[BLOG] Zit jij je er ook zo aan te ergeren iedere paar maanden, dat gebedel door makers om te stemmen op radioshows, podcasts en boeken? Alsof zo’n prijs ook nog maar iets waard is als het erom gaat wie het hardste schreeuwt op social media ‘STEM OP MIJ!’. En nu blijkt ook nog dat die stemmodules zo lek als een mandje zijn. Laatst moest de NS Publieksprijs voor boeken al geannuleerd worden en nu blijkt uit tweets van RTL techjournalist Daniël Verlaan dat het ook supersimpel is om bij de prestigieuze ‘BNR Dutch Podcast Awards’ gewoon willekeurige e-mailadressen in te vullen om zo dus heel vaak op jouw podcast te (laten) stemmen.
Ik was er ook ooit voor genomineerd, met mijn toch wel succesvolle podcast Leven Zonder Stress, een paar jaar terug. Een hoop poeha vantevoren, embargo’s etc. Ik heb er geen enkele keer reclame voor gemaakt. Zo’n prijs is pas wat waard als een (neutrale) vakjury je podcast beoordeelt op vakkundigheid, snelheid, interviewtechnieken etc. Ik zag destijds dat er een paar mensen in die jury zaten waar ik al eens een column over geschreven had, dus liet het erbij zitten. Ruud de Wild zegt niet vaak zinnige dingen, maar ook hij heeft wel eens verteld dat hij niet meedoet met zijn radioshow aan iets als de Gouden RadioRing. Behalve dat het net zo potsierlijk is als zijn schilderijen, is zo’n verkiezing ook makkelijk te manipuleren, naar nu blijkt. Iets met je IP adres via een VPN server. En er is zelfs een tooltje om het stemmen te manipuleren op de Dutch Podcast Awards, aldus tweets van Daniël Verlaan.
In 2011, toen ik net een paar maanden thuis zat met een burn-out, kwam er een wedstrijd voorbij van Nieuwe Revu wie de populairste radiodeejay van Nederland was. De vakjury koos voor Edwin Evers en de publieksprijs ging naar ene Patrick Kicken. Het kostte me werkelijk 5 minuten tijd, één mailtje naar mijn hele fun mailinglijst van zo’n 20.000 mensen en ik had de prijs te pakken. Heb het daarna ook eerlijk toegegeven in een interview met Nieuwe Revu dat het hierdoor kwam. Die prijzen zijn allemaal een wassen neus. Terwijl ik ziek thuis zat won ik hem. Zo kreeg ik ergens begin 2005 nog een ‘vakprijs voor talentvolle jonge radiodeejay’ die je gewoon kon kopen!
Zolang er niet gevraagd wordt om verificatie per SMS zijn die awards allemaal heel makkelijk te manipuleren. Je kunt een zogenaamde ‘stembot’ maken die heel veel nepmailadressen aanmaakt. Dan stem je vanuit een ‘Virtual Private Network’ en tel uit je winst. Je doet het met een paar stemmen per minuut via diverse botjes tegelijk, dan is controle onmogelijk. De NS Publieksprijs controleerde altijd streng en keurde vaak enkele duizenden stemmen af, maar hier is geen kruid tegen gewassen. Van de binnengekomen stemmen kunnen ze onmogelijk garanderen dat ze eerlijk en echt zijn. Zelfs als je niet technisch onderlegd bent kun je met een VPN de boel manipuleren, voor je vrienden of jezelf. Handmatige controle zou veel lelijkheid eruit kunnen halen, maar dan nog is het niet voldoende.
Dus: afschaffen al die nepprijzen. Zijn we meteen van een hoop gebedel om stemmen af. Zo weet ook iedere muzieksamensteller in Nederland dat het aantal plays van een ‘hit’ op Spotify ook te manipuleren valt; je koopt via India zo miljoenen plays of views voor je track. Weet je nog dat het radioprogramma Veronica Inside met Wilfred Genee de RadioRing won omdat ze er op TV volop reclame voor zaten te maken? Dat was nog wel geinig maar nu moet het eens afgelopen zijn met dat oneerlijke gemanipuleer. Een onpartijdige jury vinden is in Nederland ook bijna onmogelijk. Tijdje in de jury van De Zilveren Reissmicrofoon gezeten maar dat was ook een en al vriendjespolitiek. Nederland is gewoon simpelweg te klein om partijdigheid uit te bannen. Misschien moeten we de Belgen maar gewoon vragen onze radioshows en podcasts te beoordelen, dan doen wij in ruil hetzelfde voor hun. Tot die tijd: met een grote korrel zout nemen, al die ‘ons kent ons’ prijsjes die ook nog eens makkelijk te manipuleren zijn.
Volledig mee eens. De grondslag van een prijs moet zijn kwaliteit – niet om kwantiteit. In lijn daarmee wordt ook altijd gedacht dat een massaal bekeken (of beluisterd) programma goed is. Mij lijkt dat een popularisatie-poll die weinig tot niets zegt over de kwaliteit.
Voor een maker zijn dit soort zelfbevlekkingswedstrijdjes natuurlijk verschrikkelijk. De luisteraar, kijker of lezer heeft al lang bepaald wie de beste is door betreffende podcast, radioshow, tv-programma of boek het meest te luisteren, kijken of kopen. Tegelijkertijd zie je dat door dit soort publieksprijzen veel meer consumenten in aanraking komen met de verschillende podcasts. Door de NS Pubieksprijs komen veel meer mensen (opnieuw) met lezen in aanraking en worden veel meer boeken verkocht, niet alleen de bestsellers; wat een wedstrijdje verplassen is voor de makers is eigenlijk leesbevordering (en zelfde geldt voor DPA als podcastpromotie). Dat komt omdat mensen toch hun eigen keuze moeten bepalen bij publieksprijzen en dus meer dan bij juryprijzen zich verdiepen in alle nominaties, mede doordat zo’n prijs zorgt voor gesprekken en discussies daarover aan de keukentafel of bij de koffieautomaat..
Makers moeten aan dit soort wedstrijden niet meedoen voor hun eigen belang, maar de schroom opzij zetten voor het hogere algemeen belang 😉
Nu nog hopen dat er een manier gevonden wordt waardoor er echt eerlijk gestemd kan worden, ik vrees voor de Top2000…
Precies Jan. En…
Als je er zo tegenaan kijkt Levert dat ook minder stress op..
Toch? Jan Publiek?