[blog Richard Otto] Veel omroepen missen een gezicht en daarom is het tijd dat de omroeper een comeback maakt. Uiteraard wel in een andere vorm dan de programma-aankondiger ‘met spruitjeslucht’ zoals we die tot 15 jaar terug zagen. Door de EPG’s en on-demand kijken is de oude omroep(s)ter immers achterhaald.
Bestaansrecht
Door fusies, programma- en presentatie-transfers is voor veel kijkers al lang niet meer duidelijk waar een omroep precies voor staat. Daarom is het tijd om meer gezicht aan omroeporganisaties te geven. Net als bij merken in de supermarkt schappen is differentiatie van levensbelang voor je bestaansrecht.
Onderzoek
Uit onderzoek van de University of Oregon blijkt dat merken met menselijke gezichten sympathieker bevonden worden. Consumenten zijn geneigd een voorkeur te hebben voor merken die gezichten in hun visuele merkuitingen gebruiken. Bettina Cornwell, marketingprofessor aan de University of Oregon, maakte in 2017 voor dit onderzoek tekeningen met afbeeldingen zonder gezichten en tekeningen waarop wel duidelijk gezichten te zien zijn. Fictieve merknamen en slogans werden bedacht voor nepadvertenties met die tekeningen. De onderzoekdeelnemers werden vervolgens gevraagd om vragen te antwoorden over het merk en de afbeeldingen. Volgens de onderzoekers wijzen de resultaten op een significant effect op merkvoorkeur wanneer de respondenten een gezicht in het beeld van het merk zagen
Brand Identity
Naast de merkvoorkeur zijn er ook voordelen voor de ‘brand identity’. Een persoon kan meestal veel meer kleur, gevoel, maar vooral variatie en diepte geven aan een merk dan een logo. Matthijs van Nieuwskerk’s DWDD is een goed voorbeeld waarbij het programma (en de presentator) misschien wel een aansprekender merk is geworden dan de omroep zelf. BNNVARA zou er goed aan doen om Matthijs van Nieuwkerk als Omroeper 2.0 hét gezicht van de progressieve omroep te maken en hem mee te nemen in veel communicatie-uitingen. Enige twijfel is of Matthijs met bijna 58 jaar op de teller de jonge BNN-vleugel van de omroep voldoende aanspreekt, maar voor leeftijdsdiscriminatie is anno 2018 geen plaats. Een mooi voorbeeld van een omroeporganisatie, die dit goed doet is Omroep Max. Jan Slagter (64) gaat in veel communicatie mee en is het symbool voor vitaliteit van mensen boven de 50 jaar. Dit past goed bij een omroep, die als missie heeft om te laten zien dat 50-plussers vaak nog actieve en betrokken mensen zijn, die volop onderdeel zijn van de maatschappij.
Richard Otto is uitgever van Spreekbuis.nl en extern consultant op gebied van marketing, communicatie en PR voor diverse (media)bedrijven.
(video) Omroepers
Geef als eerste een reactie