Rick Brink werd in juni van dit jaar door televisiekijkers gekozen tot ’Minister van gehandicaptenzaken’, een initiatief van Lucille Werner en KRO-NCRV. Brink houdt kantoor in het omroepgebouw aan de ’s-Gravelandseweg in Hilversum. Verslaggever Simone Stevens liep een middag met hem mee.
Rick Brink (33) heeft een drukke week. Was maandag een hele dag in Den Haag, waar hij sprak met diverse Kamerleden, onder meer over de nieuwe wetgeving over Wajong die op stapel staat. „En om die vijftien miljoen uit mijn troonrede te kunnen realiseren is natuurlijk een politieke lobby nodig.”
Vanochtend had hij een gesprek met de Loosdrechtse Bibian Mentel over haar Mentelity Foundation. De minister van Gehandicaptenzaken uit Hardenberg: „De wereld van mensen met een beperking is vrij groot, maar het zijn vaak dezelfde mensen die je treft. Daar hebben we het over gehad. Dat Bibian meedeed aan ’Dancing with the stars’ is niet omdat ze in een rolstoel zit, maar omdat ze zo goed kan rolstoeldansen.”
Deze middag brengt hij een werkbezoek aan De Hoogstraat Revalidatie in Utrecht, een revalidatiecentrum waar mensen vanuit het hele land worden behandeld; zestig procent komt van buiten de regio Utrecht. „Het herwinnen van de zelfstandigheid en eigen regie is het belangrijkste”, zegt bestuurder Jan-Willem Meijer van De Hoogstraat. „We kijken ook niet naar die ene hand of die ene voet, maar naar wat je met de rest van je lichaam en geest nog wél kunt.”
Egoïstisch mens
Op de parkeerplaats zegt Brink: „Ik weet uit eigen ervaring dat als je in een revalidatiekliniek zit, je vooral bezig bent met jezelf, en voor jezelf natuurlijk. Daar word je soms een egoïstisch mens van, althans dat heb ik bij mezelf wel eens gemerkt. Vandaar dit werkbezoek. Het lijkt me als Minister van Gehandicaptenzaken heel waardevol en zinvol om dit te zien. Ik ben hier trouwens wel eens geweest, dat moet een jaar of vijfentwintig geleden zijn, een jongen die ik uit Hardenberg kende lag toen hier.”
Zelf is Brink in behandeling geweest in het Zwolse Vogellanden (Centrum voor Revalidatie en Bijzondere Tandheelkunde), een kliniek die nauw samenwerkt met ISALA in Zwolle.
Brink wordt ontvangen door een delegatie van maar liefst negen mannen en vrouwen, van De Hoogstraat zelf, maar ook van Revalidatie Nederland. En natuurlijk van KRO-NCRV, namens wie hij naar buiten treedt als minister van Gehandicaptenzaken.
Rick Brink is een opvallende verschijning, met zijn kleine lichaam in die relatief grote, elektrische rolstoel, keurig in het pak. Maar het opvallendst is misschien nog wel de open blik in zijn ogen en die ware spraakwaterval als hij zijn mond open doet. Kortom, een sympathieke uitstraling waarmee hij mensen om zich heen direct voor zich inneemt.
Aan hem zien mensen natuurlijk direct dat hij een beperking heeft, zegt hij, maar voor heel veel anderen is dat niet op het eerste gezicht zichtbaar. En bij de een is iets aangeboren, terwijl het bij de ander zich pas later in het leven manifesteert. Brink wil in het jaar dat hij minister is zich voor al die mensen inzetten. „Mijn doel is om meer mensen te laten meedoen in de maatschappij.”
Taalstoornis
Brink zegt actief op zoek te zijn naar mensen met een niet-zichtbare beperking. „Zoals een taalstoornis, bijvoorbeeld. Dat willen we ook met een camera (knikt naar de cameravrouw van KRO-NCRV die hem volgt, red.) zichtbaar maken. De bedoeling is dat we binnen één of anderhalve maand een netwerk kunnen creëren.”
Over zijn ministerschap zegt hij: „Het is juist belangrijk dat je niet praat over mensen, maar mét mensen. Vanaf de eerste dag dat ik dit doe ben ik tevreden over alle aandacht voor dit ministerschap, maar ik ga zeker niet achteroverleunen. Ik geniet er enorm van als ik zie dat het werkt, ook in politieke zin. Ik wil beperkingen of handicaps zichtbaar maken én ik wil dingen echt voor elkaar krijgen. Ik hoop dat als dit jaar voorbij is, ik alles kan afvinken. Dat we het toch maar mooi hebben gedaan voor een doelgroep die zo groot en divers is.”
De rondleiding vindt vervolgens plaats met een kleiner gezelschap, om de patiënten zo min mogelijk te storen. Fysiotherapie- en behandelruimtes worden bekeken waarna Brink een persoonlijk gesprekje heeft met een vrouw van middelbare leeftijd. Daarna praat hij met een meisje van twaalf en een jongen van achttien. Zij heeft een hersenbloeding gehad, terwijl hij bij een verkeersongeluk hersenletsel heeft opgelopen. Brink neemt alle tijd voor de twee en is oprecht in hen geïnteresseerd. Laat ze hun verhaal vertellen, en stelt allerlei vragen. Over hun aandoening uiteraard, maar ook over school, thuis, broertjes, zusjes, vriendjes en vriendinnetjes. „Jullie moeten hard werken, hè”, concludeert hij, „echte vechters zijn jullie! Diep respect. Ik ben onder de indruk van hetgeen ik allemaal zie aan strijdlust. En ik vind het echt heel tof dat we even hebben kunnen praten met elkaar.”
De minister van Gehandicaptenzaken is aan het einde van het twee uur durende werkbezoek tevreden en zeer positief over de middag. „In één woord indrukwekkend.” Vervolgens rijdt hij terug naar Hardenberg, waar hij overigens nog steeds namens het CDA in de gemeenteraad zit. Morgen is er weer een dag. Dan staat een congres in Amersfoort op het programma. En de voorbereiding van het Wajongdebat later die dag in de Tweede Kamer.
1 Trackback / Pingback