Als er iemand was die de als een dagelijkse boemerang terugkerende vraag ‘Wat eten we vandaag?’ in de jaren negentig kon beantwoorden, was het Raya Lichansky wel. In het Koffietijd van Hans van Willigenburg en Mireille Bekooy vulde ze menig potje en pannetje, uiteraard louter met producten van hoofdsponsor Unilever.
Het is vervelend om gelijk te krijgen. Twee jaar geleden ging ik weg bij de VPRO: een omroep waar ik vier jaar lang als ontwikkelaar had gewerkt aan websites als HollandDoc, Geschiedenis24, Woord.nl en 3voor12. Ik had toen namelijk al het idee dat het een beetje een aflopende zaak was, die omroepen. Hoe dat komt? Drie letters: NPO
Met ingang van vandaag is de NOS-app voor Blackberry en Blackberry 10 niet langer beschikbaar in de app-stores.
Het laat nog even op zich wachten, maar dat het eraan komt staat vast volgens Google. Programmatic buying komt naar televisie. Adverteerders kunnen hierdoor reclameruimte op tv inkopen via een openbare veiling.
Iedereen heeft tegenwoordig wel een guilty pleasure. Een liedje waar je je dus voor zou moeten schamen bij je vrienden en vriendinnen. Terwijl jij het gewoon een lekker deuntje vindt.
Pieter Storms (1954) begon als schrijvend journalist, maar maakte pas echt furore als de grootste nachtmerrie van voorlichters in Breekijzer. Met draaiende camera viel hij namens SBS binnen bij bedrijven en overheden om het op geagiteerde toon te nemen voor gedupeerde burgers.
Gevoelens, ik heb er duizenden,’ dichtte Remco Campert. Gedachten, ik heb er honderden. Neem de zondag. Ik kijk Studio Sport, maar check altijd eerst even op teletekst 818 of er doelpunten zijn gevallen. Bij een 0-0-wedstrijd lees ik even verder in de (zeer aanbevelenswaardige) biografie over Oriana Fallaci.
Wat moet het toch heerlijk werken zijn, daar in de luwte van de provincie. Zoals zoveel tv-celebs verruilde sportpresentatrice Cunera van Selm de Gooise matras met al haar achterbakse kak voor de Groningse nuchterheid van TV Noord.
Het had mij wel geestig geleken als Ineke Holtwijk voor haar boek over de Postcodeloterij 1000 euro minder had gekregen van de opdrachtgevers. Dan was haar ‘werkbeurs’ 64.000 euro geweest. En dat terwijl de glorieuze opmars van de Postcodeloterij begon met De 64.000 Gulden Vraag (presentatie: Jos Brink), de eerste van een lange reeks aan tv-programma’s die ‘De mannen van de droomfabriek’ opstuwde in de vaart der volkeren. Lekker boek. En voor zover ik het kon beoordelen: tamelijk foutloos. Ik ben namelijk nogal overgevoelig als het gaat om verhalen over televisie.
We leven in een tijd van nostalgie. Onzekere tijden roepen altijd om de schoonheid van het verleden. Radio Nostalgia is de enige zender waarmee je door heel Frankrijk kan rijden zonder frequentiewijziging. Ik heb het genoegen in een raadhuis te werken dat is ontworpen door Dudok. Er mag geen spijker in de muur; het verleden kent geen toekomst. Die ‘beroemde gele schuur’ werd gebouwd met hoge houten schotten eromheen, zodat de aversie van de inwoners niet bij de eerste steen al zo groot was dat het gebouw er nooit zou komen. Ook toen was de nostalgie van de toekomst, innovatief en omstreden.
Copyright © 2019 Spreekbuis
