Govert van Brakel was één van de initiafnemers voor de herdenkingstegel voor Pim Fortuyn, die op het Media Park werd doodgeschoten. Een gedenkteken met voeten in de aarde.
Je moet het weten en je moet hem kunnen vinden, maar op de plek waar op maandagavond 6 mei 2002 politicus Pim Fortuyn werd vermoord, ligt een bronzen herdenkingstegel. De naam staat er op en – met een kruis er voor – de datum. Klein, sober, eenvoudig. Maar hoe dan ook: een markering. Het lijkt niet meer dan logisch om zo’n plek des onheils die het hele land in verwarring en opschudding bracht, en politiek Den Haag op zijn grondvesten deed schudden, te voorzien van een herinneringsteken. Maar dat was het niet, in de eerste maanden en het eerste jaar na de moord. Er heerste onder de autoriteiten op het Media Park in Hilversum een zekere vrees dat elk zichtbaar monument kon uitgroeien tot een massaal bezochte plaats van herinnering, verdriet en bovenal boosheid die een uitweg zou vinden in mogelijk jaarlijks terugkerende onrust. Daar zat niemand op te wachten. Tegen die stroom in kwam er toch een tegel. Met dank aan initiatiefnemer, radioman Rommert Kruithof. Hij wilde recht doen aan de geschiedenis.
Wat vooraf ging
Op maandagavond 6 mei 2002 even na zes uur werd Pim Fortuyn op het Media Park vermoord. De politicus had net de studio van de popzender 3FM verlaten waar hij een uur lang was geïnterviewd. Via de achteruitgang verliet hij het Muziekpaviljoen, op weg naar de parkeerplaats waar zijn auto met chauffeur klaar stond voor het vervolg van de verkiezingstournee. Met zijn pistool maakte Volkert van der Graaf op die plek een einde aan het leven en de ambities van een flamboyante, zeer populaire politicus in spé die kort voor dat moment nog had laten weten dat hij de nieuwe minister-president zou worden van ons land. De peilingen wezen uit dat dit geen loze opmerking was. Hier sprak iemand die als nieuwkomer in de landelijke politiek goed leek voor 25 zetels en mogelijk nog een paar meer. Dat was ongekend. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2002 behaalde Fortuyn met zijn LPF (Lijst Pim Fortuyn) in zijn thuisstad Rotterdam vanuit het niets maar liefst 17 zetels. De enorme overwinning leidde hem naar de nummer 1-positie in de Maasstad.
Begin mei is het weer volop verkiezingstijd. Er mag een nieuw parlement worden gekozen op woensdag 15 mei. En de landelijke politiek is in verwarring. Paars 2 (PvdA, VVD en D66) onder leiding van de sociaal-democraat Wim Kok is uitgeblust en volledig uitgeregeerd. Hoewel het geld volgens de minister van financiën over de plinten klotst is er grote maatschappelijke onvrede.
‘Den Haag’ heeft geen afdoend antwoord op het grote gevoel van onveiligheid dat in de samenleving heerst. Het wordt gevoed
door de instroom van buitenlanders met (vaak) een moslimachtergrond en de mislukte integratie van allochtonen die hier al langer wonen of geboren zijn. De aanslagen in New York en Washington op 11 september 2001 versterken de angst in de samenleving hier. Fortuyn speelt er met zijn politieke agenda op in. De islam vindt hij een gevaar voor de Nederlandse identiteit. De rest is geschiedenis.
Een politieke moord in Nederland leek onbestaanbaar. Dat was een verschijnsel uit lang vervlogen tijden. Uit 1672 toen Haags gepeupel de gebroeders De Witt lynchte en nog langer geleden, uit 1584 toen Willem van Oranje in Delft werd vermoord.
Geruisloos
Wij staken een sigaretje op en bespraken deze toestand van het land: collega Rommert Kruithof en ik. Rommert was destijds hoofdredacteur van de Radio Nieuws Centrale; een organisatie die dagelijks het nieuws verzamelde, bewerkte en op vastgestelde tijdstippen op regionale zenders presenteerde. Ikzelf was presentator van het NOS-Radio1 Journaal. De plek van de moord – we waren het snel eens – verdiende een tastbare, zakelijke, waardevrije markering. Maar niemand nam enig initiatief. Het bleef lang stil. Den Haag zweeg, Hilversum hield de kaken op elkaar. Rommert komt de eer toe van het initiatief. Hij benaderde VARA- discjockey Henk Westbroek en mij om in klein comité de zaak los te trekken.
Aanvankelijk hielden de mensen die het op het park voor het zeggen hadden zich dus afzijdig, maar na een klein jaar van rechtstreekse ontmoetingen en mailwisseling stapten de beheerders van het Media Park over hun aarzelingen heen en lieten ze hun terughoudendheid varen. Een complicatie was dat de toenmalige parkbeheerder NOB Vastgoed net in deze periode bezig was het park over te dragen aan de nieuwe eigenaar TCN. Oude en nieuwe eigenaar stemden desondanks in met ons voorstel onder de voorwaarde dat het herinneringsteken sober moest zijn, niet te veel aandacht diende te trekken en niet te veel zou kosten. 2000 Euro was er beschikbaar voor een plaquette. Dat was geen vetpot. Gelukkig bezat Kruithof goede relaties in de betere kringen van de gieterij. De wereldvermaarde klokkengieterij Eijsbouts uit Asten werkte voor een vriendenprijs mee. Kort voor 6 mei 2003 – de eerste ‘verjaardag’ van de moord- werd de herdenkingstegel geruisloos en zonder officieel vertoon onthuld. In omroepvakblad Spreek’buis legde NOB- directeur Jonkhart uit dat het NOB met de plaquette “de aandacht wil vestigen op een van de zeldzame politieke moorden in de Nederlandse geschiedenis.”
Govert van Brakel (voormalig presentator NOS-Nieuws en -Sport)
1 Trackback / Pingback