[BLOG] De zomer is voorbij en dat betekent dat discjockeys, podcasters en andere sterren weer de hulp gaan inroepen van luisterend en kijkend Nederland. Stem op mij, stem op ons, help ons, stem stem stem klinkt uit het vele (digitale) kelen. We zitten midden in de aanloop naar de Dutch Podcast Awards van BNR, de RadioFreak Awards, de Televizier Ring a.s. donderdag en de Online Radio Awards a.s. dinsdag. Is de media industrie werkelijk geholpen hiermee of is het toch vooral om het ego van de maker(s) eventjes lekker te laten glimmen?
Ik kan het me nog goed herinneren. Het was ergens halverwege 2011 dat Nieuwe Revu een wedstrijd uitschreef wie de populairste radiodeejay op dat moment was. Ik dacht laat ik eens gek doen. Ik stuurde één mailtje aan mijn mailinglijst, die ik sinds de hoogtijdagen van kicken.com in de nineties nog had. En jawel hoor, telefoontje van De Revu. Ik was het geworden. De populairste. Terwijl ik op dat moment niet eens op de radio was en met een burn-out thuis zat. Toen ze me vroegen om commentaar heb ik eerlijk gezegd hoe ik het gedaan had. Ik zei ‘ik denk dat het komt omdat mensen jarenlang grappige dingen van me kregen met de mail, dat ze dachten, laten we eens wat terug doen’. ‘Je was wel erg bescheiden’ zei m’n toenmalige radiobaas. Wat een farce dacht ik nog.
In 2005 was het helemaal leuk. Ik was door de marketingafdeling naar voren geschoven bij een of andere awardwedstrijd in Bob’s Saloon. Won ik ineens de ‘populariteitswedstrijd’, handig, want ik was net begonnen in de ochtend en het leverde toch weer wat pers op. Nog steeds geen idee hoe ik aan die prijs gekomen ben. Ligt het nou aan mij of begint dat gebedel om stemmen tegenwoordig krankzinnige vormen aan te nemen? Commerciële zenders die oproepen om naar een publieke website te gaan, er zelfs spotjes voor laten lopen of de luisteraar er dagelijks mee lastig vallen ‘dat ze toch vooral op hun moeten stemmen hoor!’. Wat is zo’n prijs nou waard als het alleen maar gaat om wie het hardste schreeuwt en bedelt?
Ja er is een vakjury die een voorselectie maakt, maar hou het daar dan ook bij. Net als bij de Zilveren Reissmicrofoon (radio) of de Nipkow schijf (tv). Of De TV Knollen woensdag. De luisteraar en kijker geeft al lang door wat hun favoriete programma is door er wel of niet naar te luisteren of kijken. In plaats daarvan worden we ongeveer de helft van het jaar platgebombardeerd met een luide roep om steunbetuigingen. ‘Ja maar als je het niet doet, maak je sowieso geen kans! Iedereen doet het!’ zeggen de genomineerden dan. Nou dat hoeft niet hoor. Vorig jaar was ik met een van mijn podcasts ook genomineerd voor een Dutch Podcast Award. Toegegeven, ik heb de audioboarding die ze me stuurden (‘Deze podcast is genomineerd voor een Dutch Podcast Award’), voor een of twee podcasts geplakt, omdat ik het wel geinig vond dat ze me een gratis jingle stuurden, maar dat was het dan ook.
Heeft nou niemand door dat het BNR ook gewoon om extra traffic en free publicity te doen is? En om nog wat meer een claim op het fenomeen podcasts te leggen? En we weten toch allemaal dat diegene met de meeste (jonge) volgers op social media deze of welke prijs dan ook gaat winnen, kom op zeg. Het zegt helemaal niks over de kwaliteit van de radioshow, podcast of het aantal luisteraars. Of zijn we vergeten welk tv programma vorig jaar de gouden radioring heeft gewonnen?
Bij de Online Radio Awards, waar deze website Spreekbuis mede organisator van is, is iets soortgelijks aan de hand. KINK, een station dat ook gewoon via DAB+ te ontvangen is, is ineens een online radiostation en genomineerd voor een prijs. Ferry Maat maakte er zich terecht druk om op zijn Facebookpagina, oneerlijk vindt hij want hij bereikt met zijn Soulshow Radio natuurlijk niemand in de ether. Op z’n minst eigenaardig. Bij FunX gingen ze recent gewoon een prijs verzinnen om nog een beetje op de Akwasi hype mee te liften. Het ergste van dat gebedel om stemmen en het verzinnen van prijzen is dat het natuurlijk op den duur helemaal niks meer waard is en nergens meer voor staat.
Als je weet dat achter de schermen bij de Gouden RadioRing ook meestal een-tweetjes gesloten worden tussen de vertegenwoordigers van de diverse radiozenders bij de nominaties dan kun je niet anders dan je schouders ophalen bij het zoveelste uitreikingsmomentje. En de stemmers maar volop bellen of sms’en naar een betaalnummer van de publieke omroep. Het is toch iets om je de ogen voor uit je kop te schamen. De luisteraar over het algemeen al niet zo serieus nemen, maar als het even uitkomt, hem of haar wel voor je karretje proberen te spannen om nog even lekker te kunnen shinen. De oplossing? Laten we de rollen omdraaien. Luisteraars mogen bepalen wie ze niet meer op de radio willen horen, in plaats van iedere dag maar iemand in hun oren geduwd krijgen waar ze niet veel mee op hebben.
Of: laten we eens een prijs uitreiken aan die luisteraar die de leukste input voor een radioshow heeft gegeven, het leukste telefoontje pleegde dat daarna viral ging, zoals zo vaak bij Frank Dane als bij Wietze op Radio 538. Of die ene keer dat Frank van der Lende grappig was, ook dankzij een luisteraar. Dát zijn de mensen die een prijs verdienen, niet jij. Ere wie ere toekomt! Welke ster durft er bij de uitreiking van het zoveelste nietszeggend plastic stukje egoprut het ding in stukken te smijten en te zeggen ‘aan deze schijnvertoning doe ik niet meer mee!’. Bram Krikke? Dennis Schouten? Johan Derksen? Kom op mannen, jullie kunnen deze narcistische vorm van zelfbevlekking veranderen.
Als “oudere” word ik al veel langer onpasselijk van de zelfbevlekking op radio en tv. Radio hangt aan elkaar van geforceerd populair doeners, hun sidekicks met lachbandje en het onzinnig geleuter. De muziek, in een keurslijf (format) geperst door de computer, is bijzaak. En, elk (mainstream)station is hetzelfde. Volgens mij heeft elke platenpusher tegenwoordig de inlogcode van de programma computer zodat ze het volgende generieke plaatje (noem de aanstormende talenten uit de marketingmachines hier maar op) er zelf in kunnen proppen. Radio boeit niet meer, en brengt zeker niks nieuws meer.
@ Jeroen.
Goed geschreven !
blij dat je er ‘mainstream’ bij hebt gezet.
De domste zin in dit stuk is toch wel : Laten we de rollen omdraaien. Luisteraars mogen bepalen wie ze niet meer op de radio willen horen, in plaats van iedere dag maar iemand in hun oren geduwd krijgen waar ze niet veel mee op hebben.
Als ik iemand niet goed vind dan zet ik gewoon een andere zender aan. Net zoals de rest van Nederland
Nou Wes, er zijn heel wat mensen die verplicht meeluisteren omdat ie nou eenmaal op die zender staat.
Tijdens het thuiswerken was Kink bijv een stuk populairder.
Je kan altijd overleggen met collega’s over welke zender of welke muziek.
Bij mij op mijn werk stond Q vastgeroest. Nu lekker wisselend
Mooiste stukje: ‘ik heb de audioboarding die ze me stuurden (‘Deze podcast is genomineerd voor een Dutch Podcast Award’), voor een of twee podcasts geplakt, omdat ik het wel geinig vond dat ze me een gratis jingle stuurden, maar dat was het dan ook’’ dat haalt echt alles onderuit.
En zoals je in een eerdere column al schreef (had Van Someren dat niet geroepen?): laat de luistercijfers meetellen.
In Staphorst is het gebedel heel normaal. “god regeert”.
Sinds Wilfred Genee de radioring heeft gewonnen, is duidelijk dat je die idioterie niet serieus moet nemen. En sinds wanneer is ‘radiofreak’ een instituut? Dat is nog altijd een hobby website van een paar afgeschreven lokale omroep medewerkers (destijds zelfs pubertjes met een hobby forum)…
@ Leuk dat je luistert.
Maar is die laatste zin ook niet vaak hier van toepassing van een aantal mensen die ook maar in het “wilde weg” reageren?
Maar ja, ik ben nog uit de tijd dat Spreekbuis een blad was voor Omroep medewerkers.
Eens dat het gebedel om stemmen het er niet leuker op maakt. Dat geld voor zowel de radio als de televisie ring. Misschien is het ook goed om het event algemener te maken en niet alleen maar van AVROTROS. De winnende zender/omroep doet de organisatie het daar er op.
wat wel leuk is aan zo’n award-toestanden zijn de nominaties. Wie uiteindelijk wint is in feite bijzaak.
Jeroen schrijft exact hoe het is met de Nederlandse zenders op FM.
Eenheidsworsten die vrijwel allemaal dezelfde platencollectie hebben.
Diskjockeys die leuk proberen te zijn, maar het eigenlijke helemaal niet zijn.
Veel gepraat op de zenders tussen diskjockeys en sidekicks en ook nog de nieuwslezers.
Ik ben helemaal gestopt met het luisteren naar deze voor mij vervelende zenders.
Voor mij momenteel alleen nog maar internetradio. Ik kan kiezen uit vele tientallen Nederlandstalige zenders. Deze zenders bieden mij wat ik al lang niet meer op de FM-band kan vinden. Heerlijke muziek met diskjockeys die echt om muziek geven en waarvoor het praten op de zender enkel dient ter informatie. Niets meer en niets minder.