In zijn woonplaats Baarn is op 82-jarige leeftijd jazzmuzikant, -producer en -presentator Cees Schrama overleden.
Bij het grote publiek was hij vooral bekend als presentator van het jazz-radioprogramma Sesjun, dat ruim dertig jaar lang te horen was bij de TROS.
Schrama is ook langere tijd actief geweest bij patenmaatschappij Polydor, BUMA/STEMRA en het North Sea Jazzfestival.
Legendarisch is de confrontatie die Cees had vlak voor de Live uitzending vanuit de Boerenhofstede in Laren met Hammond organist Jimmy Smith.
Jimmy ontdekte op de eerste rij een dame die hij toch wel “interessant” vond en zei tegen Cees dat hij pas zou optreden als Cees haar naar z’n kleedruimte kon sturen. Anders zou hij niet optreden.
Cees werd zo ontzettend boos dat ie Jimmy wegstuurde en zei dat ie met wat bevriende muzikanten, die er toch waren, wel de uitzending zou gaan vullen……
Daar had de heer Smith niet op gerekend…..en dus ging na wat “overleg” de live uitzending gewoon door.
Ook was Cees verantwoordelijk voor het begin “loopje” in Venus van Shocking Blue. Op de vraag tijdens de opname aan Cees wat hij er voor wilde hebben of “mee tekenen” antwoorde hij “Geef mij maar een kleuren TV !”.
Dat was Cees. Ik heb een aantal Sesjuns met hem mogen doen en bewaar er goede herinneringen aan.
Ik ben er vaak geweest Nick Vollebrecht Jazz cafe maar ook in de Swingboei in Loosdrecht Cees die kon het altijd mooi aan elkaar praten en als ik er niet naar toe kon stemde je af op radio(hilversum) 3 na dat Ferry Maat zijn soulshow had gehad Kwam Sesjun. Helaas is dit programma lang geleden opgehouden met ui
Teus, je wil niet weten hoeveel post er naar Vollebregt (de locatie, niet de persoon) werd gestuurd uit de VS voor artiesten die er hadden of zouden op(ge)treden. Uitzendingen werden doorgezet of via de AM uitgezonden. Omdat die Amerikanen geen adres hadden en alleen de naam Sesjun, Vollebregt’s Jazz Café, Holland kenden en dat dan maar op de envelop zetten, kwam dat daar gewoon aan.
ja wat zal ik er van zeggen?
Dag Antoon, als je dan niet verder komt dan bovenstaande reactie had ‘em dan niet geplaatst. Voegt niks toe.
Juul gelukkig voegt jou reactie voor mij wel iets toe,ik word er erg geil van.Dadelijk kom ik nog klaar ook.Veel liefs en een kusje toe.
Als 15 jarige had ik een baantje als afwasser bij de Boerenhofstede. Bij een optreden van Chaka Khan daar trok die zich terug tussen de opnames in een kamertje waar ik moest zijn om dingen op te bergen en ze begon een gesprek. Dat ging heel soepel en ik moest bij het optreden blijven van haar. Dat vond de regisseur ook, want Chaka was opgefleurd. Dat begreep ik toen niet helemaal, maar mijn baas vond het OK.
Toen Cees Schrama een week later er was voor een andere opname (Jazz), zei mijn baas, ga maar kijken en vragen wie wat wil drinken (aan het zaaltje verdiende hij niks, dat was voor de publiciteit). Dus ik sta daar, handjes op de rug, vooral niet in de weg en vervolgens al snel als aanspreekpunt voor alles en iedereen, als barman en als butler voor Schrama en de artiesten.
Het wordt zomervakantie en 2 vrienden van school stonden in de afwas bij Nick Vollebregt, maar gingen een maand op Interrail. Of ik dat over wilde nemen (2 avondjes per week). Prima. Eerste avond zegt de barman, jij werkte toch bij de Boerenhofstede? (die was toen weer eens failliet of op weg naar een doorstart) Klopt, zei ik. Maar hij wist dat ik daar ook wel ’s bijsprong achter een barretje en bij dit soort gelegenheden.
Volgende dag zegt Ben Pandelaar (man van Nancy, de dochter van Nick Vollebregt), hier heb je twee diepe soepborden, zet die maar op de tafel rechtsachter in de serre. Dat deed ik, niet geknoeid, geen (kreeften) soep op de rand, ik was uit de afwas en in de bediening. Het wordt een donderdag, en Sesjun komt, geen restaurant. de Barman vraagt wel hem te komen helpen en de glazen bij te houden.
En daar is Cees Schrama, herkent me en claimt me, uit gewoonte, weer meteen. Dat waren de eerste paar weken bij Vollebregt waar elke collega minstens 10 jaar ouder was, en mij graag testten. Na die Sesjun was ik binnen en mocht ik vrijdag mee uit na sluit. Bedankt meneer Schrama!
(twee terzijdes: Cees’ naam was in de wandelgangen Cees Schaamhaar en zijn adem was, ehm, ook legendarisch)