In het kader van 25 jaar RTL, neem ik u maar even mee achter de schermen en terug in de tijd. Ik nam ooit afscheid van RTL/Veronica in 2001 met een van de beeldbuis knallend programma ´Discotrain´ en ik hoop dat het u nog in de oren suist…. Maar we gaan verder terug in de tijd. Terug naar het begin van ´Now or Never´. Circa 1994, midden in de ´Ninetees´. Wie zich het programma nog herinnert, is nu (anno 2014) de minstens dertig jaar in leeftijd ruim gepasseerd… Hoe snel gaat de tijd
In ´Now or Never´ging het om kandidaten met angsten, een afkeer voor bepaalde zaken (als bijvoorbeeld ´kaas´ – ja, echt waar) of ´bluffers´ (ik durf dit en dat wel) die onvermoed waren opgegeven door vrienden of familie, etc. Aan mij de taak om ze even van een en ander af te helpen. Op ludieke wijze natuurlijk (ik had geld van RTL om mee te wapperen) en nadrukkelijk nooit met dwang. Alles was echt, puur… En alles groots gebracht vanuit ´Studio Aalsmeer’.
Waar niemand ooit bij stilstond was dat ik, als ‘presentator’ van het geheel, zelf ook zo mijn angsten had. Maar ja, niemand vroeg daarnaar. En zo bungelde ik ook wel eens (met hoogtevrees) op grote hoogte, om een kandidaat met hoogtevrees (!) ervan af te helpen. Uit ervaring kan ik u dus zeggen; dat programma ´Now or Never´ was zo gek nog niet en had een therapeutische werking 😉
Maar nu een anekdote. Vanzelfsprekend stond ooit de eerste kandidaat op de lijst met een angst voor ´slangen´. De natuurlijke angst of afkeer voor slangen is niet vreemd en bij de mens door de natuur ingegeven. En vooral bij Hollanders, die er niet zo aan gewend zijn. Dus ik had ook zoiets. Tijdens de repetitie van het programma overdag (de opname was pas in de avond), gebruikten we natuurlijk een rubberen slang. Maar de dierenverzorger was voor de lunch reeds ter plekke met de echte, kleine Boa Constrictor. In stilte vroeg ik ´de expert´ even op mijn kleedkamer langs te komen met ´de rieten mand met inhoud´. Ik wilde mezelf even van een probleem afhelpen. Het duurde gelukkig niet al te lang. De kop van de kleine Boa deed me denken aan een Disney character en het beestje vleide zich al snel rond mijn nek. ´´Zij is mensen gewend en op haar gemak´´, zei de reptielenspecialist. ´´Waarschijnlijk gaat ze nu slapen.´´ En ja hoor, het koppie verdween achter de rechter revers van mijn jasje en de staart toevallig aan de andere kant. Alleen het mooi gevlekte lichaam was nog zichtbaar rond mijn hals. ´´Cool, kan ik er nou ook gewoon mee lopen´´, vroeg ik. ´´Ja hoor´´, was het antwoord.
Ik had een plan. Mijn collega´s waren al naar de lunch, maar waarschijnlijk was er wel een stoel voor mij vrij gehouden. Met een heel soepele pas, om de slang rond mijn nek niet wakker te maken, snelde ik naar de lunchroom. Ja hoor, allemaal aan tafel en een plaats voor mij beschikbaar tussen de regisseur KJ en Meneer Sjon… Ik ging snel zitten met een achteloos´´hallo allemaal.´´
We knikten elkaar vriendelijk toe en ik vroeg dus maar meteen even aan Meneer Sjon; ´´Zeg Sjon,…wat vind je van mijn nieuw sjaaltje?´´ Ik hoorde nog net: ´´Ooohh… heéééél mooi…´´, maar de Boa Constrictor bewoog…het koppie kwam zichtbaar vanuit mijn jasje,… toen een wat ijselijk gegil…en snel een paar stoelen naast me leeg. De slang is weer veilig in het rieten mandje gelegd en voor Meneer Sjon heb ik een borreltje ingeschonken. Hij is mijn RTL held.
Bron: RTL
Geef als eerste een reactie