Laatst zat ik wat rond te snuffelen op YouTube. En zoals zo vaak kwam ik ook nu weer dingen tegen die ik bijna vergeten was.
Nu waren het opnamen van de Fred Haché Show, de Barend Servet Show en Dolf Brouwers, alias Sjef van Oekel. Wat een tijdperk was dat! Bij ons thuis gaf dat een generatieconflict. Althans, mijn moeder trok de blote dames bij Fred Haché niet en ging demonstratief in een andere kamer zitten als mijn vader, broer en ik kwijlend voor de buis hingen. Het was de tijd van uitersten. Absurde humor waarvan je nooit wist waar het heen kon gaan. En soms ging het ook helemaal nergens over.
Maar uitspraken als „Pollens, wat een heisa is het hier?” kan iedereen van mijn generatie zich nog goed herinneren. Of de dooddoener „Reeds!” van Sjef van Oekel gevolgd door „Ik word niet goed…” zijn in ons geheugen gegrift. Tijdens een Firato in de Amsterdamse Rai stond ik dan ook met mijn bandrecordertje klaar om die kreten van Dolf Brouwers op te nemen, gelardeerd natuurlijk met mijn naam en die van mijn radiostationnetje. En één nummer zingen al mijn leeftijdgenoten lachend mee: nummer 6 in 1973, Gerrit Dekzeil met Ik Ben Gerrit en ik steel als de raven…
Eriks Hitdossier verschijnt wekelijks in Veronica Magazine.
Geef als eerste een reactie