Over de provincie Drenthe wordt niet zelden, maar volledig onterecht, wat lacherig gedaan: voor je het weet duikt Bartje, al dan niet met zijn bruine bonen, op; met een beetje geluk komt de schitterende natuur, inclusief haar stilte, aan bod, en dan is de provincie wel behandeld. Toch heeft de provincie iets, waar je nooit iemand over hoort, behalve mij dan: de zender Smilde.
Het hangt zo’n beetje van tradities aan elkaar: elk jaar belanden wij voor een weekje in Drenthe, in zo’n vakantiepark waar je eigenlijk niet aan wilt denken, maar wij vinden het voor een week helemaal geweldig. Helemaal buiten welk seizoen dan ook is er niets te beleven, en daarmee voldoet het helemaal aan het vooroordeel: rust en stilte.
Traditioneel is ook het laatste rondje van de dag, al is dat na middernacht, met de hond, en dat rondje is voor mij. Wij gaan op pad naar de grens tussen de provincies Friesland en Drenthe, dwars door “Het Drents-Friesche Woud”. Het is er stikdonker, aan lantarenpalen wordt hier in het geheel niet gedaan (het is immers een natuurgebied); als de maan er niet is, dan zie je echt helemaal niks. De stilte is hier echt oorverdovend en overweldigend. Geweldig!
En dan breekt het bos open, en begint een volgend natuurgebied. Juist op die plek doemt voor het eerst de zender Smilde op. De rode lichten van de zendmast steken, in het holst van de nacht, aan de horizon, fier de lucht in. Het heeft iets onwerkelijks: in een totaal verlaten, stikdonker landschap, waar de stilte de absolute boventoon voert, zijn de lichten van de zender Smilde het enige teken dat hier leven in de buurt moet zijn. Roerloos staat zij daar. Met overmacht slingert die mast, ik weet niet hoeveel radio- en televisiezenders de lucht in, via DAB+, FM en DVBT. Het plaatje klopt niet: de enorme hoeveelheid energie die van de mast afstraalt, in een totaal desolate, verstilde omgeving. Dan plof ik op een boomstronk en zet op de koptelefoon even mijn “DAB+ walk-man” aan. Mijn favoriete radioprogramma, (Nooit Meer Slapen) op een totaal verlaten, stikdonkere plek in Drenthe, met zicht op de fel rode lichten van de zender Smilde. Het levert een heel bijzonder gevoel op. Hier is maar één uitdrukking voor: dit is de magie van radio.
Als het ’s ochtends weer licht wordt, en ik ben op tijd mijn bed uit, dan ga ik weer met de hond naar dezelfde plek, voor de volgende show van Smilde. Als het licht is, verdwijnt de zender Smilde in het niets. Ik dacht dat die rode lampen in zendmasten altijd aan zijn, maar bij Smilde lijkt dat anders. Opeens zijn de lichten weg, en er is ook niets meer van de zendmast te zien. De zendmast lijkt op te lossen in de nevel. Gaan die lichten echt uit? Gaan ze op halve kracht? Het enige wat op dat moment rest, is de wetenschap dat op 8,3 kilometer van de plek waar ik sta, de zender Smilde moet staan.
Geef als eerste een reactie