In de nieuwe vierdelige PowNed-serie ‘Ik Woke van Jou’ (producent Man op de Maan) duikt documentairemaakster Sahar Meradji (Verdoofd/Seksengelen) in de wereld van ‘woke’. Van anti-Zwarte Piet-demonstraties tot klimaatacties. Wie zijn deze veelal jonge, ‘wakkere’ activisten? Wat beweegt hen en hoe strijden ze? En is ‘woke’ daadwerkelijk de sleutel tot een betere samenleving of zorgt het juist voor meer verdeeldheid? Vanaf donderdag 2 juni om 20:58 uur op NPO 3.
Toiletten zijn tegenwoordig genderneutraal, ‘negerzoenen’ zijn verbannen en Zwarte Piet ziet er niet meer uit zoals vroeger. Voor sommige Nederlanders gaan die veranderingen veel te snel, maar voor woke-activisten is dit pas het begin. Zij willen elke vorm van racisme en onderdrukking zo snel mogelijk de kop indrukken. Ergens strijden zij ook voor Sahar, die als vrouw van Iraanse afkomst ook met discriminatie te maken heeft gehad. Alleen heeft Sahar zich nooit achtergesteld gevoeld.
Meradji: “Het is pas sinds de opkomst van ‘woke’ dat ik er continu aan herinnerd word dat ik tot een minderheid behoor. Er is plots een ‘wij’ en een ‘jullie’, iets wat ik zelf nooit heb ervaren. Door woke-activisten van dichtbij te volgen probeer ik te begrijpen waar dit gevoel vandaan komt.”
In haar zoektocht volgt zij onder anderen de 22-jarige Bluma die de wereld racistisch en seksistisch vindt en zeker vijf keer per week naar demonstraties gaat. Amber (23) wil als lid van actiegroep Extinction Rebellion Nederland wakker schudden voor de klimaatcrisis en ketent zichzelf daarvoor zelfs vast op de openbare weg. En Jeanette (38), een gehandicapte moslima van kleur, strijdt tegen ‘de witte onderdrukker’, nadat ze zich lang minderwaardig heeft gevoeld vanwege haar huidskleur.
Ook spreekt Meradji Nederlanders die zich totaal niet herkennen in het beeld dat van ons land wordt geschetst en die alle veranderingen absoluut niet zien zitten. Meradji: “Ik onderzoek in hoeverre de woke-beweging daadwerkelijk zorgt voor gelijkheid.”
Kan iemand mij uitleggen wat het woord “woke” betekent?
Volgens mij gebruiken verschillende mensen “woke” in heel verschillende betekenissen. Hier nu als werkwoord, door anderen als zelfstandig naamwoord of bijvoegelijk naamwoord.
En ja: ik heb gegoogled, maar daar wordt ik ook niet wijzer van.
“Ik wakker van jou”?
Woke volgens Het Algemeen Nederlands Woordeboek
“Alert op mogelijke maatschappelijke misstanden, zoals racisme en discriminatie, en proberend die te vermijden; maatschappelijk bewust; maatschappijkritisch.”
Woke volgens Johan Derksen cs.: Links fascisme!
Een politieke partij zoals D66 kan deze vraag waarschijnlijk juist beantwoorden. Ik zou u adviseren om een briefkaart naar D66 te sturen. Zet daarop uw eigen voornaam en achternaam, woonplaats en stel uw vraag.
Antwoorden op het internet geven inderdaad niet altijd duidelijkheid. Informatie kan elkaar tegenspreken, waardoor niet altijd de juiste beeldvorming ontstaat bij mensen.
Ik ben in elk geval niet voor de woke-cultuur. Tegelijkertijd respecteer ik andersdenkenden.
“Woke” is vandaag de dag zowel een geuzennaam als een scheldwoord of belediging. Voor “links” betekent “woke zijn” dat iemand zich identificeert en/of gedraagt als gedreven “social justice advocate” rondom huidige politieke thema’s. Eén van de meest herkenbare kenmerken van aanhangers van dit gedachtengoed is dan ook hun actieve of zelfs (in sommige gevallen agressieve) activistische houding. Wie “woke” is, is sociaal-progressief, voor diversiteit en inclusie, tegen ongelijkheid en onderdrukking – en dit alles rondom steeds meer vormen van identiteit: denk ook aan geslacht, gender, geaardheid, leeftijd, klasse, inclusief tegenstellingen als wel/niet gehandicapt, -Europees en -Joods.
Voor “rechts” betekent “woke” vaak doorgeslagen politieke correctheid, en hier wordt vaak zorgelijk of sarcastisch gesproken over “cancelcultuur” en zogenaamd links activisme. Meer accuraat zijn elementen van het wokisme vooral aan de linker- en “progressieve” van het politiek spectrum te vinden, maar komen we dit ook tegen bij “rechtse” of “conservatieve” partijen en actoren.
Deze woke-database heeft eigenlijk wel de meeste info: https://spinozagroep.nl/informatie/
“Woke” is vandaag de dag zowel een geuzennaam als een scheldwoord of belediging. Voor “links” betekent “woke zijn” dat iemand zich identificeert en/of gedraagt als gedreven “social justice advocate” rondom huidige politieke thema’s. Wie “woke” is, is sociaal-progressief, voor diversiteit en inclusie, tegen ongelijkheid en onderdrukking – en dit alles rondom steeds meer vormen van identiteit: denk ook aan geslacht, gender, geaardheid, leeftijd, klasse, inclusief tegenstellingen als wel/niet gehandicapt, -Europees en -Joods. Eén van de meest herkenbare kenmerken van aanhangers van dit gedachtengoed is dan ook hun actieve of zelfs (in sommige gevallen agressieve) activistische houding.
Voor “rechts” betekent “woke” vaak doorgeslagen politieke correctheid, en hier wordt vaak zorgelijk of sarcastisch gesproken over “cancelcultuur” en zogenaamd links activisme. Meer accuraat zijn elementen van het wokisme vooral aan de linker- en “progressieve” van het politiek spectrum te vinden, maar komen we dit ook tegen bij “rechtse” of “conservatieve” partijen en actoren.
Deze woke-database heeft eigenlijk wel de meeste info: https://spinozagroep.nl/informatie/