Er was weinig reden niet op de uitnodiging in te gaan. Het beloofde de eerste lentedag van 2015 te worden, het zou in Utrecht zijn en ik houd van die stad en het ging om een optreden in wat wellicht wel mijn favoriete radioprogramma is: Spijkers met koppen.
Ik zou in discussie moeten met ene Han van der Horst, een historicus die zich op joop.nl boos maakte, omdat een Turkse dramaserie die hij op youtube had getroffen niet in Nederland werd uitgezonden. ‘Culturele apartheid’ noemde hij dat zelfs. Een goede prestatie is gebaat bij een gedegen voorbereiding.
Ik zou natuurlijk niet gaan zeggen dat de Turkse stijl van zo’n serie maken onverteerbaar melodramatisch, traag, saai en zedig was. Het aangevoerde argument dat de serie, die – in het Engels – Magnificent Century heette, al in 52 landen werd uitgezonden kwam mij wat zwak voor. Wikepedi-end vond ik uit dat daarbij ook Egypte, Afghanistan en Iran behoorden. Een verhaal dat getolereerd wordt in zulke landen lijkt mij sowieso van een dubieuze mentaliteit. In een ander stuk verzette VdH zich tegen het verbod op schotels aan de gevels, wat ik best met hem eens kan zijn, maar was het niet wat overdreven als ‘principieel argument’ aan te voeren: ‘Je mag niemand hinderen bij het verzamelen van informatie.’ Je mag ook niemand verplichten tot het geven van informatie, bedacht ik zo. Of van een Turkse soap.
Een grappig aspect was dat Magnificent Century bepaald geen applaus kreeg van Erdogan en desondanks gezien kon worden als een uiting van nationalisme en als propaganda voor een land en een cultuur. Dat dan wel over zoiets archaïsch als een sultan en zijn harem. Een beetje alsof je Nederland aan de Turken presenteert met een miniserie over Prins Bernard.
Zoals ik het zag moest die VdH niet zeuren aangezien het 2015 is en op internet alles te vinden valt wat je wilt zien. Maar beter leek het me toch de man af te schilderen als een post-puber die middernachtelijk op internet een hormonale aanval kreeg. Pure verliefdheid op een van de hoofdrolspeelsters: Meryem Uzerli. Ik kon het hem niet kwalijk nemen, het was een schoonheid. Ze speelt Hürrem, ´Ik wil Hürrem ´ schreef VdH. En dan ook nog: ‘En haar sultan’. Die dekselse historicus, dromend van een triootje…
Eenmaal aan de tafel in het zinderende café van Spijkers wist ik het weer. Ik ben van de soundbytes, bij mij kun je quotjes halen. In een discussie wacht ik te beleefd af, heb ik eenmaal het woord dan houd ik dat niet vast en neig ik vervolgens tot een verbaal hooliganisme dat knap arrogant over kan komen. Notitie gemaakt. Discussie: niet meer doen. Volgende notitie: al helemaal niet met een joop-gelieerde charlatan.
Overigens was het een mooie middag in Utrecht.
Geef als eerste een reactie