Ga maar na. Tussen 1974 en 1978 maakten Henk van Dorp en ik voor de VARA het tv-programma FC Avondrood, een combinatie van journalistiek en amusement. Tot de VARA me benaderde om een spelshow op zaterdagavond te gaan presenteren. Ik weigerde het (ook) financieel bijzondere aanbod, omdat het werkschema mijn dood zou betekenen en ik een journalistiek duo met Henk wilde blijven vormen.
De spelshow werd uiteindelijk gepresenteerd door Willem Ruis, die nog een middag bij ons thuis kwam om te vragen waarom ik had geweigerd, maar dat terzijde. Als straf voor mijn weigering van de spelshow mochten Henk en ik ook FC Avondrood niet meer maken. Drie jaar later vroeg Nico Haasbroek ons om voor de VARA-radio ‘Tussen Start en Finish’ op te volgen. Zes jaar lang maakten we ‘Tussen Barend & Van Dorp’, maar zwichtten in 1987 voor het verzoek van de toenmalige chef van Studio Sport, Ad van Liempt, om een journalistiek tv-sportprogramma te maken. Van Liempt moest om privé redenen terugtreden en de frontmammen van Studio Sport zagen niets in het journalistieke achtergrondprogramma SportStudio, of in Henk en mij. Toen was er het toeval dat Henk van Dorp zijn oude Radio Veronica maatje Lex Harding tegenkwam. Of de nieuwe commerciële tv-zender Veronique geen behoefte had aan een televisieformat van ‘Sportief zijn beter Worden’, zoals ons radioprogramma eind jaren zestig bij de radiopiraat heette. Na vier ‘proefuitzendingen’ in januari met steun van Nieuwe Revu, mochten we vanaf februari 1990 wekelijks uitzenden.
In 1996 vroegen we columnist Jan Mulder om ons die zomer te vergezellen naar het EK in Engeland, van waar we met minimale middelen vanuit een dubbeldekker gingen experimenteren met een tv-programma rond een groot voetbaltoernooi. Na dat experiment vroegen we de later verguisde Pieter Porsius of hij iets zag in een ‘late night’ tijdens het WK van 1998 van Henk en mij met Jan Mulder als vaste analist. Doe maar, zei Porsius tegen de stroom in bij RTL. Zo ontstonden kort samengevat ‘Villa BvD’ en later ‘Barend & Van Dorp’. Denk niet dat B&vD meteen een instituut als nicht Sonja was. ‘Barend&Van Dorp’ stond zelfs onder druk na de eerste maanden met aanvankelijk drie uitzendingen in de week. Tot de nieuwe directeur Dick van der Graaf en programmadirecteur Leo van der Goot ons niet vroegen te stoppen, maar vroegen of we konden leven met twee reclameblokken. Tot we Boudewijn Buch rond 2000 van de straat oppikten, zoals vier jaar eerder Jan Mulder. Tot de LPF het licht zag. Tot Nederland even niet meer leek wat het was met twee politieke moorden.
De rest is eigenlijk geschiedenis, met als onvergetelijk dieptepunt de moord op Pim Fortuyn op 6 mei 2004. Twee dagen eerder, 4 mei, was hij langs gekomen in het Kurhaus in Scheveningen van waaruit we zeven dagen per week ‘Villa BvD politiek’ uitzonden. Of hij die avond gast kon zijn. “U zou toch drie dagen later, op 7 mei, komen?”. Een uur nadat Fortuyn was vermoord, mochten we beginnen met uitzenden bij RTL 4, zo lang we wilden en konden, zonder onderbrekingen voor reclame, zelfs zonder GTST. De zestien jaren RTL waren mooi, te mooi, want de opvolgers van Dick van der Graaf en Leo van der Goot, uitgerekend oud-journalist Fons van Westerloo en zijn alter ego van SBS Bart in ’t Hout, vonden onze late night talkshow commercieel te weinig renderend en bedachten ‘Vier in het Land’ of iets van dien aan aard. Zij sloegen met RTL een andere, zeg maar SBS6-weg, in… Toen waren wij al weg, als in de voetballerij weggekocht door Talpa. In betrekkelijke anonimiteit keerden we onlangs terug, toen RTL kantoor ging houden aan de Barend & Van Dorpweg op het Mediapark.
Bron: RTL
Geef als eerste een reactie