Ik kan me de periode voor RTL op de buis kwam nog goed herinneren. Ik was destijds dertien. Hielp na het eten met het opruimen van de tafel, het doen van de afwas en om acht uur was iedereen stil, want dan begon het journaal. Daar zag ik hoe TV10 van de buis werd gehouden. Hoe RTL Veronique wél op tv kwam doordat ze vanuit Luxemburg gingen uitzenden. Conservatieve krachten in Nederland hebben lang bepaald wat goed was en wat niet.
Dat bleek al toen Veronica in de jaren zestig radio wilde maken, maar daarvoor geen ruimte kreeg, omdat de omroep niet tot een zuil behoorde. Veronica zond uit wat luisteraars wilden horen, niet wat ze volgens het bestel moesten horen. Popmuziek dus. Muziek die jongeren wilden horen. En geen statische omroepberichten, maar DJ’s die voor de vuist weg spraken. Lieten ze filemeldingen horen, want dat was prettig voor de luisteraars in de auto.
Dat was destijds uniek. Maar Hilversum en Den Haag deden er alles aan om ze uit de ether te halen. In eerste instantie met succes. In 1974 mocht Veronica niet langer uitzenden. Maar in 1976 kregen ze als ledenorganisatie alsnog toegang tot het bestel van destijds.
Ik denk dat we inmiddels kunnen zeggen dat zowel Veronica als RTL een revolutie teweeg brachten in het medialandschap, en dus in de Nederlandse huiskamers. Popmuziek is niet meer van de radio weg te denken. En gevatte dj’s evenmin. RTL was de eerste Nederlandse zender die een horizontale programmering had, die met Barend & Van Dorp een late night talkshow bracht. Die experimenteerde met formats die grensverleggend waren, zoals Big Brother. En die talentenprogramma’s ombouwde tot regelrechte glamourshows.
Die revolutie voelde ik ook in de huiskamer van mijn ouders. Voor de komst van RTL was het acht uur journaal bij ons thuis heilig, vooral voor mijn vader. Maar toen ‘Goede Tijden, Slechte Tijden’ eenmaal zijn opwachting maakte, verloor hij roemloos de strijd om de afstandsbediening van mijn moeder. Het journaal keek hij voortaan vanaf het zwart-wittoestelletje dat op de slaapkamer van mijn ouders stond. Om acht uur werd de huiskamer gedomineerd door Laura en Robert, dokter Simon, en Linda en Arnie.
De geschiedenis van de commerciëlen leest inmiddels als een jongensboek. Voor de politiek valt er in ieder geval een belangrijke les uit te leren. Behouden wat was, is zinloos. Evenals voorschrijven wat het publiek wel, of juist niet zou moeten waarderen. Ons past slechts één rol: ruimte laten voor vernieuwing. Want hoe het mediabestel van morgen eruit ziet, is vandaag nog niet te bedenken.
Bron: RTL
Geef als eerste een reactie