Sinds augustus 2018 is een nieuwe serie van reality programma Extreme Couponing weer te zien in de vooravond op TLC. In eerste instantie denk je ‘een stom vermakelijk programma over shoppende Amerikaanse huisvrouwen’. Maar het zijn inmiddels niet alleen huisvrouwen, maar ook mannen, boodschap-besparende studenten en idealisten die hun boodschappen weggeven.
De deelnemers zelf zien het als een baan, want het kost ze zo’n 30 uur per week om de bonnen te 
verzamelen, te knippen en te ordenen. Van de ingekochte supermarktproducten leggen ze thuis een voorraad aan, maar ook geven ze de producten weg aan voedelbanken en organisaties. Er is altijd een reden waarom ze dit ‘werk’ zijn gaan doen, zoals een positieve bijdrage leveren aan de uitgaven omdat hun huis al zo duur is, of een voorraad aanleggen dat nodig bleek toen hun echtgenoot voor langere tijd zonder werk kwam te zitten, of gezinnen helpen in hun omgeving.
Voor het extreme effect van het programma proberen deelnemers de kortingsbonnen vaak in 1x bij de kassa in te leveren bij de aanschaf van steeds grotere hoeveelheden producten. Vaak komen deelnemers met 5 karren boodschappen bij de kassa aan. Het geluid van deze kassa in de winkel wordt zó dominant dat andere boodschappers staan kijken. Uiteindelijk hoeft de ‘couponer’ – die voor 500 tot soms wel 1500 (Am.) dollars aan boodschappen doet – slechts 50 dollar of minder te betalen aan de kassa. Ondanks dat er zoveel producten gratis de winkel uitgaan, blijft de cassière vriendelijk en de supermarkt komt goed in beeld. Het branded content format zit goed in elkaar.
Extreme Couponing doet op een bepaalde manier beroep op verschillende vaardigheden van deelnemers waarin men zich kan herkennen. De deelnemers moeten goed kunnen plannen en productkennis hebben, zoals prijs en houdbaarheidsdatum. Daarnaast is de motivatie voor sommigen ontstaan uit een overlevingsstrategie door werkloosheid, of bij anderen appelleert het aan sociale en maatschappelijke bewogenheid om mensen in hun omgeving te helpen, of aan organisaties te geven. En dan moeten deelnemers ook beschikken over rekenkundig inzicht, want vooraf rekenen ze alvast uit wat het ze gaat besparen. Ook in de supermarkt zelf moet flink worden gerekend want de vele boodschappen kunnen vaak niet in 1x door de kassa, dus moet het in kleinere hoeveelheden worden verdeeld, en bij elke hoeveelheid moeten de juiste kortingsbonnen worden ingeleverd. Vaak is rond 95% van de boodschappen gratis ingekocht, knap gedaan.
Supermarkten zouden een voorbeeld kunnen nemen aan een programma als Extreme Couponing om een beetje variatie te brengen in de inmiddels welbekende supermarkt tv-commercials. In Nederland hebben we deze vorm van kortingsbonnen niet, maar hoe gaan Nederlanders om met ‘korting’, ‘acties’ en ‘gratis’? In Steenrijk, Straatarm (SBS6) zocht vorig seizoen een rijke single vader – die geruild had met een minder bedeeld gezin – een gratis kinderfestival in een lokale krant voor een leuke en goedkope zondagmiddag met zijn zoontje en dat lukte wonderwel, zijn zoontje wist niet dat gratis zó leuk kon zijn.
Agnes Dijker (KlapperCom Consultancy)
Geef als eerste een reactie