De machtigste man van Hilversum wordt hij wel genoemd. Onterecht, vindt directeur video van de Nederlandse Publieke Omroep (NPO) Frans Klein. “Ik heb helemaal niet zoveel macht. Het is bijna een grotesk beeld dat ik de hele dag met mijn duim omhoog of naar beneden zit. Maar ik selecteer echt niet persoonlijk de programma’s. Dat beeld is blijkbaar lastig te ontkrachten ”, zegt hij in Mischa!
Hoe groot is zijn macht dan wèl? “Ik heb geen losse veto. Zeker niet. Ik intervenieer wel. Bijvoorbeeld als ik echt denk: Schuiven we nou te veel op omdat een omroep te veel druk zet of een maker met een bepaalde uitstraling nog een plek zou moeten krijgen? Of is dit echt dienstbaar aan de programmering?”
Uiteindelijk maakt hij beslissingen met zijn team die door Raad van Bestuur goedgekeurd moeten worden, legt Klein uit. Hij benadrukt nog maar eens: “We selecteren 1200 tot 1500 titels per jaar en zenden per kanaal 2000 tot 3000 uur televisie uit.“ En de toezichthouders, Raad van Toezicht, Raad van Bestuur en ook de politiek zullen nooit toestaan dat hij dat allemaal in zijn eentje bepaalt.
Schuld
Hoe dat beeld is ontstaan, is een vraag die hem bezighoudt. Klein wijt het maar aan de impact die tv-programma’s kunnen hebben. “Mensen krijgen een heldenstatus of kunnen een pispaal worden. De beeldvorming rond lukken en falen, moet zich afwateren naar een persoon. Dus als je niet tevreden bent over de publieke programmering moet iemand daar de schuld van kunnen krijgen.”
Uitgewerkt
De weerstand op beslissingen die de NPO neemt is soms groot. Als voorbeeld noemt Klein het verdwijnen van het geschiedenisprogramma Andere Tijden van tv. “Er was toen veel verontwaardiging. Vooral bij journalisten. Mijn ervaring is dat als er iets is uitgewerkt in de omgeving van de journalistiek een verandering bewerkstelligen daar nog wat taaier en heftiger is. Maar we moeten innoveren. En als ik dan vroeg: ‘Wanneer heb je Andere Tijden voor het laatst gezien?’, hadden ze daar geen antwoord op of konden ze geen aflevering noemen.” En hoewel er nog waarde zat aan het programma, was het volgens Klein toch uitgewerkt, de kijkcijfers namen af.
Schietgebedje
Maar kiezen voor het beëindigen of juist leven inblazen van een programma is niet altijd makkelijk, zegt Klein. Het betekent risico nemen en experimenteren. “Ook wij doen wel eens een schietgebedje.”
Luister hier het hele gesprek terug:
Geef als eerste een reactie