Column Erik de Zwart: ‘Bestival’
Wij houden in Nederland wel van een feestje. Dit jaar zijn er meer dan achthonderd verschillende festivals! Dance, rock, pop, je kunt het zo gek niet bedenken of er is wel een festival voor.
Wij houden in Nederland wel van een feestje. Dit jaar zijn er meer dan achthonderd verschillende festivals! Dance, rock, pop, je kunt het zo gek niet bedenken of er is wel een festival voor.
Op de 50PlusBeurs tussen 595 exposanten kon je het MAX-plein niet over het hoofd zien. We waren prominent aanwezig met een groot terras, podium en stands. De bezoekers hebben genoten van spetterende optredens, konden bekende MAX-presentatoren ontmoeten en meespelen in een kwis waar een DAB+-radio gewonnen kon worden. We mochten honderden nieuwe enthousiaste leden en abonnees op MAX Magazine noteren en de Ombudsman en Soresdienst ontvingen dankbare ‘klanten’.
Elke week kijkt Peter met grote bewondering naar Dance Dance Dance. Zelf deed hij ooit ook mee aan een dansprogramma op tv…
Nederland was zo’n beetje het eerste land waar U2 een hit had. De band heeft ruim de tijd genomen om ons daarvoor te bedanken tijdens de laatste concertreeks in de Ziggodome. Elk concert was er wel iets bijzonders, op de laatste avond herdacht Bono onze prins Friso, fans kregen ruim aandacht en sommigen mochten zelfs met de band meedoen op het podium!
Herkenningsmelodieën van populaire radioprogramma’s zitten, bewust of onbewust, in ons geheugen verstopt. Hoor je ze weer, dan is het ‘o ja!’ en je neuriet ze zó mee. Dat is zeker zo met de twee bekendste van Radio Veronica. Dat waren Asia minor van Kokomo, de signature tune van Joost den Draaijer, en Georgia Camp Meeting van Tineke’s Koffietijd. Maar de Draaijer-melodie werd abusievelijk toegeschreven aan Koffietijd. Want hoe zat het ook al weer?
Het zou een ‘feestbegroting’ zijn, die door het kabinet op Prinsjesdag werd gepresenteerd. Maar liefst vijf miljard euro wordt er rondgestrooid als een soort suikergoed. Maar de ouderen krijgen daar niets van. Sinterklaas Rutte gaat aan hun huis voorbij.
De afgelopen weken was het ‘vluchtelingenprobleem’ een veelbesproken thema op televisie. Logisch, want de nood is hoog.
Mijn vader vond popmuziek leuk. Alsof het een goedmakertje voor zijn eigen jeugd was. Opgroeien met verplichte Duitse schlagers op de radio zal niet makkelijk geweest zijn.
Addressable tv is gerichter (getarget) adverteren, door een specifieke advertentie af te sturen op een specifieke doelgroep. Nu ontvangen alle kijkers nog dezelfde commercials, maar in de nabije toekomst ontvangt ieder huishouden een op hen gerichte commercial. Deze commercial is gericht op het profiel van dat specifieke huishouden. We krijgen hiermee dus vaker tv-reclame die echt op ons is gericht. Door die relevantie hebben adverteerders straks minder ruis (waste) in hun tv-campagnes.
Goedbeschouwd was Medisch Centrum West zo’n fameus hoogtepunt in de vaderlandse tv-geschiedenis dat elke acteur en figurant uit die serie een eigen lemma toekomt. Maar u snapt: onze eentjes en nulletjes zijn beperkt. Alleen de allergrootsten uit de MCW-cast krijgen de hulde die ze verdienen. Margreet Blanken (1941) hoort daar zonder enige twijfel bij.
Copyright © 2019 Spreekbuis