Anderhalf jaar geleden kondigde Dekker op het Veronicaschip aan: “We breken het omroepbestel open!” Het moest allemaal anders in Hilversum en vooral: de publieke omroep moest een kopje kleiner worden gemaakt. Ik kan niet anders dan concluderen dat Dekker een te grote broek heeft aangetrokken. Van al zijn plannen is nog maar weinig over.
Hij loodste zijn Mediawet nog wel door de Tweede Kamer, al moest hij slikken dat de publieke omroepen nog steeds amusement mogen brengen. De Eerste Kamer eiste nog veel meer aanpassingen: over de rol van de politiek bij de benoemingen van bestuurders en toezichthouders bij de NPO, de macht die de NPO krijgt over de programma’s en de levensbeschouwing die een van de taken van de omroepen blijft. Dat alles wil Dekker gaan uitwerken in een reparatiewet, die dan eerst naar de Tweede Kamer moet, voordat hij wordt voorgelegd aan de Eerste Kamer. Pas als die akkoord gaat, treedt de wet in werking. Maar Dekker vraagt de senaat nu wel om alvast een stukje van zijn Mediawet aan te nemen onder het mom dat op korte termijn een bezuiniging bij de regionale omroepen doorgevoerd moet worden. Hoe kunnen de senatoren nu een afgewogen oordeel vellen als ze een wet in stukjes en brokken gepresenteerd krijgen? Nee, die hele wet moet terug naar de Tweede Kamer. En laat Dekker dan eens de kijker centraal stellen, want dat woord heb ik de staatssecretaris niet één keer in de mond horen nemen. U bent het immers voor wie wij onze programma’s maken en dat vergeet men in Den Haag wel eens
Bron: Max Magazine
Geef als eerste een reactie