De oud-journalist Piet Carbaat overleed zondag op 97-jarige leeftijd in Oosthuizen.
Carbaat werd op 24 september 1923 geboren in Krommenie en groeide op in Assendelft. Naast zijn werk als verslaggever bij NNC (het huidige Noordhollands Dagblad) zat hij in het radioredactieteam van ’Goal’, met de legendarische sportcommentator Theo Koomen, en later Langs de Lijn, met Willem Ruis.
Oud radiocollega Govert van Brakel meldt op social media:
Toen ik eind jaren zeventig bij de NCRV begon als eindredacteur en presentator van Zaterdagsport trof ik in de erfenis van mijn net vertrokken voorganger Heinze Bakker een al wat oudere free lance redacteur aan: Piet Carbaat. Iedere zaterdag stapte hij opgewekt de studio binnen. Zijn entree verliep nooit geruisloos. Piet had een luide stem. Nog voordat hij zijn jas aan de kapstok hing en zijn eeuwige pet op het haarloze hoofd had afgezet, begon hij aan een toelichting op een stapel papier die hij uit zijn tas tevoorschijn toverde. Het was zijn huiswerk. Tientallen berichtjes over actuele ontwikkelingen op sportgebied waren het. Vaak teveel. Zendtijd is niet van elastiek en onder het koren zat ook kaf. Dat een deel naar de prullenmand verdween, daar kon hij goed mee leven. Ik vermoed dat de hele sportwereld hem kende. Niet van gezicht, maar van de telefoon. Piet was een gedreven beller. “Met Carbaat hier. Zeg Ab, nou moet je eens horen. Wat is er toch met die kernploeg van jou aan de hand?” Of: “Wat hoor ik Jacques. Heb je problemen in het sectiebestuur betaald voetbal?” Zijn toon, met de kleur van het Noordhollandse land in de omgeving van Krommenie dat hij altijd trouw is gebleven, was vriendelijk-dwingend. Ab Krook, Jacques Hogewoning en al die andere bestuurders, coaches en atleten raakten hem pas kwijt als Piet vond dat hij genoeg informatie had. Piet begon zijn loopbaan in Hilversum in de jaren zestig bij KRO-Goal, met Theo Koomen, verhuisde naar Langs de Lijn en stapte over naar NCRV’s Sportshow. Dat radiowerk is hij altijd blijven doen, ook nadat hij in 1981 de krant vaarwel zei en zich vol overgave stortte op zijn werk als secretaris-penningmeester van de Nederlandse Kampeerauto Club. Zijn grote hobby. Natuurlijk werd hij redacteur van het verenigingsorgaan. Hij bouwde het uit van een stencil naar een glossy magazine. Vier jaar geleden ontmoette ik Piet voor het laatst. Met een taxibusje kwamen hij en zijn lieve Nel naar de reünie van Hier en Nu-radio. Met volle teugen genoot hij vanuit zijn rolstoel, die inmiddels zijn nieuwe vervoermiddel was geworden, van het weerzien met zijn collega’s. Op Facebook hielden we contact. Maar allengs werd het stiller. Vorige week vond hij het genoeg. Het lichaam was op. Boven de rouwannonce stond: “Ik heb een prachtig leven gehad” Vandaag, op een zaterdag en op een tijdstip dat we elkaar zo vaak zagen in de studio, neem ik op afstand afscheid van hem. Radiopresentatoren zijn dan wel ‘gezicht’ en ‘stem’ van een programma, maar ze leunen en steunen op de onhoorbare Piet Carbaats die hen omringen.
Geef als eerste een reactie