Het laat nog even op zich wachten, maar dat het eraan komt staat vast volgens Google. Programmatic buying komt naar televisie. Adverteerders kunnen hierdoor reclameruimte op tv inkopen via een openbare veiling.
Iedereen heeft tegenwoordig wel een guilty pleasure. Een liedje waar je je dus voor zou moeten schamen bij je vrienden en vriendinnen. Terwijl jij het gewoon een lekker deuntje vindt.
Pieter Storms (1954) begon als schrijvend journalist, maar maakte pas echt furore als de grootste nachtmerrie van voorlichters in Breekijzer. Met draaiende camera viel hij namens SBS binnen bij bedrijven en overheden om het op geagiteerde toon te nemen voor gedupeerde burgers.
Gevoelens, ik heb er duizenden,’ dichtte Remco Campert. Gedachten, ik heb er honderden. Neem de zondag. Ik kijk Studio Sport, maar check altijd eerst even op teletekst 818 of er doelpunten zijn gevallen. Bij een 0-0-wedstrijd lees ik even verder in de (zeer aanbevelenswaardige) biografie over Oriana Fallaci.
Wat moet het toch heerlijk werken zijn, daar in de luwte van de provincie. Zoals zoveel tv-celebs verruilde sportpresentatrice Cunera van Selm de Gooise matras met al haar achterbakse kak voor de Groningse nuchterheid van TV Noord.
Het had mij wel geestig geleken als Ineke Holtwijk voor haar boek over de Postcodeloterij 1000 euro minder had gekregen van de opdrachtgevers. Dan was haar ‘werkbeurs’ 64.000 euro geweest. En dat terwijl de glorieuze opmars van de Postcodeloterij begon met De 64.000 Gulden Vraag (presentatie: Jos Brink), de eerste van een lange reeks aan tv-programma’s die ‘De mannen van de droomfabriek’ opstuwde in de vaart der volkeren. Lekker boek. En voor zover ik het kon beoordelen: tamelijk foutloos. Ik ben namelijk nogal overgevoelig als het gaat om verhalen over televisie.
We leven in een tijd van nostalgie. Onzekere tijden roepen altijd om de schoonheid van het verleden. Radio Nostalgia is de enige zender waarmee je door heel Frankrijk kan rijden zonder frequentiewijziging. Ik heb het genoegen in een raadhuis te werken dat is ontworpen door Dudok. Er mag geen spijker in de muur; het verleden kent geen toekomst. Die ‘beroemde gele schuur’ werd gebouwd met hoge houten schotten eromheen, zodat de aversie van de inwoners niet bij de eerste steen al zo groot was dat het gebouw er nooit zou komen. Ook toen was de nostalgie van de toekomst, innovatief en omstreden.
Tijdens de 80’s Top 750 op Radio Veronica hoorde ik weer eens Shout to the Top van The Style Council.Zanger Paul Weller is een van de markantste figuren in de popmuziek die ik heb mogen ontmoeten. Met een uitgesproken mening, die hij natuurlijk weleens heeft moeten bijstellen. Als zoon van een taxichauffeur, die ook nog eens amateurbokser was, leer je de klappen van het leven uit te delen, maar ook op te vangen.
Bracht de EO in de jaren ’80 een kinderprogramma op de buis, dan was de master of puppets van de lage landen er steevast bij. Wrompie, Bontje Blauw, Smoetsiepoetsie en Koelkees: alle stukken pluche uit de stal van Peters werden enthousiast ingezet om het woord van de Heere onder jeugdig Nederland te verspreiden.
Volgens de Hilversumse tamtam moest Erland Galjaard (programmadirecteur RTL) erg lachen toen John de Mol (producent) met het idee kwam voor een talentenjacht met… poppen. Je moet ook wel een voorstellingsvermogen hebben dat doorgaans slechts in bizarre koortsige dromen manifest wordt om een primetimeshow met poppen te kunnen visualiseren. Niet bekend is of ze bij SBS wel meteen enthousiast waren of dat De Mol simpelweg langs zijn neus weg zei: ‘Wie is hier de aandeelhouder?’
Copyright © 2019 Spreekbuis
