecht en Amsterdam dat genoeg aan zichzelf heeft – en de uitkomst mag duidelijk zijn. Het moet wel heel raar lopen wil Maastricht niet in de schijnwerpers komen.’
Tamtam
NPO-baas Shula Rijxman nam op 10 juli in Hilversum alle ‘bidbooks’ in ontvangst. Maastricht pakte wederom groots uit. Rotterdam maakte de minste tamtam (die kwam lokaal van de PVV die Madonna een eventuele komst naar de finaledag in Rotterdam wilde ontzeggen omdat zij in Israël met een Palestijnse vlag op het podium verscheen). Met behulp van Vitesse, dat wel even wil wijken, deed Arnhem ook een leuke poging. Den Bosch kwam weer met zijn eeuwige bol aanzetten en Utrecht volstond met het sturen van een fietskoerier. Had iets met duurzaam, sociaal en iets innovatiefs te maken.
Geruchten over ‘dat het rond zou zijn met Maastricht zijn nog niet bevestigd door de organisatie’, schreef Hart van Nederland cryptisch.
Voorbij
Gebaseerd op een snel oordeel over de inhoud van hun bidbooks wisten Arnhem, Den Bosch en Utrecht binnen een paar dagen dat het er voor hen al opzat. Uiteraard wil een lokale SP, altijd in voor een feestje dat je stad voor lange duur op de kaart kan zetten, openheid van het gemeentebestuur van Arnhem over de hoeveelheid belastinggeld die met het bod gemoeid zou zijn geweest.
De selectiecommissie met songfestivalbobo’s bracht zelf een bezoek aan Rotterdam en Maastricht voor een inspectie ter plekke. Beide steden kregen extra huiswerk. Een laatste mogelijkheid om met hele fijne puntjes op de i de Publieke Omroep ten leste te overtuigen.
Beleving
Daarnaast deed de NPO een oproep aan techbedrijven om met innovatieve oplossingen te komen die kunnen worden gebruikt tijdens het komende Eurovisiesongfestival. Zij hoopt met name de onlinebeleving van kijkers en fans te versterken. Over beleving gesproken: persoonlijk prefereer ik (ook) Dionne Stax als live-presentatrice boven dr. Maarten van Rossem die een avondlang komt vertellen waat er allemaal mis is aan Europa en liedjes voor de bühne.
Om een dak?
Na de uitslag van het Songfestival in Tel Aviv had het MECC slechts 22 minuten nodig om een persbericht uit te sturen met de mededeling dat het draaiboek klaarlag om het evenement te hosten in 2020. Benieuwd hoe snel ze vrijdag zijn. En dat ze op de persconferentie niet per ongeluk de verkeerde versie in handen hebben.
Het zal toch niet blijven steken op een paar meter dakhoogte? Of actueel na het instorten van het dak van het AZ-stadion: het draagvermogen van de dakconstructie die in Rotterdam flink groter is (voor apparatuur en licht van belang)? En over de cultuur naast de infrastructuur: is Maastricht zoveel minder divers en op de keper beschouwd niet veel Europeser dan wereldstad Rotterdam? Come closer!
Klaas Salverda
Maastrich spreekt voor zich. Zoals ik elders al schreef: ook geen ontevreden, verongelijkte, chagrijnige, zich achtergesteld en benadeeld voelende gezichten. Maastricht is zelfs de enige stad in Nederland met zuidelijke, Bourgondische en internationale allure! In Limburg ligt niet voor niets het hoogste punt van ons koninkrijk.