Jaren geleden, nadat een Amerikaanse president zichzelf en de parlementaire pers op de hak had genomen in het jaarlijkse White House Correspondents Dinner, leek het ons hier bij RTL Nieuws ook wel een aardig idee om iets dergelijks in Nederland te organiseren. Leuk idee, niks van terechtgekomen. Gelukkig is er dan altijd nog Twan Huys, voormalig correspondent in de VS, die als hardnekkige horzel minister president Rutte bleef lastig vallen voor diens medewerking aan een Nederlandse versie van dat correspondents dinner. Het duurde vier jaar, maar iedereen heeft kunnen zien dat Rutte er echt werk van had gemaakt en dat het initiatief van Twan geslaagd is.
Ik moet wel bekennen dat het in de Beurs van Berlage zo nu en dan niet direct een feest der herkenning was, ondanks de aanwezigheid van zoveel journalisten en bekende Nederlanders. Zeker als het gaat om de parlementaire pers was het een beetje wennen om de heren in smoking te zien rond paraderen. Vroeger was het nog erger, maar aan de doorsnee politiek verslaggever is de laatste mode nog steeds niet echt besteed. Maar de mannen zagen er goed uit en de meesten ook nog zoals het hoort: glimmende lakschoenen onder de smoking, manchetten lichtjes uit de mouwen en geen horloge om, zoals de mores voorschrijven.
De dames zagen er helemaal wonderschoon uit. Werkelijk als plaatjes. Dus ook daar moest ik soms drie keer kijken om te zien om wie het daadwerkelijk ging. Een fatale misser is zo gemaakt en ik moet bekennen, ik mocht in dit licht enige blunders bijschrijven op mijn conto. Maar ach, het maakte allemaal niet zo veel uit, het was namelijk een buitengewoon plezierige avond.
Rutte deed het echt goed en geestig. Natuurlijk mag iedereen er van vinden wat hij of zij wil, maar als je als premier besluit om aan zo’n evenement mee te doen, dan moet je het doen zoals Mark Rutte deed. En als je het niet leuk vindt dat er een grap over je kan worden gemaakt, dan moet je niet komen. Ondanks dat het het best bekeken tv-programma van de avond was, was het natuurlijk in eerste instantie bedoeld voor insiders, namelijk de parlementaire pers, vandaar ook de inside grapjes tussendoor.
Rutte kreeg van de zaal na zijn troonrede een ovationeel applaus. Zelfs een staande ovatie. De RTL Nieuws-tafel klapte ook zijn handen stuk maar bleef wel zitten. Op één na: Frits Wester. Die vond het gedrag van zijn collega’s dan ook wat zuinig en zurig. Ooit waren staande ovaties bedoeld als eerbetoon aan een artiest die een bijna buitenaardse prestatie had verricht. Een staande ovatie was een uitzondering. Vandaag de dag komen we al massaal overeind als de duif uit de hoed van de goochelaar niet is overleden. Een teneur die een beetje te vergelijken is met de stille tocht. Ooit bijzonder, nu is het niet organiseren van zo’n de tocht de uitzondering.
Is het Nederlandse correspondentsdinner voor herhaling vatbaar? Wat mij betreft zeker. Als we de dag erna als journalisten de premier en zijn kornuiten maar weer gewoon de maat blijven nemen.
Harm Taselaar, Hoofdredacteur RTL Nieuws
Geef als eerste een reactie