Ik betrap me er zelf ook weleens op. “Oh gelukkig; nog maar 21 doden en 34 nieuwe ziekenhuisopnames, het gaat nu echt de goede kant op”, zo verzucht ik soms opgelucht nadat ik de nieuwste cijfers van het RIVM heb gezien. Achter die koele getallen (als waren het beurskoersen) en de toekomstgerichte blik van premier Rutte op zijn persconferenties, schuilt echter onnoemelijk groot leed.
Op het moment dat ik dit schrijf, zijn er 5.748 mensen overleden, die positief op corona waren getest. Vaders, moeders, zonen, dochters, partners, vrienden en vriendinnen. Ieder met zijn of haar eigen naam en gezicht. Mensen die vaak onverwacht snel bezweken aan dit vreselijke virus. Mensen van wie wegens het besmettingsgevaar niet echt afscheid is kunnen nemen en van wie de uitvaart vaak ook niet eens kon worden bijgewoond. Die mensen dreigen – nu alle aandacht uitgaat naar het weer van het slot halen van de samenleving – anoniem te verdwijnen achter grafieken en tabellen.
Daarom geef ik een compliment aan de collega’s van RTL Nieuws die op hun site met hulp van nabestaanden portretten en levensgeschiedenissen plaatsen van de overledenen: ‘Zij stierven door corona’. Een mooi initiatief. Als we de pandemie achter ons gelaten hebben, zou er een dag van nationale rouw moeten komen. Twee minuten stilte waarin we de overledenen uit de schaduw van de vergetelheid halen en de eer betonen die ze verdienen.
Bron: Max Magazine
Geef als eerste een reactie