Nimmer werd een productlancering zo gelauwerd met sterren. Letterlijk. Toen Joop van den Ende in 1989 zijn plannen voor TV10 presenteerde stonden ze op een rij: Henny Huisman, Ron Brandsteder, Koos Postema, Jos Brink, André van Duin. Het zou de eerste commerciële tv-zender van Nederland worden en de adverteerders waren door het dolle heen. Een klein jaar duurde die euforie. Toen was TV10 – vermalen door politieke machinaties – ter ziele.
‘Ennnn… Piejèèèèrrrr, wat hebben zij gewonnen? Het was de vaste vraag aan Pierre van Ostade(1917 – 2005) nadat hij braaf het rijtje prijzen had opgesomd: ‘We beginnen kalm, want in de eerste box staat een schaakspel. Natuurrrrlijk met stukken, in een fraaie doos. En de winter kan u niks meerrrr maken! De tweede box. Wat te denken van deze pannenset. In vier verschillende maten en natuurrrrrlijk die beroemde pan voor opgewarmde hapjes, en een ketel die fluit. In drie de inmiddels berrrrruchte voorbinddildo waar menig huisvrouw haar buurvrouw in de verloren uurtjes onwijs veel plezierrrr mee doet.’
De Magic Friends. Zo noemden de Peter Plaisier en bloedgabber Sjors Fröhlich zich midden jaren negentig op Radio 3. Twee keurige NCRV-knapen die in de middaguren keurige tienerradio maakten. Het was de tijd van Denk aan Henk tussen twaalf en twee en de langvergetenCarola Hamer tussen twee en drie.
Stel je vindt Anouk een mooie naam, maar Monique ook. Wat doe je dan als er een dochter in aantocht is? Juist: gewoon een mashup van maken, waarbij Manouk het geluk heeft gehad dat het geen Oniek is geworden. We hebben het hier over Manouk van der Meulen, die de bitch mocht komen uithangen in Spijkerhoek. Monique heette ze daar, waarvan we oprecht hopen dat dat géén toeval was. Ze speelde namelijk al drie keer eerder een Monique, in de films Sprong naar de liefde, Moord in Extase en Shadowman.
Elk land krijgt de soap-slechteriken die het verdient. Zo ook Nederland, toen in 1990 GTST van start ging. Rien Hogendoorn, een goeiig ogende jongen in de voor die tijd zo kenmerkende iets te wijde pakken. Dit is wat wiki over het personage te melden heeft:
‘In het allereerste begin kan Rien goed overweg met zijn vrienden Arnie, Peter, Annette en Linda. Dit verandert al snel wanneer hij aan de slag gaat op de postkamer van het reclamebureau Stenders & Partners. Sindsdien gebruikte hij doorlopend mensen om zaakjes voor elkaar de krijgen, zaakjes waar altijd een luchtje aan bleek te zitten.
Apple is al enige tijd bezig met het ontwikkelen van een eigen televisietoestel, die de wereld van broadcasting op zijn kop moet gaan zetten. Apple heeft nog geen officiële naam voor zijn tv-project, maar veel media noemen het voor het gemak de ‘iTV’. De zal naar verwachting in 2015 of 2016 op de markt komen.
Eigenlijk wilde ik tv-regisseuse worden, maar toen was ik pas 16. “Maak eerst je school maar af meisje”, zei Mies Bouwman toen tegen me. Op mijn 17e werd ik door de AVRO gevraagd een screentest te doen, samen met Alice Oppenheim, de zus van mijn toenmalige verkering Frits Oppenheim. We werden beiden aangenomen als omroepsters. Ik kreeg zelfs nog voor de eerste omroepbeurt de presentatie van het programma ‘Nederland Op De Jonge Toer’ en direct daarna ‘Europa Op De Jonge Toer’.
Een paar weken geleden was ik in New York, op Ground Zero. Waar tot 11 september 2001 de twee torens van het World Trade Center honderden meters de lucht in rezen, zijn nu twee gigantische vierkante gaten gegraven. De gaten zijn in hun geheel bekleed met zwart marmer, en langs alle wanden – elk ruim zestig meter lang – valt een permanente waterval.
In het midden van de beide ’pools’ (zoals de Amerikanen ze noemen), zit een kleiner vierkant gat, waarin het water wegstroomt. Langs de wanden staan schuine panelen, waarin de namen van alle 2.983 slachtoffers van de aanvallen op 11 september zijn gegraveerd, en van een eerdere aanval op het WTC in 1993. Achter tien vrouwennamen staat, “and her unborn child”. Het was een mooie septemberochtend, een graad of 20, nauwelijks wind. Precies hetzelfde weer als op ’nine-eleven’. Ik hoefde maar omhoog te kijken, naar de strakblauwe lucht, om me de beelden voor de geest te halen van die twee vliegtuigen die de torens binnenvliegen, nu alweer meer dan dertien jaar geleden.
Grote Grijze Geitenbreier. Dat was de titel van Harry Mooten (1928-1996) als lid van de onvolprezen Geitenbreiers, het begeleidingsorkest van Ome Willem. Grote Geruisloze Geitenbreier, had dat ook kunnen zijn. Want waar zijn collega Frank Noya elke aflevering een loflied over papjes galmde en de Hoofdgeitenbreier Harry Bannink ome Willem vijftien seizoenen lang vermanend toesprak, hield Harry Mooten vooral zijn mond.
Opmerkelijk eigenlijk dat Mario D. nog niet op tv is verschenen. De vraag is nu: wie claimt de chauffeur van de dodelijke monstertruck? Het antwoord is niet simpel, maar ik ben ervan overtuigd dat het één van de publieke omroepen zal zijn.
Copyright © 2019 Spreekbuis
