Wat ben ik blij met de sportzomer op NPO 1. Niet zozeer voor mezelf, maar wel voor mijn ouders!
Een paar weken geleden was ik voor m’n programma Verslaafd! in Zuid-Afrika voor een kliniekbezoek. Direct na aankomst kreeg ik echter de boodschap dat mijn vader (80) in het ziekenhuis was opgenomen met een herseninfarct. En dat is, zwak uitgedrukt, geen fijn nieuws als je aan de andere kant van de wereld zit. Gelukkig was mijn broer in de buurt om mijn ouders op te vangen, maar natuurlijk wilde ik zelf ook bij ze zijn.
Dat betekende dus dat ik zestien uur later alweer terug was in Nederland om in allerijl naar Breda te racen. Daar bleek het gelukkig naar omstandigheden goed te gaan met m’n vader. Hij werd uitstekend behandeld en mocht na een weekje al door naar het revalidatiecentrum waar hij momenteel weer op krachten komt.
Dat betekent wel dat hij het grootste deel van de dag op zijn kamer zit, maar gelukkig mochten we zijn eigen televisie daar neerzetten. En in plaats van alle herhalingen die we normaal overdag voorgeschoteld krijgen, is het nu natuurlijk voetbal wat de klok slaat.
Mijn moeder is al net zo’n sportliefhebber als mijn vader, dus die hoeft zich thuis in haar eentje ook niet te vervelen. Mijn vader heeft door al het revalideren ook een beetje zijn eigen sportzomer op de hometrainer. Ik hoop dat-ie snel weer fit genoeg is en naar huis mag, zodat hij samen met mijn moeder naar de Tour en de Olympische Spelen kan kijken. Want da’s natuurlijk véél gezelliger
Deze column verscheen eerder in Televizier en is online terug te lezen.
Lees meer columns van Peter van der Vorst op Televizier.nl
Herpublicatie op Spreekbuis.nl, na toestemming van Peter van der Vorst.
Geef als eerste een reactie