Werken bij de omroep was altijd een droom van radio-deejay / televisieomroeper en -presentator Edvard Niessing(73). In de serie omroepmedewerkers die een opmerkelijke carrièreswitch hebben gemaakt nu deel 2. Niessing werd later trambestuurder in Den Haag en Amsterdam en ambulancemedewerker in Ronde Venen.
In 1966 ging hij aan de slag bij AVRO’s jeugdomroep Minjon. In de jaren 70 begon hij 22 jaar te werken bij de omroep KRO als onder meer radio- en televisiepresentator en omroeper. Van 1994 tot 1997 was hij een bekend gezicht bij het RTL-Nieuws.
Vanaf 2008 combineerde Niessing zijn omroepwerk met een baan als trambestuurder in Den Haag en Amsterdam. Tot voor kort was hij ook medewerker bij de dierenambulance. Het radiowerk heeft hij nooit losgelaten: hij presenteerde bij RTV West en sinds 2011 werkt hij onder meer bij MeerRadio als presentator van de “De zilveren golf”. Met muziek uit de jaren 60, 70, 80 en 90.
STEMMEN
Niessing luistert graag naar stemmen op de radio. “Het is vergelijkbaar met een jongen die een vliegtuig ziet en denkt: ik wil piloot worden. Ik wilde bij de radio. Ik zette die radio dan zachter en probeerde net als die stem precies op hetzelfde moment uit te komen. Ik sprak met Anne van Egmond en die zei me dat de KRO een omroeper zocht. Ik mocht daar van alles doen, ik was een soort manusje van alles”.
Niessing werd vervolgens programmaleider bij Radio Noordzee. Later kwam hij bij RTL terecht als nieuwslezer. “Dat was opmerkelijk, want in de tijd werd er in de journalistiek neergekeken op amusement. Ach , zei men, dat zijn alleen maar plaatjesdraaiers en die hebben nergens verstand van”.
Als trambestuurder in Haag kreeg hij te maken met een mishandeling, op Koningsdag 2019. Twee jongens stapten in en weigerden in te checken. Niessing werd uitgemaakt voor “kankersukkel”, toen hij daar een opmerking over maakte. Hij werd door de ander van achteren aangevallen. Niessing kreeg 8 klappen op zijn hoofd. Andere passagiers keken stil toe. Een collega suggereerde om aangifte te doen. “Ik dacht alleen maar: ik heb pijn in mijn kop en ik wil dit vergeten”.
DIERENAMBULANCE
Had Niessing daarna eigenlijk niet zoiets van: ik stop er helemaal mee? “Nee. Ik dacht: ik trek me niks aan van een stel schoffies. Ik vond het werk veel te leuk om te doen. Er zijn wel collega’s van me in Amsterdam met messen bedreigd”. Wettelijk moest hij vervolgens in de Haag wel stoppen, omdat hij 70 werd. In Amsterdam kon hij wel door.
Dan de dierenambulance. Niessing werkt daar 1 dag per week sinds enkele maanden. Wat trekt hem aan in het werk? “Ik hou van dieren. En het is heel divers. Je moet een gewonde zwaan van 40 kilo van een dak halen, maar ook een egeltje redden dat is aangereden. Een poesje onder elektrische auto. De eigenaar rijdt weg en het poesje van 3 a 4 maanden ging dood. Ik moest het dier ophalen, dat greep me aan”.
Wat zit er voor hem nog in het vat? “Minimaal nog een decennium doorgaan op de manier waarop ik nu leef, want ik ben (klop klop) gezond. Wat corona betreft hoop ik dat de versoepelingen doorgaan, zodat je straks weer ergens naar toe kunt gaan en gezellig bij elkaar kunt komen. En verder: het leven is een soort cirkel: ik hield van trams, wilde bij de omroepen ik kwam uiteindelijk weer bij trams terecht”.
Gerry de Groot? Serieus?
Moet natuurlijk Ferry de Groot zijn. Had ik ook aangegeven.
De 30 seconden van Gerry. Kent toch iedereen?
Leuk stuk over Edvard. Altijd een erg aardige gozer toen ik hem voor het eerst ontmoette toen ik na m’n “zeetijd” aan land kwam bij H’sum 3. “Welkom” zei hij.
Muziek en tramfanaat, dat was’tie en dat zal hij altijd blijven. Aardige gozer, altijd gebleven . Prima kracht en goed in wat hij deed. Duidelijk en goed gearticuleerd praten, keurige verschijning , aardige gozer én gezellig . Zulke types zijn er niet meer op de radio. Tegenwoordig is het, als je maar snel praat en ’n tikkie onverstaanbaar bent, en vooral ,,, heel erg hard en veel lachen om niets. Ouwe lullen praat ????? Inderdaad, maar toen was beschaving heel gewoon !!