In de nacht van 20 op 21 juli 1969 zette voor het eerst een mens voet op de maan. Deze historische gebeurtenis werd over de hele wereld ademloos gevolgd via radio en televisie, rechtstreeks.
Enkele dagen voor mijn negende verjaardag was het al feest thuis: de maanlanding van de Apollo 11-missie van de NASA zouden we live op
tv bekijken. Grote opwinding, want televisie hadden wij pas enkele jaren in huis, ’s nachts kijken was een unicum en de gebeurtenis was natuurlijk met
recht historisch te noemen.
De Amerikaanse astronaut Neil Armstrong zou als eerste mens de bodem van de maan betreden!
De voorpret was al geruime tijd aan de gang. In alle media werd ruim aandacht geschonken aan de geplande maanlanding. Het NTS Journaal bijvoorbeeld bracht begin juli beelden van trainingsmissies van de bemanning, al dan niet in ruimtepak, een animatie van de komende landing en zelfs een verklaring van opperhoofd Grijze Wolk in Canada over mislukking en onheil naar aanleiding van de maanmissie. Toen het eenmaal zo ver was, kwam die voorspelling gelukkig niet uit. De Apollo 11-missie was succesvol en een sensatie, die wereldwijd werd gevolgd. De nacht van de landing zat de studio in Hilversum vol met hoogwaardigheidsbekleders, die de landing gespannen afwachtten, onder wie de ministers Joseph Luns (Buitenlandse Zaken) en Marga Klompé (Cultuur Recreatie en Maatschappelijk Werk). Alles werd keurig van uitleg en commentaar voorzien door deskundigen, met een schoolbord en een soort zandbak die het maanoppervlak weergaf als hulpmiddelen. Infographics à la 1969. Bemande ruimtevaart was intussen niet nieuw meer. In 1961 was de Russische kosmonaut Joeri Gagarin de eerste mens in de ruimte. In de ‘space race’ met de Sovjet-Unie besluiten de Verenig- de Staten een stap verder te gaan en een bemande vlucht naar de maan te maken. Een enorme inspanning, waarbij honderdduizenden mensen en tientallen miljarden dollars waren betrokken.
En dan, in de nacht van 20 op 21 juli 1969 is het zover: voor het eerst zal een mens op de maan staan. Dat mochten wij uiteraard niet missen. En mijn vader, Tom Nieuwenhuijsen, als programmaleider radio van de AVRO een radioman in hart en nieren, ruilde voor een keer zijn geliefde medium in voor de televisie. Zwartwit, geen al te beste geluidskwaliteit, maar het deerde niemand, want wij waren ooggetuigen van een uniek moment toen Armstrong maanlander Eagle verliet en zijn beroemde one-liner uit- sprak: “That’s one small step for [a] man, one giant leap for mankind”.
Gewist
Hoewel mijn vader die nacht de voorkeur aan de televisie gaf, was de historische eerste stap op de maan natuurlijk ook rechtstreeks via de radio te volgen. Hugo van Rhijn deed verslag: “En we zien het been van Neil Armstrong! Nu voor het eerst: voetstap op de maanbodem nu! En daar staat ie op de maan, nu!” (wiki. beeldengeluid.nl). Op tv werd de uitzending gepresenteerd door Henk Terlingen en Chriet Titulaer, die mede hierdoor grote bekendheid kregen. Het leverde Terlingen zelfs de bijnaam Apollo Henkie op. Ze zijn beiden inmiddels overleden, maar hun namen leven voort, onder meer doordat naar ieder een planetoïde is vernoemd: planetoïde (12135) Terlingen en (12133) Titulaer.
Volgens wiki.beeldengeluid.nl is het audiovisueel materiaal van de maanlanding op twee plaatsen verloren gegaan. De NOS heeft de originele banden met de opnamen van de uitzending gewist. Beeld en Geluid heeft wel een kopie van een opname, die een particulier beschikbaar heeft gesteld.
Legendarisch ! Ik was in de USA op de camping in Burlington – VT op weg met de auto naar NY. En al die Amerikanen hadden een grote kleuren TV in de tent.
Gauw diverse kranten gekocht en bewaar ze nog steeds .
De NOS heeft de originele banden met de opnamen van de uitzending gewist? Daar geloof ik niets van. Ze hebben destijds heus wel geweten dat het een historisvhe uitzending betrof en ze zullen die bandopnames natuurlijk NOOIT, NOOIT, NOOIT gewist hebben!! Hoe kóm je daarbij!!