Soms is het wel duidelijk waar een blog vandaan komt, soms ook helemaal niet. Soms komt een onderwerp van het ene op het andere moment uit de lucht vallen, soms moet u het doen met een blog, dat als reserve al een tijdje klaar stond. Deze week een blog, dat zich al ver van tevoren aankondigde: The Famous Last Words.
De Staatssecretaris kan nog zo hard roepen dat “wij” nu tenminste tot ons 67e jaar moeten doorwerken: dat ga ik dus niet doen. Een mens kan gelukkig, de consequenties overziend, keuzes maken, en zo kan het gebeuren dat ik zeer binnenkort op een informele wijze, zeven jaar te vroeg in de ogen van de Staatssecretaris, ga zwaaien; heel hard ga zwaaien, in de wetenschap dat afscheid nemen nu niet bepaald mijn sterkste kant is.
Het onderwerp van dit blog is dus: afscheid nemen. Al snel valt dan al het afscheid van Radio Veronica te binnen, op 31 augustus 1974, tegen 18:00h. De beroemde “Famous Last Words” van Rob Out. Beetje jammer dat na zijn dood bleek, dat de woorden niet helemaal van hemzelf waren, maar een, op zijn minst, treffende gelijkenis vertoonde met hetgeen Ayn Rand in 1943 reeds geschreven had.
Maakt het veel uit? Voor het dramatische gehalte van de laatste momenten van Radio Veronica, vanaf zee, in ieder geval niet. Maar het is wel een mooie tip: beter goed geleend, dan zelf slecht bedacht.
Vier jaar later was het weer raak. In de nacht van 31 oktober op 01 november, in het jaar 1978 dus, ging om middernacht de nieuwe, internationaal afgesproken, indeling van de middengolf in. Radiozenders, die meestal 1 kHz dienden op te schuiven op de afstemschaal, maar soms ook naar een hele nieuwe plek dienden te verkassen. Eén van de stations in de laatste categorie was de Bayerischer Rundfunk, uit München. Het radiostation was de grote verliezer van de herindeling: zij diende van 1602 kHz te verhuizen naar 801 kHz. Op de oude frequentie blies BR haar signaal moeiteloos heel Europa door (tijdens de avond en nachturen), op de nieuwe frequentie zou dat stukken minder worden.
Ik vond het wel gepast om de wissel van de Bayerischer Rundfunk mee te maken: het afscheid van 1602 kHz en de start op 801 kHz.
Dat “The Famous Last Words” niet altijd even verheffend zijn, bleek die nacht. Een vrouwenstem, naar ik aanneem de omroepster van dienst, kondigde het afscheid van 1602 kHz aan. Nooit meer zou de stem van Beieren nog zo sterk in Europa klinken. Zij hield het niet droog. Tot tranen aan toe geroerd, nam zij, namens de Bayerischer Rundfunk, afscheid van 1602 kHz. Even later verdween de zender uit de lucht. Vijf minuten later was BR terug in de ether, op 801 kHz. En inderdaad: de ontvangst was hoogst belabberd.
Dat is dus tip 2: niet gaan janken.
U zult mijn “Famous Last Words” niet meekrijgen: wees er van overtuigd dat er ontelbaar veel belangrijker zaken in de wereld zijn. Waar ik mijn laatste woorden vandaan haal? In 2014 hield Niarn, mijn favoriete rapper / hip-hopper uit Denemarken, het voor gezien. Er kwam nog een afscheids-cd: “Ingen Tårer, Ingen Ord” (“Geen Tranen, Geen Woorden”). Mooi! Hartelijk dank! Kat in het bakkie! Alleen even het refrein vertalen, en heel licht aanpassen. De Rob Out methode als het ware.
Of ik het er beter van zal afbrengen, dan de omroepster van de Bayerischer Rundfunk, in die nacht in 1978? Ik vrees het ergste. Ik vrees het aller ergste. Ik vrees dat ik niet hoef te vrezen: dat gaat gegarandeerd “mis”.
Is dit dan meteen mijn laatste blog? Allerminst. Zolang er radio is, zullen er ook blogs zijn.
Geef als eerste een reactie