Terug van vakantie vertelde een MAX-collega mij dat hij op doorreis in Spanje een bezoek had gebracht aan Polopos, het kleine dorp uit de gelijknamige reality-tv-serie van RTL. Hij was er door enkele deelnemers gastvrij ontvangen en in hun casa’s rondgeleid. Wat hem het meest was opgevallen, is dat het beeld dat hem op tv werd voorgeschoteld van de karakters en persoonlijke eigenschappen van de deelnemers zo ver afstond van de echte mensen van vlees en bloed zoals hij ze had ontmoet.
De nieuwe dorpsbewoners beklaagden zich ook dat ze eenzijdig belicht werden en dat bepaalde gebeurtenissen uitvergroot worden uit effectbejag om er ‘spannende tv’ van te maken. Waar ik mij persoonlijk groen en geel aan erger is dat kijkers op social media dat eenzijdige beeld nog eens uitvergroten door de deelnemers verwensingen naar het hoofd te slingeren of belachelijk te maken om hun uiterlijk.
Stelt u zich eens voor dat ik u op straat zou tegenkomen en u recht in het gezicht bijvoorbeeld zou uitmaken voor ‘plofkip’. Dat laat je toch wel uit je hoofd, maar op social media blijken dat soort fatsoensnormen niet te gelden. Ook deelnemers aan ons programma ‘Droomhuis gezocht’ liggen helaas weleens onder vuur op Twitter en Facebook. Gelukkig blijft dat de kampeerders van ‘We zijn er Bijna!’ meestal bespaard. Misschien wel vanwege de mooie gesprekken die Martine van Os met ze voert. Echt authentieke, menselijke televisie!
Bron: Max Magazine
Jan, de sociale media (Twitter/Facebook/email) hebben enerzijds de technische mogelijkheden tot wereldwijde communicatie tot in de kleinste uithoeken enorm vergroot. Het idee van leden binnen een planeetgeneratie die door frequent en intensief contact met elkaar tot meer begrip, verdraagzaamheid en dus vrede, vriendschap, voorspoed en vreugde zou leiden, is aantrekkelijk, maar helaas een volkomen illusie. Daar waar fysieke afstand, onzichtbaarheid, onherkenbaarheid, gebrek aan traceerbaarheid en integere identiteit de communicatie gaan bepalen, lijken waarden, normen, respect, zorgvuldigheid en zorgzaamheid dikwijls juist de vervagen. Niet iedereen beschikt over voldoende verbale en sociale vaardigheden om op een intelligente en empathische manier met anderen om te gaan. Dat was in het pre-digitale tijdperk zo en dat blijft het geval. De anonimiteit en onschendbaarheid van deelnemers aan het wereldwijde web schijnen echter gelegenheid en kans te geven aan lieden, die in de analoge periode tot het ongehoorde, onzichtbare schuim der natie behoorden, zich in hun frustraties, rancune, afgunst, verongelijktheid, ontevredenheid uit te leven. Het zijn lage, luie, laffe, zwakbegaafde onbenullen, die anders nooit een mogelijkheid zouden hebben gekregen zich te manifesteren. In die zin zijn de hufterigheid, zelfzuchtigheid, geldingsdrang en onbarmhartigheid helaas eveneens gedemocratiseerd. “Elluk voordeel heb zijn nadeel” ??? Misschien is het goed dat deze minderwaardige, geestelijke, modderstroom onder de oppervlakte toch waargenomen, geregistreerd, enigszins gestuurd en bestreden kan worden.
Op antisociaal en agressief gedrag bestaan drie remmingen. 1) vrees voor negatieve consequenties (vergelding). 2) schaamtegevoel (aanleg/opvoeding) 3) schuldgevoel (vooral opvoeding en gewetensontwikkeling). In de sociale media valt nr. 1 geheel weg. De nummers 2 en 3 worden door voorbeeldvorming en ontremde geldingsdrang in de SM zwaar ondergraven.