Toen ik amper zestien lentes jong was, ging ik uit mijn dak op vier mannetjes uit Engeland met vreemde kostuums. De colberts waren nét iets te groot en de gitarist leek wel een vrouw met een getailleerd broekpak en oorbellen. Het begin van de glam- en glitterrock!
Wat ook opviel, was het dansje dat de mannen uitvoerden bij hun eerste hit. De zanger en de gitarist stonden tegenover elkaar en maakten op het ritme van het liedje steeds een soort buiging kruislings langs elkaar. Best een ingewikkeld dansje, zo merkte ik, toen me gevraagd werd het nummer te playbacken bij Henny Huisman ergens in de jaren 90. Met Albert Verlinde op drums, Gijs Staverman op gitaar en Martijn Krabbé op de bas moest er gestreden worden om de eeuwige roem.
Ik was zanger Les Gray en we werden door danslegende Lucia Marthas persoonlijk getraind. Maar wat ik toch nog het allermoeilijkste vond, was die tekst onthouden. Dat is voor een beta-boy geen sinecure! Wekenlang draaide ik de cassette met dat ene liedje af in de auto. Ondanks al deze inspanningen verloren we de wedstrijd roemloos. Maar ik ga toch meteen weer meeblèren als ik ’m hoor: Dyna-Mite van Mud, nummer 1 in het voorjaar van 1974.
Eriks Hitdossier verschijnt wekelijks in Veronica Magazine.
Geef als eerste een reactie