Een tijd geleden was het redelijk overzichtelijk. Er was radio en er was televisie. Daar is inmiddels een mengvorm van gekomen, die steeds belangrijker lijkt te worden: de webcamradio. Meekijken in de radiostudio’s. Het sterkt mij alleen maar in de gedachte dat alle talk-shows op de tv niet meer zijn dan afgewaardeerde radioprogramma’s, met veel klapvee op de achtergrond.
Het is soms wel leuk om even naar de webcamradio te kijken. De neus- en oorpeuteraars komen mooi in beeld, net als de pennenklikkers, de baardkrabbers, de mensen die constant papieren netjes op een stapeltje leggen, de mensen die eindeloos hun haar goed zitten te doen en uiteraard de mensen die ook tijdens een uitzending niet van hun mobieltje loskomen. De één is de rust zelve, de ander creëert een complete chaos.
De webcam is ook ongenadig: dingen die je beter niet kunt zien komen ook vlekkeloos in beeld. Bij NPO Radio 2 draaien verschillende webcams, die afwisselend in beeld zijn. In het reclameblok na het nieuws van 15:00 op 28 september begint de dj in haar tas te rommelen en haalt daar wat uit; het lijkt een sigaret te zijn. Dat zal toch niet waar zijn, zij gaat toch niet weglopen? Jazeker, het is wel waar. Net als zij uit beeld loopt, neemt een andere webcam het beeld over, en is perfect te zien hoe zij de studio uitloopt, het aangrenzende gangetje oversteekt en uit het onderste raam klautert, waarna zij uit beeld is. Je gelooft je ogen toch niet?! Een dj die uit haar eigen programma wegloopt. Als de dj zelf al niet haar eigen programma kan aanhoren, wat moet iemand anders daar dan mee? Het enige wat in mij opkwam was: de betrokkenheid bij jouw eigen programma is wel heel erg ver te zoeken.
De webcams in de radiostudio’s zijn soms wel aardig, heel soms genadeloos. Zet die dingen toch uit. Laat radio toch gewoon radio zijn.
Geef als eerste een reactie