Televisie is voor veel mensen meer dan alleen vermaak. Voor honderdduizenden is het vaak hun enige contact met de buitenwereld.
Ik herken het van mijn eigen oma die vroeger zelfs vanuit haar stoel hardop tegen de personages in Goede Tijden, Slechte Tijden zat te praten. Niet omdat ze malende was, maar wel omdat ze soms de hele dag niemand sprak. Achteraf realiseer ik me pas hoe alleen ze zich vaak moet hebben gevoeld.
Maar het zijn niet alleen ouderen die last hebben van die eenzaamheid. In het programma Ik Zorg Voor Jou, dat vanaf januari te zien is, kom ik veel mensen tegen die door een ziekte of handicap aan huis gekluisterd zijn en steeds meer geïsoleerd raken. Vaak staat de tv van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat aan. In het programma proberen we mensen te laten inzien dat er veel meer mogelijkheden zijn om die eenzaamheid te doorbreken. Want hoe gek het ook uit de mond van mij als maker klinkt: televisie is zeker niet zaligmakend. Persoonlijk contact met anderen wél. Dus hup, zet dat ding ook eens uit en verras iemand in je omgeving met een onverwacht bezoek. Veel leuker!
Deze column verscheen eerder in Televizier en is online terug te lezen.
Lees meer columns van Peter van der Vorst op Televizier.nl/columns
Herpublicatie op Spreekbuis.nl, na toestemming van Peter van der Vorst. – See more at: http://spreekbuis.nl/column-peter-van-der-vorst-dikke-huid#sthash.cHtn8SIP.dpuf
Geef als eerste een reactie